ΤΟ ΣΚΙΑΧΤΡΟ ΠΟΥ ΧΟΡΕΥΕΙ ΣΤΟΝ ΚΗΠΟ…

Είναι δύσκολο πράγμα οι άνθρωποι, όχι μόνο τούτη την περίοδο της κρίσης αλλά πάντα, όταν ο λόγος τους, η εικόνα τους, ο τόπος και τα έργα τους χρησιμοποιούνται ως υλικό για κείμενα και δημοσιεύσεις, όχι μόνο στο Facebook όπως καλή ώρα τώρα αλλά και σε πολλές άλλες εκδοχές του χώρου που λέγεται πνευματική, δημοσιογραφική ή καλλιτεχνική παραγωγή. Γι’ αυτό και πρέπει να δείχνουμε συνεχώς την προσοχή μας και κυρίως να μην ξεπερνάμε τα εσκαμμένα, στη χρήση αυτού του υλικού το οποίο πολλές φορές μπορεί να μην έχουμε αποκτήσει και με τον σωστό τρόπο και να το προβάλλουμε χωρίς ευθύνη.

Γι’ αυτό, πολλές φορές, καλύτερα είναι να καταφεύγουμε σε μεταφορές ή αντί σε ανθρώπους να αναφερόμαστε σε σκιάχτρα, όπως αυτό της φωτογραφίας που έπιασα με το φακό της μικρής Cannon σε ένα κήπο της Νεράϊδας (Σπινάσας) και το οποίο μου κίνησε το ενδιαφέρον για την χορευτική έκφραση που του έδωσε η δημιουργός του. Κάτι όμως που όπως έμαθα, το κατάλαβαν αμέσως τα κοράκια και δεν πτοούνται καθόλου και ρημάζουν συστηματικά τα καλαμπόκια, ξεριζώνοντάς τα  μάλιστα για να φάνε το σπόρο μαζί με το φύτρο. Και τούτο γιατί η δημιουργός του σκιάχτρου δεν θέλησε να φορτώσει το φόβο για την επιβίωση στη ζωή των κορακιών και αυτά πήραν θάρρος περισσότερο απ’ όσο πρέπει…