Στις προεκλογικές, αλλά και σε οποιεσδήποτε άλλες συγκεντρώσεις,
για τους δημοσιογράφους περισσότερο ενδιαφέρον έχει ο περίγυρος και το λεγόμενο
«κλίμα» παρά αυτά που θα πει ο ομιλητής και τα οποία, για τους ανθρώπους των
ΜΜΕ είναι συνήθως γνωστά. Γι’ αυτό και στις εφημερίδες κάποτε, περισσότερο χάρη
είχαν τα παραπολιτικά σχόλια και τα άλλα απρόοπτα από αυτές τις συγκεντρώσεις παρά
οι λόγοι και οι πάντα προβλέψιμες δηλώσεις των κομματικών παραγόντων.
Με τη
φωτογραφία πάλι τα ίδια πράγματα συμβαίνουν και οι φωτογράφοι, πέρα από τις κλασσικές
φωτογραφίες που τραβάνε για τη δουλειά τους και το μεροκάματό τους, έχουν
μπροστά τους τόσα θέματα, όσα σχεδόν και οι προσελθόντες στη συγκέντρωση ένθερμοι
και συντεταγμένοι οπαδοί, περίεργοι της πιάτσας, σχετικοί και άσχετοι
αργόσχολοι, πράκτορες του αντιπάλου, απλοί παρατηρητές και ένα σωρό κόσμος που
ο καθένας έχει το λόγο του που πήγε εκ εκεί.
Φυσικό είναι επίσης όποιος βλέπει
μια φωτογραφία στο χαρτί ή στην οθόνη, να τη «διαβάζει» με τα δικά του μάτια
και να πιστεύει πως ο φωτογράφος δεν είχε τίποτα άλλο στο μυαλό του εκείνη τη
στιγμή αλλά δεν είναι πάντα έτσι γιατί και ο φωτογράφος, ανάλογα με την
πολιτική θέση του μέσου που υπηρετεί και οπωσδήποτε τα πολιτικά του πιστεύω,
παίρνει κι αυτός θέση με ένα αόρατο, προσωπικό φίλτρο που δεν βάζει μπροστά στο
φακό του αλλά λίγο πιο μέσα από το μάτι του, βαθιά στο κεφάλι του…
ΑΘΗΝΑ, 22012015
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου