ΜΙΑ ΠΑΛΙΑ ΩΡΑΙΑ ΣΙΔΕΡΕΝΙΑ ΣΚΑΛΑ

Διάλεξα σήμερα αντί να ντύσω τις ευχές και τις καλημέρες μας με μια φωτογραφία γιορτής από την πόλη ή την φύση, να τις κρεμάσω σε μια σκάλα και να τις δούμε να ανεβαίνουν σκαλί – σκαλί ως τον όροφο που τελειώνει – τον τέταρτο αν υπολογίζω σωστά και από εκεί στην ταράτσα  μιας παλιάς πολυκατοικίας στην Κυψέλη, στην οδό Κω.

Θα μου πείτε τώρα, είναι θέμα να στολιστούν οι ευχές με μια σκάλα σε ένα παλιό σπίτι; Είναι λέω αμέσως, γιατί κατά πρώτον αυτή η ωραία σιδερένια ελικοειδής σκάλα συνδέει εκτός από το εσωτερικό κλιμακοστάσιο  τα διαμερίσματα κάθε ορόφου με έναν συμπληρωματικό τρόπο που δεν είναι ορατός από την πρόσοψη, δημόσια θα έλεγα και στο φως της γειτονιάς και κατά δεύτερον, δίνει πρόσβαση και νόημα και στην ταράτσα, ένα χώρο που σε γενικές γραμμές έχουμε απαξιώσει καθώς έπαψαν σε αυτές να απλώνονται ρούχα και έχουν γεμίσει λογής – λογής εγκαταστάσεις ηλιακών θερμοσιφώνων, τηλεοπτικών πιάτων και άλλων που τις κάνουν να μοιάζουν με μάντρες άχρηστων υλικών.

Έπειτα μια σκάλα (υπηρεσίας την έλεγαν παλιότερα) διευκολύνει την είσοδο ή την έξοδο από ένα διαμέρισμα χωρίς να γίνει αντιληπτός από κάποιον που χτυπάει την πόρτα και ενδεχομένως είναι ανεπιθύμητος ή ακόμη, όταν ίσχυαν οι κανόνες των πολυκατοικιών, απ’ αυτές κατέβαζαν τα σκουπίδια οι θυρωροί, οι παραδουλεύτρες ή οι νοικοκυραίοι για να μη λερώνουν το κεντρικό κλιμακοστάσιο και ακόμη σε περίπτωση κινδύνου βοηθούσαν τους ενοίκους να φύγουν από το κτίριο.  

Όπως και να’ χει, αυτές οι παλιές σιδερένιες σκάλες αποτελούν παρελθόν στην πόλη. Όσες επιζούν ακόμη σε κάποια κτίρια στις παλιές γειτονιές και φαίνονται μάλιστα και από το δρόμο ή τον ακάλυπτο, μας οδηγούν με την εικόνα τους σε εποχές που είχε νόημα να βλέπεις την πόλη από τις ταράτσες και όταν μάλιστα είναι φροντισμένες, όπως αυτή της οδού Κω, χαιρόμαστε και την μαστοριά που έχει να επιδείξει ακόμη ένα χειροποίητο στοιχείο του κτιρίου. 

ΑΘΗΝΑ, 29122015