ΤΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ «ΘΕΣΜΟΦΟΡΙΑ» ΣΤΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΚΡΟΠΟΛΗΣ

Αντιγόνη και Ηλίας Παπαδάκος, στον Αμάραντο

Ήταν τούτες τις ημέρες να σας ανακοινώσω ότι είναι έτοιμο εκείνο το περίφημο βιβλίο με θέμα το πώς μετά από την τραγική δεκαετία (1940 - 1950) οι κάτοικοι της Νεράιδας (Σπινάσα) Καρδίτσας ξανάχτισαν τα χωριά τους, δημιούργησαν κοινότητα και ανέπτυξαν οικονομία και το οποίο παλεύω όλο το χειμώνα και γι’ αυτό πηγαινοέρχομαι στην Καρδίτσα, αλλά καθώς ανακατεύομαι με ένα σωρό πράγματα, εκείνο που δεν σκεφτόμουν να κάνω αλλά δεν το γλύτωσα, ήταν να μιλήσω αύριο σε ένα συνέδριο, οπότε πάνε κάτι μερούλες που χρειάστηκαν να προετοιμαστώ καλά. Έτσι η έκδοση του βιβλίου μεταφέρθηκε στον Ιούνη και η παρουσίαση θα γίνει το τρίτο δεκαήμερο αυτού του μήνα.

Σπυριδούλα και Βασίλης Σελούντος, στον Αμάραντο

Πρόκειται για το συνέδριο «Θεσμοφόρια» που διοργανώνει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων σε συνεργασία με το Μουσείο Ακρόπολης, το Υπουργείο Τουρισμού και τον Ελληνικό Οργανισμό Τουρισμού, με τη συμβολή του Κέντρου Λαογραφίας της Ακαδημίας Αθηνών και το οποίο έχει στόχο να αναβιώσει στο Μουσείο της Ακρόπολης έναν αρχαίο γυνακείο αγροτικό θεσμό. Σκοπός των «Θεσμοφορίων» είναι η ανάδειξη του ρόλου της Γεωργίας διαχρονικά στην ελληνική κοινωνία και η σύνδεση των ποιοτικών προϊόντων με την πολιτιστική κληρονομιά και τον Τουρισμό της χώρας. Στο πλαίσιο των εκδηλώσεων που ξεκινούν σήμερα, 24/05 και ολοκληρώνονται την Κυριακή, 26/05 θα παρουσιαστούν προϊόντα ποιότητας από τις 13 περιφέρειες της Ελλάδας.

Η Γιαννούλα Αλεξάκου στον Άμάραντο

Στο συνέδριο όπως θα δείτε και στο πρόγραμμα που θα παραθέσω σε άλλη ανάρτηση, θα ακουστούν ενδιαφέροντα πράγματα από ειδικούς σε διάφορους τομείς της Γεωργίας αλλά και του Πολιτισμού κι εγώ θα συμμετάσχω με μια σχετική εισήγηση. Δεν σας κρύβω όμως ότι είναι περίπου και ο πρόλογος του βιβλίου μου που έχει τίτλο «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» και είναι μια σειρά καταθέσων μνήμης από ανθρώπους που έζησαν πρίν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, βίωσαν κατόπιν την Κατοχή, την Εθνική Αντίσταση, την Απελευθέρωση, τα ταραγμένα χρόνια που ακολούθησαν και κυρίως τον Εμφύλιο πόλεμο, είτε από την πλευρά της μιας ή της άλλης παράταξης που πολεμούσαν, είτε κυνηγημένοι στα βουνά, είτε εξόριστοι για πολλούς μήνες στις πόλεις και στον κάμπο της Θεσσαλίας.΄

Η Αγορή Καπνογιάννη, στον Αμάραντο

Όπως και να έχει το ζήτημα πάντως, όλοι αυτοί όταν επέστρεψαν στα χωριά τους, βρήκαν τα σπίτια καμένα και κατεστραμένα ενώ τα χωράφια τους ήταν παρατημένα παραπάνω από τρία χρόνια, τις υποδομές διαλυμένες και το κυριότερο γύρισαν χωρίς τα κοπάδια που είχαν και αυτά αποτελούσαν το μισό της αγροτικής οικονομίας τους. Το γεγονός όμως δεν τους πτόησε και έβαλαν αμέσως μπροστά, σκάβοντας με τα σκαπάνια γιατί δεν είχαν ούτε βόδια να οργώσουν ούτε βέβαια και μηχανήματα και κατάφεραν μέσα σε λίγα χρόνια, αφού βεβαίως βελτίωσαν τις συνθήκες εργασίας με καινούργια εργαλεία και δυνατά ζώα καθώς και με την αύξηση του αριθμού των αιγοπροβάτων, να αποκτήσουν έναν ικανοποιητικό βαθμό επάρκειας των παραγομένων από τους ίδιους προϊόντων.

Το κοπάδι της Ρήνως και του Λάμπρου στον Αμάραντο

Την πορεία αυτών των ανθρώπων, ακολούθησα για παραπάνω από 70 χρόνια και από τις καταθέσεις τους και την εμπειρία τους σε αυτό το μοναδικό έπος της ελληνικής υπαίθρου, έβγαλα μερικές παραγράφους να παρουσιάσω στο συνέδριο «Θεσμοφόρια».  Παράλληλα θα παρουσιάσω και αρκετές φωτογραφίες από τα χωριά Νεράιδα, Σαραντάπορα και Αμάραντος Καρδίτσας, αποδίδοντας με αυτόν τον τρόπο μια ξεχωριστή τιμή σε κάθε έναν ξεχωριστά και συστήνοντάς τους στο κοινό που θα παρακολουθήσει το συνέδριο.

ΑΘΗΝΑ, 24052013