ΟΙ ΠΑΡΑΠΛΕΥΡΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΣΤΗΝ ΟΔΟ ΣΤΟΥΡΝΑΡΗ

Καλημέρα, αθηναϊκή με μια εικόνα και λίγα λόγια για εκείνα τα στοιχεία της πόλης που εκτός του ότι δεν έχουν μιλιά, δεν έχουν και πόδια να περπατήσουν να φύγουν…

Την οδό Στουρνάρη τη γνώρισα τότε που άρχιζε να μοιάζει ως η Silicon Valley, όπως έλεγαν και τα νέα περιοδικά του life style που φύτρωσαν στην κοινωνία μας εκεί προς τα μέσα της δεκαετίας του ’90 και διαμόρφωσαν status που σήμερα είναι να τους κλαίνε όλα τα ψάρια. Σε αυτό τον ωραίο δρόμο τότε με τις ψηλές ακακίες ήταν που όποιος επιθυμούσε εύρισκε τον παράδεισό του σε χαρτιά, είδη σχεδίου και ζωγραφικής και φυσικά υπολογιστές και όλα τα παραφερνάλια της τεχνολογίας που έμπαινε δυναμικά στη ζωή μας και στη δουλειά μας. Από τότε μέχρι σήμερα άλλαξαν πολλά και στη Στουρνάρη όλες οι αλλαγές έγιναν σε βάρος της και τούτο οφείλεται στο ότι η μια πλευρά της είναι το μνημείο του Πολυτεχνείου.

Είναι αμέτρητες οι φορές κατά τις οποίες η Στουρνάρη έγινε πεδίο μάχης με τους νεαρούς μπαχαλάκηδες, κουκουλοφόρους ή επαναστάτες (όπως θέλετε πείτε τους αλλά την ίδια δουλειά κάνουν) από τη μια πλευρά και από την άλλη τις βραδύποδες αστυνομικές δυνάμεις και κάθε φορά, οι κάτοικοι της περιοχής βλαστημούσαν την ώρα και τη στιγμή που διάλεξαν κάποτε αυτό τον ωραίο δρόμο να κατοικήσουν. Το ίδιο έκαναν και οι καταστηματάρχες που δεν ήξεραν πως θα βρουν το μαγαζί τους το επόμενο πρωί και για να είναι ήσυχοι, σιγά – σιγά την εγκατέλειψαν. Το ίδιο έκαναν επίσης και πολλοί από τους νοικοκυραίους που κάποτε χρυσοπλήρωσαν τα διαμερίσματα με θέα το Πολυτεχνείο κι έτσι ερήμωσε και οι δραστηριότητες πλέον που γίνονται εκεί οι περισσότερες κατάντησαν να εμπίπτουν στη σφαίρα της ασυδοσίας και της παρανομίας.

Από τα στοιχεία της Στουρνάρη που είχα γνωρίσει στα τέλη της δεκαετίας του ’70  έμειναν στη θέση τους εκτός από το διαρκώς απαξιούμενο κτίριο και το μονίμως ευτελιζόμενο «Πολυτεχνείο» και οι μεγάλες ακακίες γιατί απλά δεν είχαν πόδια να περπατήσουν να φύγουν και μένουν εκεί – μάρτυρες και θύματα των τυφλών δυνάμεων που καταστρέφουν συστηματικά και κατ’ επανάληψη την περιοχή και ότι ακόμη την ομορφαίνει. Στη μανία τους δεν παραμερίζουν και την τύφλωση ακόμη και κάποιων αξιόλογων graffiti (φωτογραφία)  όπως αυτό του Sonke που τύφλωσαν για να μη βλέπει τον αργό θάνατο της ακακίας που είχε την ατυχία να τη φυτέψουν κάποτε να ομορφήνει ένα δρόμο…

Ακτήμων Αθηναίος