ΤΟ ΠΑΡΑΤΗΜΕΝΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ Η ΚΟΡΟΜΗΛΙΑ

 

Είναι αρκετά τα παρατημένα σπίτια, τόσο στη Νεράιδα (Σπινάσα) Δολόπων όσο και στα άλλα ορεινά χωριά των Αγράφων. Τόσο παρατημένα μάλιστα που είναι αρκετά επικίνδυνα να μπει κάποιος μέσα καθώς τα βάτα και τα αγριόδεντρα έχουν κλείσει την είσοδό τους ενώ τα νερά που βρήκαν τρόπο να μπουν από τις στέγες με τις πλάκες και τους τσίγκους, έχουν υπονομεύσει σε σοβαρό βαθμό την ευστάθεια των τοίχων και έχουν διαβρώσει τα πατώματα -όσα απ’ αυτά έχουν πατώματα- που κυριολεκτικά κρέμονται πια στον αέρα.

Τούτο είναι ένα μεγάλο πρόβλημα για μένα που μου αρέσουν αυτά τα ωραία χτίσματα που δηλώνουν την τέχνη των μαστόρων των παλιών χρόνων αλλά και με βοηθούν να καταλάβω την κατάσταση κάθε οικογένειας που κάποτε στέγαζαν. Δεν τολμώ όμως να μπώ μέσα γιατί μπορεί από στιγμή σε στιγμή να βρεθώ θαμμένος κάτω από τα μπάζα τους κι έτσι περιορίζομαι σε κάποιες φωτογραφίες από τις εξωτερικές πλευρές τους και μόνο όταν καταλαβαίνω πως είναι κάπως ασφαλή, δρασκελάω στο εσωτερικό τους, είτε από τις ξεχαρβαλωμένες πόρτες ή από τα διαλυμένα από τους αέρηδες παράθυρα.

Για την περίπτωση της Νεράιδας, η γνωριμία με αυτά τα σπίτια είναι ένα κεφάλαιο απαραίτητο για το συμπλήρωμα του βιβλίου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» που ήδη βρίσκεται στο τυπογραφείο και κυκλοφορεί σε λίγες μέρες. Έχοντας λοιπόν τελειώσει με τις μνήμες των ανθρώπων καταπιάστηκα με τα σπίτια και τα άλλα στοιχεία του τόπου γιατί κάποια στιγμή θέλω να κάνω μια άλλη δουλειά, σε όλα τα χωριά των Αγράφων.

Έτσι λοιπόν σήμερα το απόγευμα επισκέφθηκα το παλιό σπίτι που βρίσκεται χαμηλά στο χωριό, (Ζησέϊκο όπως λένε στο χωριό και έχει να μπει άνθρωπος μέσα πολλά χρόνια) για να δω ορισμένα πράγματα και να αισθανθώ το πέρασμα του χρόνου από το διαλυμένο σώμα του. Ως ήταν αναμενόμενο,κανένας δεν με περίμενε να με προϋπαντήσει εκεί ή να με καλοδεχτεί, ούτε ίσκιος από τους Ζησαίους που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν εκεί. Μόνο μια αγριοκορομηλιά δίπλα του σχολίαζε με το ανθισμένο κορμί της τους κύκλους του χρόνου...

ΝΕΡΑΙΔΑ ΔΟΛΟΠΩΝ, 24032014