Δεν ήμασταν παραπάνω από δεκαπέντε αυτοί που πήγαμε σήμερα το
πρωί στην εκκλησία του χωριού μας (Αγία Τριάδα, τρίκλιτη βασιλική και σε μάρμαρο
εντοιχισμένο στην πρόσοψή της διαβάζουμε ότι χτίστηκε το 1749, εποχή που πρέπει
η Μεγάλη Κάψη να ήταν στο απόγειο της ακμής της) και πέντε - έξι ακόμη ήταν οι…
κωλυόμενοι. Σύνολο είκοσι, άντε εικοσιπέντε να βάλουμε μέσα κι εκείνους που η
μικρή πατρίδα φιλοξενεί απλά το εξοχικό τους και δεν μετέχουν καν στη ζωή του
χωριού, ήμασταν σήμερα οι χωριανοί και η εκκλησία ο χώρος όπου δηλώσαμε την
ύπαρξη της ετοιμοθάνατης κοινότητά μας.
Υπ’ αυτές τις συνθήκες οι Απόκριες και ο εορτασμός τους με
μασκαρέματα και καρναβάλια θα ήταν κάτι εξωπραγματικό για το χωριό αλλά η εορτή
της Ορθοδοξίας τιμήθηκε ως το τυπικό της Εκκλησίας προβλέπει και τούτο
ικανοποίησε σε ικανό βαθμό τους παρόντες.
Εκείνο όμως που λάμπρυνε ιδιαίτερα την ημέρα και της έδωσε
τον αέρα της γιορτής ήταν η ευλογία («ύψωμα» κατά τον τυπικό πάλι της εκκλησίας)
που έκανε ο παπα Βαγγέλης Γιαννουσιάς στην προσφορά της Φωτεινής Γεωργαντά για
την ονομαστική γιορτή της σήμερα καθώς και της εγγονής της, όπως έκαναν πάντα
οι άνθρωποι στο χωριό εξωτερικεύοντας με αυτό τον τρόπο τη χαρά τους και
μοιράζοντάς την με την κοινότητα που επί του προκειμένου εκφράζεται σαν
εκκλησίασμα. Η κίνηση από πλευράς της Φωτεινής ήταν που έδωσε σήμερα μια ανάσα
ζωής στη χειμαζόμενη κοινωνία του χωριού μας και ολόθερμες ήταν οι ευχές απ’
όλους μας στην ίδια καθώς και στην εγγονή της…
ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 26022017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου