ΣΤΟΝ ΞΕΧΑΣΜΕΝΟ ΣΥΝΟΙΚΙΣΜΟ ΛΙΑΠΕΪΚΑ

 

Καθώς οι ψηλές κορφές γύρω ασπρίζουν από το πρώτο χιόνι, αρχίζουν να σβήνουν και οι τελευταίες πινελιές με τα ζεστά χρώματα· τα κόκκινα, τα κίτρινα, τα χρυσαφιά στα φύλλα των δέντρων και έτσι μπορεί ελεύθερα η όραση να διαβάσει τις λεπτομέρειες του τόπου. Παράλληλα έτσι αποκαλύπτεται και η ερήμωση κάποιων ξεχασμένων οικισμών στην περιοχή της παλιάς Δολοπίας, (περιοχή Νεράιδας - Σαρανταπόρου),όπως για παράδειγμα ο τα Λιαπέικα στο Σαραντάπορο που ο χρόνος λιώνει αβασάνιστα τη σεμνή ομορφιά του. Σε λίγα χρόνια εκεί που ήταν κάποτε σπίτια, καλύβες και μαντριά, τίποτα εκτός από μερικούς σωρούς πέτρες δεν θα διακρίνεται και τα μονοπάτια, κλεισμένα από βάτους και αγριόδεντρα να χαθούν στο δάσος.

ΝΕΡΑΙΔΑ (ΣΠΙΝΑΣΑ) 27112013

 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το κειμενάκι,καθώς και άλλα που θα ακολουθήσουν αυτές τις ημέρες, είναι σημειώσεις από το νέο βιβλίο μου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» που αυτές τις ημέρες ξανακοιτάω επί τόπου, στη Νεράιδα (Σπινάσα) Καρδίτσας και μαζί με τους «ήρωες»και τους «πρωταγωνιστές» του, φορτωμένο μνήμες των ανθρώπων και γεγονότα της ιστορίας, ετοιμαζόμαστε να το κατευοδώσουμε την άλλη εβδομάδα στο μεγάλο ταξίδι του…