ΕΝΑ ΤΑΨΙ ΜΠΑΚΛΑΒΑ ΓΙΑ ΤΗ ΓΙΟΡΤΗ

Ένα ταψί μπακλαβά με καρύδια από την Κουστέσα Ευρυτανίας και σαράντα φύλλα ανοιγμένα στο χέρι έφτιαξε η Αθηνά Αντωνίου για την γιορτή του άντρα της Περικλή.

 

Ως άνθρωπος που έχω γεννηθεί στα βουνά (στη Μεγάλη Κάψη Φθιώτιδας, στις πλαγιές του Τυμφρηστού) όπου η παράδοση σε ότι αφορούσε τον εορτασμό του Αϊ - Λιά παρέμεινε ισχυρή και λίγο ανόθευτη ακόμη στα χρόνια της δεκαετίας του ’60, συνέδεσα τη σημερινή ημέρα με ορισμένα γεγονότα τα οποία μετά από μισό αιώνα τώρα θυμάμαι και νοσταλγώ.

Δεν θα πω πολλά σήμερα γι’ αυτή την ιδιαίτερη ημέρα, θα σταθώ μόνο στο γλυκό που έφτιαχνε η μάνα μου - μια αεικίνητη και ακούραστη γυναίκα- η οποία ανάμεσα σε όλες τις δουλειές του χωραφιού και του κοπαδιού έβρισκε και λίγο χρόνο να φτιάξει ένα ταψί παντεσπάνι για τη γιορτή μου και από ένα μεγάλο ταψί μπακλαβά τα Χριστούγεννα και του Αγίου Γεωργίου που γιόρταζε ο πατέρας μου. Για της Παναγίας που γιόρτζε η αδερφή μου έφτιαχνε κουραμπιέδες, ένα γλυκό κάπως κατώτερο λόγω της ευκολίας και των υλικών.

 

 

Ένα τέτοιο δημιούργημα από τα χέρια της Αθηνάς, επόμενο ήταν να γίνει το κέντρο του ενδιαφέροντος για όλη την παρέα και οι φωτογραφίες γύρω από το ταψί επιβεβλημένες.

Το παντεσπάνι που έφτιαχνε για μένα ήταν μια υπόθεση που ήθελε καλοκοσκινισμένο αλεύρι, βούτυρο, ζάχαρη και πολλά αυγά, αν θυμάμαι καλά περί τα 40 - 50 που τα χτυπούσαν με το χέρι ενώ ακολουθούσε πάντα τις οδηγίες της θείας μου Θεοδώρας Τσιρώνη η οποία ήταν ειδική στα γλυκά και ιδιαίτερα στο παντεσπάνι. Το φτιάξιμο  του δε γινόταν με άκρα μυστικότητα γιατί επικρατούσε η άποψη πως μπορεί να το ματιάσουν και να «κάτσει», πράγμα που συνέβαινε αρκετές φορές. Γι’ αυτό και το έφτιαχναν μεσημέρια συνήθως που ησύχαζε η γειτονιά και σαν άναβαν το φούρνο έλεγαν πως τον έκαιγαν για να κάνουν πίττα και σαν έρχονταν η ώρα κρυφά έριχναν μέσα το ταψί και τον έκλειναν. Τέλος πάντων έτσι γίνονταν με το παντεσπάνι της μάνας μου και το χαιρόμασταν όλοι σαν πετύχαινε και το συζητούσαμε πολύ κάθε χρονιά σαν σήμερα στο χωριό. Αυτό λοιπόν θυμάμαι και νοσταλγώ, όχι βέβαια τόσο τα γλυκά αλλά τα χρόνια και το κλίμα της γιορτής,  πράγματα που λόγω ειδικών καταστάσεων φυσικά και δεν γυρίζουν με τίποτα πίσω.

Για να είμαστε όμως μέσα στο κλίμα της ημέρας και αφού δυστυχώς δεν έχω μια φωτογραφία με τη μάνα μου να φτιάχνει παντεσπάνι, επιστρατεύω μια πρόσφατη που έβγαλα πριν από λίγες ημέρες στην Κουστέσα της Ευρυτανίας, όπου για την γιορτή του άντρα της, Περικλή (γιορτάζει των Αγίων Πάντων) η ακούραστη Αθηνά Αντωνίου, έφτιαξε ένα ταψί μπακλαβά απ’ όπου έβγαλε 120 υπέροχα κομμάτια των 40 φύλλων ανοιγμένων στο χέρι με ντόπια καρύδια και τον οποίο τιμήσαμε μαζί με τον Περικλή όλοι που βρεθήκαμε εκεί για τον εορτασμό της ημέρας και τον εκκλησιασμό στον Άγιο Παύλο. Την επόμενη φορά που θα φτιάξει η Αθηνά μπακλαβά, θα είμαι εκεί και θα μάθω περισσότερα και δεν αποκλείεται να δείτε μια μέρα ένα ταψί φτιαγμένο από τα δικά μου χέρια...