ΛΙΓΑ ΓΙΑ ΤΟ ΠΑΖΑΡΙ ΤΗΣ ΣΠΕΡΧΕΙΑΔΑΣ

Ανέκαθεν τα παζάρια ήταν ένα γεγονός που εκτός από την οικονομική κατάσταση κάθε περιοχής φανέρωνε και το πόσο η πόλη ή το κεφαλοχώρι που ετελούντο ήταν δημοφιλής, πράγμα που έπαιρναν αρκετά σοβαρά οι άνθρωποι των παλαιότερων εποχών και για τούτο η Σπερχειάδα δεν είχε κανένα παράπονο. Στο κέντρο των μεγάλων ιστορικών οδών της Ρούμελης που ένωναν την Αιτωλία και τη Φωκίδα με τη Θεσσαλία και τη Φθιώτιδα με την Ευρυτανία ήταν για όλους ένας αγαπημένος προορισμός για εμπορικές συναλλαγές αλλά και διασκέδαση.

Από τότε που ξεκίνησε το παζάρι της Σπερχειάδας πήγαιναν οι ντόπιοι και πουλούσαν τα προϊόντα τους και από τους εμπορευόμενους που συνέρρεαν εκεί από κάθε γωνιά της Ελλάδας αγόραζαν τα χρειώδη που δεν μπορούσαν να παράξουν ή να κατασκευάσουν οι ίδιοι ή οι συγχωριανοί . Τα προϊόντα της περιοχής, ήταν γεωργικά και κτηνοτροφικά, κυρίως καρύδια και κάστανα, όσπρια, μέλι, κρασί, τσίπουρο, τυρί, βούτυρο, μαλλί και δέρματα ενώ αυτά που αγόραζαν ήταν πάσης φύσεως εργαλεία, αντικείμενα για το σπίτι, ρούχα, παπούτσια καθώς και διάφορα είδη πολυτελείας θα λέγαμε όπως ζάχαρη, καφέ, μπαχαρικά, εσώρουχα και άλλα που δεν μπορούσαν να προμηθευτούν από τα μικρομάγαζα των χωριών τους.

Η επίσκεψη στο παζάρι της Σπερχειάδας ήταν για μέχρι πριν κάνα δυο δεκαετίες και η πιο μακρινή έξοδος ορισμένων χωριανών από τα χωριά τους ενώ για πολλούς ήταν και η αφορμή να επισκεφτούν διάφορους επαγγελματίες, όπως σιδηρουργούς, σαμαράδες, πεταλωτές, αλλά και τους γιατρούς, ακόμη και τους δικηγόρους καθώς και διάφορους συγγενείς που ζούσαν εκεί. Παράλληλα το παζάρι ήταν και η αφορμή για αρκετές διασκεδάσεις για τους μεγάλους και παιχνίδια για τα παιδιά που είχαν την τύχη να τα πάρουν μαζί τους οι γονείς τους στην Σπερχειάδα. Εκείνο όμως το οποίο έκανε ξεχωριστό ήταν οι πάμπολλες ψησταριές που ήταν φορτωμένες με ψητά, κοκορέτσια, σπληνάντερα και λουκάνικα (και σουβλάκια πλέον) και κανένας δεν έφευγε αν δεν δοκιμάζε ένα μεζεδάκι και έπινε ένα ποτηράκι μέσα σε ένα πυκνό σύννεφο κνίσας που κάλυπτε τους χώρους που γειτόνευαν με τις ψησταριές.

Έτσι περπάτησε μέχρι σήμερα το παζάρι και παρά το γεγονός ότι η ορεινή και πεδινή ενδοχώρα της Σπερχειάδας κυριολεκτικά ερημώθηκε από κόσμο και πολλά αγαθά είναι διαθέσιμα πλέον σε απόσταση αναπνοής από την πόλη μέσα σε τερατώδη σε όγκο καταστήματα ενώ κάποια άλλα φθάνουν μέχρι το πιο απομακρυσμένο σπίτι, ο κόσμος συνεχίζει να το επισκέπτεται και να αγοράζει διάφορα πράγματα ενώ και κάποιοι λίγοι ντόπιοι, επιμένουν να φέρνουν τα προϊόντα τους και δίνουν το χρώμα της παράδοσης σε ένα παζάρι που πιέζεται από παντού και κυρίως με προϊόντα και αγαθά που έχουν τη σφραγίδα της ασύδοτης παγκοσμιοποίησης.

Ο κύριος όγκος των αγαθών που απλώθηκαν αυτές τις ημέρες στο παζάρι της Σπερχειάδας ήταν οι λεγόμενες λαϊκές μόδες ή καλύτερα κάποια προϊόντα που ο καταναλωτής τα βρίσκει φθηνότερα από τα καταστήματα και αυτά ήταν κυρίως είδη ένδυσης και υπόδυσης χωρίς βέβαια να λείπουν και τα προϊόντα "μαϊμούδες" τα οποία διακινούν αλλοδαποί κυρίως, όπως σπορ παπούτσια που αρέσουν στα νέα παιδιά και τα οποία είχαν μεγάλη ζήτηση. Πολλά ήταν επίσης τα καταστήματα που πούλαγαν γυναικεία εσώρουχα, τολμηρά και σε απίστευτη ποικιλία καθώς και κάλτσες, άπειρες κάλτσες και φυσικά είδη προικός τα λεγόμενα.

Υπήρχαν όμως και πολλά καταστήματα που προσέφεραν σε καλές τιμές ρούχα και παπούτσια της δουλειάς, πράγματα που έχουν σίγουρη και σταθερή πελατεία καθώς οι άντρες προτιμούν να αγοράζουν αυτά τα πράγματα στα παζάρια και όχι στα καταστήματα και είναι αρκετές οι περιπτώσεις εμπόρων και πελατών που γνωρίζονται πολλά χρόνια, εκτιμούνται και εκτιμούνται αμοιβαία. Το ίδιο συνέβαινε και για τα καθημερινά γυναικεία ρούχα, ρόμπες, νυχτικιές καθώς και σε μεγάλη ποικιλία είδαμε και φανέλες, μάλλινες που αγαπούν ιδιαίτερα όσοι δουλεύουν στα χωράφια γιατί τις θεωρούν πολύ υγιεινές και ανθεκτικές. Ανάμεσα σε όλα αυτά τα προϊόντα, ασφαλώς και υπήρχαν και άλλα ωραία πράγματα που χωρίς αυτά δεν νοείται παζάρι και φυσικά αναφέρομαι στο χαλβά Φαρσάλων και για τον οποίο δεν υπάρχει επισκέπτης που να φύγει χωρίς να τον δοκιμάσει.

Έτσι πέρασε κι εφέτος το παζάρι της Σπερχειάδας, με την κίνηση κάπως υποτονική γιατί όπως όλοι ομολογούν τα χρήματα στην τσέπη των καταναλωτών ήταν πολύ λίγα και ως εκ τούτου και η διάθεση για κατανάλωση περιορισμένη αλλά πάλι όλοι έδωσαν το παρόν τους και με τον τρόπο τους βοήθησαν έτσι ώστε του χρόνου να είναι καλύτερο – βοηθούντων βεβαίως και των οικονομικών όλης της χώρας, τη βελτίωση των οποίων όλοι ευχόμαστε να δούμε κάποια μέρα.

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Το ρεπορτάζ για το φετινό παζάρι της Σπερχειάδας θα συνεχιστεί με ειδικές και θεματικές αναρτήσεις του Ακτήμονα.  

ΑΘΗΝΑ, 27102016