TA ΚΡΙΝΑΚΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΙΚΩΝ ΒΟΥΝΩΝ

 

Τα κρινάκια ή αγριόκρινοι, (sternbergia lutea, οικογένεια Amaryllidaceae) είναι από εκείνα τα λουλούδια που ευδοκιμούν σε βραχώδη μέρη της ορεινής και ημιορεινής ζώνης και ανθίζουν το φθινόπωρο, λίγο πριν αυτά σκεπάσει το χιόνι και τα κάψει η παγωνιά του χειμώνα. Το χαρακτηριστικό τους είναι ότι τα άνθη τους βγαίνουν κατευθείαν από το βολβό μαζί με τα φύλλα και απαντώνται στη Θεσσαλία, τη Στερεά Ελλάδα και την Πελοπόννησο.

Όπως προαναφέρθηκε, τα κίτρινα κρινάκια φυτρώνουν σε βραχώδη σημεία αλλά τούτο δεν σημαίνει πως ριζώνουν κυριολεκτικά πάνω στην πέτρα, αλλά οι βολβοί τους βρίσκουν ανάμεσα στους βράχους ή στα βραχώδη εδάφη λίγο γόνιμο χώμα κι εκεί ριζώνουν. Αυτό φαίνεται να τους βοηθά αρκετά στη συνέχεια του είδους τους γιατί έτσι δεν καταστρέφονται από τα ζώα που κυλοφορούν στην περιοχή ή γίνονται τροφή τους σε κάποιες περιπτώσεις.

Έτσι, το πιο ασφαλές σημείο να ευδοκιμήσουν τα κρινάκια είναι οι σχισμές των βράχων που έχουν γίνει από τις κατολισθήσεις των ορεινών σχηματισμών που επηρρεάζουν και τις βραχώδεις περιοχής ή τους μεγάλους σεισμούς που συνέβησαν σε διάφορες γνωστές ή άγνωστες εποχές του πλανήτη και εξαιτίας τους μετακινήθηκαν τεράστιοι όγκοι από πέτρες. Με τον καιρό, στα κενά αυτά των βράχων συγκεντρώθηκε από την αποσάρθρωση των βουνών χώμα κι εκεί φυτρώνουν όχι μόνο κρινάκια αλλά και πολλά άλλα είδη.

Το τεράστιο, πλανητικό αυτό φαινόμενο, στις φυσικές επιστήμες καλείται εντροπία και με λίγα λόγια σημαίνει πως η αποσάρθρωση των βουνών εξαιτίας μιας σειράς φαινομένων θα οδηγήσει τον πλανήτη στην ισοπέδωση, το λεγόμενο «πανεπίπεδον» και τελικά στο θάνατο κάθε είδους ζωής. Τούτο βέβαια θα εξαρτηθεί και από το πάγωμα του εσωτερικού της γης και την παύση της ηφαιστειακής δραστηριότητας που ευθύνεται σε ένα μεγάλο βαθμό και για τη δημιουργία μεγάλων ορεινών όγκων, των ηπείρων και των νησιών.

Όλα αυτά θα γίνουν κάποτε στο απώτερο μέλλον, εκατομμύρια χρόνια από τις μέρες μας και πιθανόν να μην υπάρχει ωε τότε κανένας άνθρωπος να καταγράψει το γεγονός. Ούτε και τα κρινάκια φαντάζομαι πως θα υπάρχουν ως τότε γιατί με τη διάβρωση και τη διάλυση των βράχων και τη μετατροπή τους σε χαλίκια και εν τέλει σε σκόνη, δεν θα βρίσκουν πλέον σημεία να ριζώσουν και το είδος τους, όπως και πολλά άλλα εξάλλου θα χαθεί.

Και γι’ αυτό πάλι το γεγονός, πιστεύω πως δεν θα βρεθεί κανένας να το καταγράψει και γι’ τούτο, όποιος βρεθεί αυτές τις ημέρες στα βουνά που φυτρώνουν τα κρινάκια, ας μην παρασυρθεί από τις σκέψεις μου για το τέλος του κόσμου και ας τα απολαύσει μαζί με τις άλλες ομορφιές του φθινοπώρου γιατί ο καιρός ζορίζεται και σύντομα θα υποκύψει στο χειμώνα ο οποίος αργεί αλλά ποτέ δεν ξέχασε να μας επισκεφθεί. 

ΣΗΜΕΙΩΣΗ. Η φωτογραφία με τα κρινάκια είναι από μια πλαγιά δίπλα στον Γοργοπόταμο, κάτω ακριβώς από τα σίδερα της ιστορικής γέφυρας.