ΚΑΡΑΜΕΛΛΙΤΣΕΣ ΜΕ ΧΟΛΗ ΤΗΣ ΑΡΙΣΤΕΡΑΣ

Η φωτογραφία συμβολική, από τοίχο δημοσίου κτιρίου στην οδό Ακαδημίας 

Συμπλήρωσα την 1^η Ιουλίου 2016, 35 χρόνια στην  δημοσιογραφία και χαίρομαι που μέσα απ’ αυτή δουλειά γνώρισα κατά κάποιο τρόπο και όσο επέτρεπαν οι αρχές μου, το σύνολο σχεδόν των ανθρώπων που πέρασαν στις ειδήσεις παίζοντας ο καθένας, τον μικρό ή τον μεγάλο ρόλο του στην πολιτική, την κοινωνία, τον πολιτισμό και τον αθλητισμό ακόμη. Κλείνω ικανοποιημένος, με χαρά και όρθιος, αυτόν τον κύκλο και στο εξής δεν αποκλείεται να ασχοληθώ και με την αποδελτίωση μιας σειράς αναμνήσεων αυτής της 35ετίας συμβάλλοντας έτσι κι εγώ  στην καταγραφή της πρόσφατης ιστορία των ΜΜΕ. Πολιτικά, για να εξηγούμαι, πάντα βρισκόμουν στο χώρο της ανένταχτης Αριστεράς, κάποιο καιρό ερωτοτρόπησα ολίγον με τον «Ρήγα Φεραίο» αλλά λόγω της δουλειάς κρατήθηκα μακριά απ’ όλα τα κόμματα και ανακατεύτηκα μόνο με τους Οικολόγους – Πράσινους. 

Όλα αυτά τα χρόνια λοιπόν δεν βρέθηκε κανένας να μου πει ότι είμαι κακός δημοσιογράφος (ως συντάκτης ύλης σε όλες σχεδόν τις μεγάλες εφημερίδες) και τούτο οφείλονταν σε ένα απλό γεγονός: δεν δήλωσα ποτέ ότι ανήκα σε κάποιο κόμμα και κάτι πολύ σημαντικό επίσης, γιατί δεν δούλεψα ούτε μια ημέρα σε ένα από τα δημόσια ΜΜΕ (ΕΡΤ, ΑΠΕ, Γραφεία Τύπου κλπ) τα οποία χωρίς πολλές υποχρεώσεις εξασφάλιζαν σίγουρη δουλειά, εύκολο βίο και σπάνια την κριτική του «εργοδότη».  Για την ιστορία πρέπει να πω ότι δούλεψα στις εξής εφημερίδες: Εξόρμηση, Κέρδος, Αυγή, Βραδυνή της Κυριακής, Ελευθεροτυπία, Νέα της Μόσχας, Καλάμι, Βήμα και τελευταία στα περιοδικά του Έθνους ενώ πλήθος ήταν ο αριθμός των περιοδικών με τα οποία κατά καιρούς συνεργάστηκα.

***

Ήθελα από μέρες να γράψω αυτό το σημείωμα, ως απολογισμό για μια δημιουργική ζωή στα ΜΜΕ και το ανέβαλα, αλλά πριν από λίγες ημέρες προκλήθηκα από μια «δικτυακή φίλη» (Kara Melitsa το ψευδώνυμό της) και κατά κάποιο τρόπο τον συνδύασα με μια μελαγχολική διαπίστωση για το πώς σκέφτονται κάποιοι άνθρωποι και πως σε κάνουν να αλλάξεις γνώμη όχι μόνο γι’ αυτούς αλλά και για άλλους πολλούς με τις ίδιες ιδέες.  

Η Kara Melitsa λοιπόν,  μετά από μια αυστηρή παρατήρηση γιατί είδε ότι έκανα Like σε μια ανάρτηση του Georgios Sarakinos που αναφέρονταν στην παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου μου τράβηξε και μια διαγραφή. «Ηλία,ήσουν απο τις πρώτες επιλογές στο φβ, πολιτικά έχουμε διαφορές, όχι ικανές να διακόψουν την επικοινωνία μας εδώ μέσα, όμως να κάνεις LIKE σε κείμενα που υμνούν το Κούλη, με ξεπερνά! Ξέρω πως η αποχώρησή μου από τον κύκλο των φίλων σου δεν θα σου φανεί καθόλου-είναι τόσοι πολλοί- απλώς... ήθελα να ξέρεις!» αναφέρει ακριβώς για να δικαιολογήσει την διαγραφή!!!

Θα μου πείτε γιατί δίνω σημασία σε μια διαγραφή και σπαταλώ και χρόνο για μια λιγότερη «φιλία» στο Facebook; Το κάνω, ομολογώ γιατί με τρόμαξε η παρατήρηση της Kara Melitsa· ένοιωσα σαν ένα τυχαίο άτομο με περιορισμένο εύρος αντίληψης που επέπεσα σε ένα τραγικό πολιτικό λάθος και γι’ αυτό έπρεπε να τα ακούσω πρώτα από την αυτόκλητη θεματοφύλακα- κομισάριο της αριστεροσύνης στα social media, να διαπομπευθώ από την ίδια στο συνεπές κοινό της του μορφώματος που λέγεται σήμερα Αριστερά στην Ελλάδα και μετά να τιμωρηθώ με δημόσια ανακοίνωση, σε έξοδο από το μαντρί των «φίλων». Με τρόμαξε, το ξαναλέω, γιατί η Kara Melitsa μου αποκάλυψε ότι το ανοιχτό μυαλό της «Αριστεράς» που παρόλα αυτά που ζούμε και υφιστάμεθα από την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ και λοιπών γκρίζων «συνοδοιπόρων»,  πίστευα πως κάπου υπάρχει ακόμη, δεν είναι παρά ένας μύθος για να μας γλυκαίνει ως καραμέλα τους φαιοκόκκινο αυταρχισμό στον οποίο υποκρύπτονται ένα σωρό μεγάλα λόγια και παρακμιακές ιδέες.

Με τρόμαξε γιατί χωρίς να της δώσει κανένας το δικαίωμα και χωρίς καν να μας συνδέει η περιώνυμη «συντροφικότητα» των αριστερών, επεμβαίνει και απαγορεύει κάθε τι το οποίο δεν προέρχεται και προσαρμόζεται με τη δική της ιδεολογία και δεν περιχαρακώνεται από τις επί παντός του επιστητού δογματικές αντιλήψεις της «Αριστεράς». Με τρόμαξε γιατί πέρα των άλλων, πρόκειται και για καραμπινάτη ρουφιανιά (με κουκούλα μάλιστα γιατί το Kara Melitsa είναι ψευδώνυμο), πράξη που αποσκοπεί στην στοχοποίησή μου σε ορισμένους κύκλους που κινούμαι και η οποία, όλο και κάποιες συνέπειες θα έχει, καθώς δεν φταίει μόνο η ζέστη και το κλίμα των ημερών για να δικαιολογούμε τις αντιδράσεις των θερμοκέφαλων γύρω μας και οι οποίοι δυστυχώς είναι πολλοί και ακολουθούν ως κοπάδι.

***

Θα μπορούσα να γράψω δεκάδες πράγματα αναφορικά με το «αριστερόμετρο» της Kara Melitsa αλλά αφού ποτέ δεν απολογήθηκα για τις ιδέες μου και τις απόψεις μου σε κανένα κομισάριο, γιατί να δώσω αυτή την ικανοποίηση μια εμονική δικτυακή φίλη; Ενδεχομένως, όταν χρειαστεί θα επανέλθω, αλλά τώρα θέλω να κλείσω με μια παρατήρηση αναφορικά με τη δημοσιογραφία, όπως ξεκίνησα και το Like σε κείμενο που υπήρξε η αφορμή της «διαγραφής» μου. Μου αρέσει να διαβάζω ωραία κείμενα (εννοώ κείμενα συγκροτημένα, με αρχή τέλος και υπογραφή και ιδιαίτερα αυτών που έχουμε διαφορετικές αντιλήψεις)  και θεωρώ ότι το Like σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ο ελάχιστος χαιρετισμός, σε έναν ομότεχνο επί του προκειμένου, για τον κόπο που έκανε και τον χρόνο που διέθεσε να κοινωνήσει μια ιδέα του στους υπολοίπους γύρω μας μέσα από τα social media. Αν κι αυτό λοιπόν έχει γίνει επιλήψιμο, τότε η Kara Melitsa μας στέλνει μια προειδοποίηση…  

ΑΘΗΝΑ, 07072016