ΟΙ ΓΑΤΕΣ ΣΤΟ ΣΚΑΜΑ ΤΩΝ ΑΡΧΑΙΩΝ

Είναι θαρρείς οι γάτες, οι ταγμένοι φύλακες των αρχαιολογικών χώρων στην Αθήνα και όχι τυχαία γιατί εκεί βρίσκουν την ησυχία τους και χωρίς να τις ενοχλεί κανένας γεννοβολούν. Έτσι δεν πρόκειται ποτέ να πάψουν οι υπηρεσίες τους  απέναντι στα ερείπια και το κλέη του παρελθόντος που περιμένουν υπομονετικά την ανασκαφή. Ένας άλλος λόγος που ευδοκιμούν οι γάτες σε αυτά τα σημεία είναι ότι όλο και κάποιοι ποντικοί και ερπετά έχουν τις φωλιές τους κάτω και ανάμεσα στις πέτρες και τα σπαράγματα των μνημείων κι έτσι εξασφαλίζουν κάπως τη διατροφή τους. Δεν είναι όμως άπειρα τα τρωκτικά που χορταίνουν τις γάτες κι έτσι πολλές απ’ αυτές έβγαιναν καμιά βόλτα στα πέριξ σουβλατζίδικα και ταβερνεία και όλο και κάτι άρπαζαν αλλά από τότε που δυσκόλεψαν τα πράγματα με τους κάδους απορριμμάτων τις αποδεκάτισε η πείνα.

Το γεγονός φαίνεται πως έπεσε στην αντίληψη ορισμένων φιλόζωων και αυτοί έχουν αναλάβει το συσσίτιο για ορισμένες ομάδες από γάτες και επισκέπτονται τακτικά τους χώρους που διαβιώνουν και τους μοιράζουν τροφή. Αυτές μόλις τους καταλαβαίνουν να πλησιάζουν και να αδειάζουν τις σακούλες του ξεφυτρώνουν από κάθε πιθανό και απίθανο σημείο και πέφτουν πάνω τους. Απ’ ότι έχω παρατηρήσει σε ορισμένες περιπτώσεις τροφοδοτών, οι γάτες τους γνωρίζουν και τους ακούνε, όταν εμφανίζουν τάσεις απληστίας και οι μεγάλες ποδοπατάνε τίποτα γατάκια. Με μια παρατήρηση του τροφοδότη επανέρχονται όλες στην τάξη κι έτσι καμιά δεν μένει νηστική.

Εκείνο όμως που παρατήρησα προχθές την Κυριακή σε ένα γατοσυσσίτιο στην αρχή της Ερμού, στον πεζόδρομο κάτω από το σταθμό του Θησείου, είναι, ότι από τις κάνα δυο δεκάδες γάτες που ξεφύτρωσαν από το σκάμμα μόλις μυρίστηκαν τον τροφοδότη, μόνο δυο – τρεις δεν ήταν της ίδιας τιγρέ αγέλης η οποία φαίνεται πως είτε έχει τόσο ισχυρό DNA ώστε να βγαίνουν όλα τα γατάκια ίδια με τους γονείς τους, είτε πως σε αυτή την αγέλη επικρατεί το καθεστώς της ενδογαμίας. Ολόιδιες ήταν όλες και εντελώς αδιάφορε για την παρουσία μου όσο ήταν σκυμμένες πάνω από τις κροκέτες. Μόλις δε τις εξαφάνισαν ξαναμπήκαν ήσυχες στο σκάμα και έπιασαν θέσεις να λιάζονται αφού πλέον το κυνήγι των ποντικών δεν θα είχε κανένα νόημα με γεμάτο το στομάχι…

Ακτήμων Αθηναίος