ΤΟ CHURCHING ΤΟΥ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΠΑΣΧΑ…

Άγιοι Ασώματοι (Θησείο)

Ζωοοδόχος Πηγή (Ακαδημίας)

Καλησπέρα σας και καλή δύναμη να έχουμε, τούτη τη μελαγχολική ημέρα της πόλης· μέρα που οι πένθιμοι ήχοι από τις καμπάνες των εκκλησιών δίνουν το στίγμα της Μεγάλης Παρασκευής και οι άνθρωποι, θέλουν δε θέλουν εντάσσονται στο τυπικό της. Πιο εμφανές απ’ όλες τις μεριές της πόλης, το φαινόμενο κυριαρχεί στο εμπορικό κέντρο και στις παλιές γειτονιές (Μεταξουργείο, Ψυρρή, Θησείο, Μοναστηράκι, Πλάκα κλπ) όπου είναι και περισσότερες οι εκκλησίες, ορισμένες μάλιστα είναι και μνημεία του πολιτισμού μας.

Άγιοι Θεόδωροι (Κλαυθμώνος)

Ξεκίνησα νωρίτερα να κάνω μια βόλτα στις εκκλησίες του κέντρου, να δω τους επιταφίους, πράγμα που είχα κάνει και πέρσι και μου άρεσε και γι’ αυτό είπα να το επαναλάβω κάνοντας το ίδιο δρομολόγιο. Ξεκίνησα από τη Ζωοδόχο Πηγή (Ακαδημίας) κατά κάποιο τρόπο είμαι ενορίτης όπως και όλοι οι Εξαρχειώτες και μετά πέρασα από την Αγία Παρασκευή και την Αγία Ειρήνη στην Αιόλου, πετάχτηκα ως τους Αγίους Αναργύρους και τους Αγίους Ασώματους στου Ψυρρή, πέρασα από τους Αγίους Φιλίππους στο Μοναστηράκι. Περνούσα, άναβα ένα κερί, έβλεπα τους επιταφίους και αν μου το επέτρεπε ο φωτισμός έκανα και καμιά φωτογραφία, με διάθεση πεσμένη ομολογώ γιατί δεν ήθελα να φωτογραφίσω ανθρώπους τη στιγμή που προσκυνάνε και περιοριζόμουν μόνο στις κατασκευές των επιταφίων οι οποίοι σε σχέση με πέρσι ήταν πολύ φτωχότεροι στη διακόσμηση, λόγω της οικονομικής κρίσης και της κατάρρευσης του εμπορικού κέντρου.

Αγία Παρασκευή (Αιόλου)

Στη βαθμολογία, αν θα μπορούσα να πω κάτι τέτοιο, καλύτερο επιτάφιο θα έλεγα αυτόν της Αγίας Ειρήνης. Των Αγίων Φιλίππων ήταν ξύλινος και χωρίς άνθη ενώ τον επιτάφιο της Παναγίας της Αθηναιώτισσας, στην Πλατεία Μοναστηρακίου δεν με άφησε ο επίτροπος να φωτογραφίζω γιατί δεν το επέτρεπε όπως μου είπε η Αρχαιολογική Υπηρεσία! Τέλος πέρασα και από τον Άγιο Γεώργιο Καρύτση όπου είδα έναν ακόμη ωραίο επιτάφιο και κατέληξα στην οθόνη του υπολογιστή να δω τη φτωχή φωτογραφική σοδειά της ημέρας.

Άγιοι Ασώματοι (Θησείο)

Λέω φτωχή, γιατί όπως προανέφερα δεν είχα και πολλή διάθεση και ο κύριος λόγος ήταν γιατί δεν θέλω πλέον να συμμετάσχω σε μια κίνηση που αν δεν γίνεται από υποκρισία, γίνεται από αφέλεια ή εξαιτίας της προβολής που γίνεται από διάφορα ΜΜΕ, παραδοσιακά και δικτυακά. Και το λέω αυτό γιατί, στη σημερινή μικρή βόλτα στις εκκλησίες της Αθήνας διαπίστωσα κάποια πράγματα που με σταναχώρεσαν. Βασικά ήταν ότι βρήκα κλειστή την εκκλησία του Άϊ - Γιάννη στην Κολώνα, στην Ευρυπίδου και τον δρόμο απειλητικό εξαιτιας των γνωστών δραστηριοτήτων των έγχρωμων εμπόρων ναρκωτικών που εκεί έχουν τη βάση τους. Προς του Ψυρρή που πήγα βαδίζοντας την οδό Αισχύλου (θα ακολουθήσει άλλο ρεπορτάζ) τα πράγματα στις εκεί εκκλησίες ήταν πάλι μελαγχολικά, όπως μελαγχολικά ήταν και στη γειτονιά με τα δεκάδες κλειστά μαγαζιά διασκέδασης που τσάκισε η κρίση και η αλλαγή βεβαίως που επέβαλε η μόδα της διασκάδασης προς άλλους  σημεία της Αθήνας.

Άγιος Γεώργιος (Καρύτση)

Τούτο δηλώνει πως η «φούσκα» των επιχειρήσεων της διασκέδασης έσκασε και άφησε πίσω της κτίρια ερείπια και ναύαγια γειτονιές χωρίς βέβαια να προσφέρει απολύτως τίποτα στους μόνιμους, όσους είχαν απομείνει, κατοίκους σε αυτές τις ιστορικές γειτονιές της πόλης. Κι αυτή ήταν η αφέλεια, που έβαλε αέρα στα μυαλά των ανθρώπων που πίστεψαν στον πολιτισμό του μοχίτο που για εκεί έσβησε και μέρος του μεταφέρθηκε σε άλλα σημεία για να επαναληφθεί πιστεύω πάλι το ίδιο φαινόμενο και να ξεκινήσει πάλι ένας νέος κύκλος χωρίς να ξέρουμε όμως πότε. Ως τότε πάλι, είναι βέβαιον ότι θα εξαφανιστούν εντελώς οι άνθρωποι που αποτελούσαν κάποτε την ενορία της κάθε εκκλησίας του ιστορικού έντρου της Αθήνας καθώς και οι παραδοσιακοί επαγγελματίες που δραστηριοποιούνταν δίπλα τους και φυσικά θα κλείσουν και οι εκκλησίες. Όπως έκλεισαν η Καπνικαρέα και η Ρόμβη για παράδειγμα,  εκτός από την περίπτωση που κάποιες γίνουν τουριστικοί προορισμοί,όπως στην Πλάκα που δεν ανέβηκα σήμερα γιατί θα μελαγχολούσα περισσότερο από την υποκριτική επιδρομή σήμερα των νεοαστών και των επαρχιωτών των ΒΠ στις εκκλησίες και τις χαρούμενες συντροφιές που θα κατέλυαν κατόπιν το πένθος στις με θαλασσινά νηστίσιμα στις ταβέρνες της γειτονιάς…

'Αγιοι Φίλιπποι (Μοναστηράκι)

(*) Churching, όπως clubing…