ΠΑΝΤΑ ΘΕΡΙΖΟΥΜΕ ΟΤΙ ΣΠΕΡΝΟΥΜΕ…

Ο Ιούλιος κατά παράδοση είναι ο πιο θερμός μήνας του καλοκαιριού και μάλιστα κάποια χρόνια σημαδεύτηκε και από καυτά πολιτικά γεγονότα – ως «Ιουλιανά» του ’64 έμειναν στην ιστορία και είναι αρκετοί από την προηγούμενη γενιά που τα έζησαν και τα θυμούνται καλά. Τώρα για να έχει να θυμάται και η επόμενη γενιά του 21^ου αιώνα, φροντίσαμε να κάνουμε κάτι και για είναι και πιο συνταρακτικό, να έχει μια διεθνή διάσταση, είπαμε να κάνουμε ένα δημοψήφισμα στο οποίο το ζητούμενο που κρύβεται πίσω από τα άθλια greeklish και το «ΝΑΙ» ή το «ΟΧΙ» είναι αν το εξής πρέπει να ανήκουμε στην Ευρώπη και κατά συνέπεια στη Δύση ή θα αποτελούμε ένα θλιβερό κρατίδιο ανάμεσα στα Βαλκάνια και τον κόσμο της Ανατολής. Το αποτέλεσμα θα το μάθουμε την Κυριακή το βράδυ και ελπίζω όποιο και αν είναι, να μην εξελιχθεί ως λάφυρο της πλευράς που πήρε τους περισσότερους ψήφους.

Με όλα αυτά, ξεχνάμε πως τούτος ο μήνας λέγεται και Αλωνάρης – ο μήνας δηλαδή που αλωνίζουν τα σιτηρά και ακολουθεί πάντα τον Ιούνη ή Θεριστή.  Το αλώνισμα ήταν η τελευταία πράξη στο ετήσιο κύκλο της παραγωγής και από το αποτέλεσμα εξαρτιόνταν και η επιβίωση του νοικοκυριού που είχε σπείρει τον καρπό. Η κορυφαία όμως πράξη σε αυτόν τον κύκλο και πριν το αλώνισμα, ήταν ο θερισμός ο οποίος μέχρι την εξάπλωση των μηχανών σε κάθε χωράφι γίνονταν με τα χέρια και τα δρεπάνια.  Εκεί, μέσα στο χωράφι και ένα – ένα το στάχυ αποτιμάτο και η σοδειά και φαίνονταν αν δεν πήγε χαμένος ο κόπος του νοικοκύρη και από αυτή την αποτίμηση, έβγαλε ο σοφός λαός την διαχρονική και για πολλά άλλα πράγματα περίφημη φράση «Ότι σπείρεις, θα θερίσεις» και η οποία, θαυμάσια κολλάει με την κατάσταση που ζούμε αλλά λίγους βλέπω να αναρωτιούνται για το πώς φτάσαμε εδώ – αμελώντας τη σπορά ή αφήνοντας όλα τα ζιζάνια να την πνίξουν…

- Η φωτογραφία από το άγαλμα του «Θεριστή», στο Ζάπειο, λίγο μετά από την είσοδο και δίπλα στην ωραία δεντροστοιχία με τις τζακαράντες. 

ΑΘΗΝΑ, 01072015