ΜΙΑ ΕΙΚΟΝΑ ΑΠΟ ΠΑΛΙΑ ΣΤΗ ΧΩΡΣΗ

Δεν είναι η Δυτική Φθιώτιδα και το χωριό στο μάτι της επερχόμενης κακοκαιρίας αλλά κι εδώ, από το πρωί πλάκωσε μια βαριά ομίχλη που περιόριζε πολύ την όραση και που και που κατά τη διάρκεια της ημέρας έβρεχε απαλά. Το γεγονός σε συνδυασμό με τον περιορισμό για τους γνωστούς λόγους των μετακινήσεων μου μακριά από το πατρικό σπίτι με απέτρεψε από τη βόλτα που είχα υποσχεθεί σήμερα στον εαυτό μου σε όλο το χωριό να βγάλω τις φωτογραφίες που ήθελα με το φθινοπωρινό χρώμα στα σπίτια και στους κήπους.

Κατάφερα όμως το απόγευμα σε ένα διάλειμμα της βροχούλας να πάω μια μικρή βόλτα προς τη Χώρση, το παλιό μεγάλο αλώνι του χωριού από τον παλιό δρόμο που κανένας δεν πατάει πλέον να δω το χωριό από ένα σημείο που μου αρέσει πολύ - από το παλιό εικόνισμα με τα μωσαϊκά που μου θυμίζει τα χρόνια προς τα τέλη της δεκαετίας του ’50 που άνοιξαν καινούργιο δρόμο που να περνάει από τη μέση του χωριού. Πάντα πηγαίνω εκεί όταν βρίσκομαι στο χωριό και πάντα εκεί μου έρχονταν ιδέες για κάτι που ετοιμάζω, αλλά σπάνια έβλεπα κανέναν συγχωριανό να περνάει με τα πόδια από εκεί γιατί στις εξοχές κάτω από το χωριό δεν πάει πλέον κανένας, αφού δεν καλλιεργείται απολύτως τίποτα και σε κάνα δυο μαντριά οι νοικοκυραίοι πηγαινοέρχονται με αυτοκίνητο. Σήμερα όμως είδα να βαδίζουν στο παλιό δρόμο όπως τα περασμένα χρόνια, γυρνώντας από ένα καινούργιο μαντρί όπως έμαθα, τρείς χωριανοί που δεν αντιλήφθηκαν την παρουσία μου και μου φάνηκε πως ξανάζησα μια στιγμή από τα πρώτα – πρώτα παιδικά μου χρόνια στο χωριό και σημείωσα την ώρα να ξαναπάω αύριο πιο ετοιμασμένος τεχνικά να «πιάσω» καλύτερα τη στιγμή για να το πιστέψω πως γίνεται ακόμη…   

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 07112014