ΕΝΑ ΜΝΗΜΕΙΟ ΤΩΝ (ΠΑΡΑΝΟΜΩΝ) ΕΡΩΤΩΝ

 

Εν όψει των εκλογών, στο Δήμο όπως γίνεται τούτες τις ημέρες αλλά και στις εθνικές, τίθενται όλα τα ζητήματα που απασχολούν  τον κάθε Δήμο ή την χώρα και οι αντίπαλοι (διεκδικητές της εξουσιάς) αλληλοκατηγορούνται για το τι δεν έπραξαν χωρίς βέβαια να παράγεται αποτέλεσμα γιατί κάποια πράγματα δεν πάνε μπροστά με τέτοιες πρακτικές.

Είναι πολλά αυτά τα πράγματα και δεν είναι της παρούσης να τα απαριθμήσουμε γιατί θα μελαγχολήσουμε αλλά δεν μπορώ να μη σταθώ σε κάτι που είμαι σίγουρος πως δεν έχει αναφερθεί από κανέναν υποψήφιο ούτε και στην αντζέντα κάποιου κόμματος έχει μπει ποτέ γιατί σαν θέμα εμπεριέχει μέσα του την αμαρτία και δή την ερωτική αμαρτία.

Πρόκειται για τα ξενοδοχεία ημιαδιαμονής του κέντρου της πόλης - τα περισσότερα από τα οποία ήταν στα Εξάρχεια και έχουν κλείσει εξαιτίας της αναδουλειάς. Και όταν λέμε αναδουλειά σε αυτά εννοούμε ότι δεν δίνουν πλέον οι άνθρωποι εκεί τα ερωτικά, στην πλειονότητα παράνομα ραντεβού τους επειδή δεν αντέχει πια το πορτοφόλι τους.Το λέω αυτό γιατί με τίποτα δεν μπορώ να παραδεχτώ πως όλοι έχουν σταματήσει τις ερωτικές περιπέτειες γιατί αν συμβαίνει κάτι τέτοιο, τότε είμαστε κυριολεκτικά για τα κλάμματα.

Αφορμή γι’ αυτές τις σκέψεις μου έδωσε το πέρασμα πριν από λίγο έξω από το παλαιό και με πολλές για πολλούς μνήμες ξενοδοχείο «Σουδάν», στην οδό Μαυριχάλη του οποίου τη στεναχωρεμένη όψη με τα σφαλισμένα παράθυρα και την κλειδωμένη πόρτα βλέπω καθημερινά όταν βγαίνω από την πόρτα μου. Τους είδα από το μπαλκόνι, πέρασαν από μπροστά του χωρίς να ρίξουν ούτε μια ματια προς τα εκεί παιανίζοντας κάτι βαλκανικές μελαγχολίες απ’ αυτές που ακούμε και στα τρόλει καμιά φορά με τα ακορντεόν τους και προχώρησαν προς τα πάνω, ελπίζοντας να βρέξει και γι’ αυτούς ο ουρανός κανένα κέρμα.

Ασφαλώς και δεν ήξεραν τι ήταν το «Σουδάν» και πόσους παράνομους, πληρωμένους αλλά και νόμιμους έρωτες είχε στεγάσει στο παρελθόν, για να σταθούν στην πόρτα του να παίξουν ένα κομμάτι προς τιμήν όλων που πέρασαν απ’ αυτό έστω και για λίγες ώρες. Την επόμενη φορά αν τους τύχω πάλι να περνάνε απόεκεί, δεν θα χάσω την ευκαιρία...

ΑΘΗΝΑ, 10052014