Φωτογραφίζω
για πολλά χρόνια στοιχεία και πράγματα της υπαίθρου κυρίως που μου αρέσουν
πολύ, γεγονότα και τελευταία πολλούς ανθρώπους. Για κάθε κλικ, χωρίς υπερβολές,
έχω έτοιμη την λεζάντα γιατί έτσι έμαθα ότι έπρεπε να γίνεται σε όλες τις
φωτογραφίες που δημοσιεύονταν στις εφημερίδες κάποτε και εκτός αυτού κάθε
φωτογραφία, χάρτινη η διαφάνεια, έπρεπε να έχει κάποια στοιχεία να τη
συνοδεύουν, όπως ημερομηνία, τόπο, το γεγονός και τα ονόματα των προσώπων που
φαίνονταν στην επιφάνειά της για να μπορούμε να την ψάχνουμε στο αρχείο όταν
την θέλουμε. Με αυτές τις αρχές φωτογραφίζω και νομίζω πως μέχρι σήμερα,
ελάχιστες ήταν οι φορές που έκανα λάθος σχετικά με τα ανωτέρω σε κάποια
δημοσίευση. Επί πλέον, μαθημένος από την εφημερίδα και τις απαιτήσεις που θέλει
πολλές φορές η λεζάντα μιας φωτογραφίες μπορεί να γίνει λεζαντοκείμενο ακόμη
και ολόκληρη σελίδα αν η δυναμική της είναι τέτοια.
Φωτογραφίζω λοιπόν πολλά χρόνια αλλά αν ψάξω στο αρχείο μου,
ελάχιστες, ειδικά από τα χρόνια του ’80 και του ’90 έχω φωτογραφίες που να
είμαι κι εγώ μέσα έχω. Το γιατί να μην το ψάχνουμε τώρα, έπρεπε να έρθουν οι
ψηφιακές μηχανές και το facebook
στο
τέλος και τα τηλέφωνα – πολυεργαλεία να πλημμυρίσουν οι υπολογιστές μας άυλες φωτογραφίες
για να βλέπω που και που το πρόσωπό μου και να λέω πως με προσέχουν κι εμένα
κάποιοι φίλοι και συνάδελφοι και μου χάριζαν ένα κλικ μέσα σε όσα τραβούσαν.
Χθες το απόγευμα που πήγα στα εγκαίνια της έκθεσης του Ανδρέα
Καμουτσή στο Πολιτιστικό Κέντρο Κύπρου κι ενώ συζητούσα ενθουσιωδώς με τον φίλο
Χρήστο Μάκκα για τα βουνά, πήρα είδηση μια ωραία κυρία να στρέφει το φακό της
πάνω μου και σκέφτηκα πως της παρουσίαζα ενδιαφέρον επειδή έκοψα τα γένια,
πράγμα που ελάχιστοι από τους παρόντες εκεί γνώριζαν. Μου καρφώθηκε, ότι τα
γένια που λείπουν από το πρόσωπό μου με κάνουν «θέμα» αλλά όταν μίλησα κατόπιν
με την Έλενα Σκρίπκα που ήρθε να φωτογραφίσει τα εγκαίνια μου είπε πως ούτε
αυτή ήξερε για το ξύρισμα και άλλο ήταν το ενδιαφέρον της. Δεν μου είπε τι,
αλλά το κατάλαβα όταν μου έστειλε κάποιες φωτογραφίες και επιτέλους, συνειδητοποίησα
ότι και το «κλικ» θέλει τον τρόπο του και αγάπησα σας εξομολογούμαι τις ρυτίδες
μου που όπως κατάλαβα γίνονται βαθύτερες όσο πιο ωραίο είναι το θέμα που
φωτογραφίζω. Την ευχαριστώ πολύ που μου άνοιξε τη μάτια…
ΑΘΗΝΑ, 11022017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου