Παρά την τελευταία επίσκεψη στον τεχνικό και τις φροντίδες που του δείξαμε πριν από λίγες ημέρες, ο γέρο Toshiba με τον οποίο μαζί ζήσαμε πολύ ωραίες και δημιουργικές στιγμές τα τελευταία δέκα χρόνια, από προχθές το βράδυ έριξε ξαφνικά "μαύρο" στην οθόνη του και η καρδιά του όπως ενημερώθηκα κατόπιν από τον φίλο Θανάση Πλούμπη που του αφιέρωσε την προσοχή του, χτυπάει πια στον παράδεισο των υπολογιστών και των άλλων, αγαπημένων μηχανημάτων που δεν ήταν απλά εργαλεία, αλλά κομμάτια της ψυχής μας και του μυαλού μας...
Έχοντας τηρήσει σχεδόν το τριήμερο πένθος για τον θάνατο του γέρο - Toshiba θα βγω τις επόμενες ημέρες προς αναζήτήση του αντικαταστάτη του ο οποίος καλείται πλέον να σηκώσει στις πλάτες του όλο το έργο που έμεινε στη μέση και το οποίο ελπίζω να βγεί ακέραιο από τους δίσκους του και να ανοίξουμε μαζί μια νέα γόνιμη περίοδο.
Ως τότε, δεν σας κρύβω πως ανακάλυψα πάλι τη γραφή και μου αρέσει! Έπρεπε να τελειώσω μια συνέντευξη για τα πράγματα που ασχολούμαι τελευταία και για πρώτη φορά μετά από πολλά χρόνια, δεν είχα στη διάθεσή μου την μαγνητοφώνησή της καθώς ήταν χωνεμένη στα σωθικά του γέρο -Toshiba και φυσικά το αγαπημένο μου πληκτρολόγι. Γι' αυτό στηρίχθηκα μόνο στις σημειώσεις (κάτι που δεν έχω σταματήσει να κάνω και ευτυχώς να λέμε) και την έγραψα όλη στο χαρτί, όπως κάναμε στη δουλειά κάνα - δυο δεκαετίες πρωτύτερα. Δεν ήταν και εύκολο, ομολογώ πράγμα να ξεκινήσω πάλι να γράφω στο χαρτί αλλά σιγά - σιγά άρχισε να μου αρέσει καθώς μου θύμισε γραφείο σε εφημερίδα, άρχισα να απλώνω εδώ κι εκεί τις σελίδες, να τις καμαρώνω και να χαίρομαι πως μπορώ να ξαναγράψω στο χέρι και το ίδιο ωραία όπως παλιά και δεν αποκλείεται να το συνεχίσω...
ΑΘΗΝΑ, 20102016
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου