Την κατάλληλη στιγμή, τώρα που αρχίζει ο «διάλογος»
για την τιμή του πετρελαίου και το πώς θα βγάλουν τον χειμώνα οι αδύναμοι, το
κείμενο του καλού φίλου Ιωάννη – Όμηρου Ντάφου από την Ματαράγκα Καρδίτσας αποδεικνύεται
εξαιρετικά επίκαιρο και προτάσσεται ως λύση, υπό την προϋπόθεση βεβαίως να
ξεπεραστούν ορισμένες αναστολές...
"Τώρα που πήραν λίγο τα κρύα, ας
δούμε πως εξασφάλιζαν την καύσιμο ύλη παλιά. Ο μαύρος σορός που είναι κάτω και
πίσω από τις κυρίες είναι κοπριά αγελάδας. Την ανακάτευαν με άχυρα και ίσως με
λίγο νερό μέχρι να γίνει κάπως εύπλαστη. Μετά έκαναν στρόγγυλα κομμάτια όπως
μία μεγάλη πιατέλα 3-5 πόντους ύψος και τα κολλούσαν σε τοίχους όπως φαίνεται
αριστερά στην φωτογραφία. Επίσης τα έβαζαν σε σκεπές από τσίγκο για να
ξεραθούν. Αυτό εμείς το λέμε "βουνιές". Αρκετοί πήγαιναν σε σημεία
που μαζεύοντας πολλές αγελάδες (σταλός) και μάζευαν έτοιμες "βουνιές"
οι οποίες επειδή ήταν σε μικρά κομμάτια ή σπασμένες τις έλεγαν
"τρίματα".Το υπόλοιπο της κοπριάς που έμεινε το έριχναν στον κήπο ή
στο χωράφι και έτσι αν και αγράμματος ο κόσμος τότε υπηρετούσε την ανακύκλωση
και την οικολογία.Παρατηρείστε την άνεση και φυσικότητα πού ποζάρουν και την
εξοικείωση πού είχαν με τα ζώα και τις μυρωδιές (ενώ ορισμένοι
"δήθεν" σήμερα........)"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου