Πήγα χθες το απόγευμα στο Επιστημονικό Συνέδριο «Το κριτικό
έργο του Ι.Μ.Παναγιωτόπουλου» που γίνεται στον «Παρνασσό» (Καρύτση 8) για να
ακούσω τις διαλέξεις των σπουδαίων φιλολόγων και πανεπιστημιακών για τον Ι.Μ.
Παναγιωτόπουλο, κείμενα του οποίου διάβασα πολύ νωρίς, καθώς, η βιβλιοθήκη του
μικρού Γυμνασίου Αγίου Γεωργίου Τυμφρηστού που φοίτησα διέθετε αρκετά από τα
βιβλία του. Με άγουρο μυαλό τότε επιχείρησα να διαβάσω τα δοκίμια από τον «Σύγχρονο
άνθρωπο» και μου εντυπώθηκαν πολλά πράγματα. Σήμερα που τα ξαναδιαβάζω με άλλη
πείρα και ματιά, εκτιμώ πως ήταν μεγάλη τύχη που μπόρεσα να τον διαβάσω εκείνα
τα χρόνια.
Μετά όταν μπήκα στη δημοσιογραφία, συχνά κατέφευγα στα
βιβλία του αλλά λόγω της δουλειάς που έκανα (σύνταξη ύλης), δεν μπορούσα να δουλέψω
κείμενα πάνω σε όσα διάβασα απ’ αυτόν. Όταν κατά κάποιο τρόπο αποδεσμεύτηκα από
την καθημερινή παρουσία στο γραφείο ξεκίνησα να γράφω κείμενα για την Ελλάδα
και τους ανθρώπους της στήριξα όλο το έργο μου πάνω στην ομιλία του «Θέσεις και
αντιθέσεις του ελληνικού τοπίου» που έκανε το 1953 στην Ελληνική Περιηγητική
Λέσχη καθώς και σε άλλα διαβάσματα από τα ταξιδιωτικά του βιβλία . Δεν ήταν
εύκολο κάτι τέτοιο, γιατί ήδη τα ταξιδιωτικά κείμενα είχαν εκπέσει στο life style που
κατέκλυσε την δεκαετία του ’90 όλα τα ΜΜΕ καθώς και στις δουλείες που υπαγόρευε
η τουριστική προβολή και διαφήμιση. Τελικά εκείνη η εποχή τέλειωσε· έκλεισαν όλα σχεδόν τα περιοδικά που συνεργαζόμουν αλλά μου
έμειναν τα κείμενα και οι συνεντεύξεις που έκανα έχοντας κατά νου τις «Θέσεις…»
του Ι.Μ. Παναγιωτόπουλου και το θεωρώ τιμή που τον είχα δάσκαλο χωρίς να τον
έχω γνωρίσει!
Πηγαίνοντας χθες στο Συνέδριο ήξερα για τη θεματογραφία του και
το ενδιαφέρον μου ήταν κατά πως φιλολογικό, άκουσα πολλά ενδιαφέροντα πράγματα αλλά
συγκινήθηκα πολύ όταν ανέβηκα στον τρίτο όροφο του «Παρνασσού» και είδα
στην έκθεση με τα προσωπικά του αντικείμενα, χειρόγραφά του και τις πένες του.
Όμορφα χειρόγραφα να τα χαίρεται το μάτι πριν ακόμη τα διαβάσει αράδα την αράδα
και μακάρισα εκείνους τους παλιούς, τους επί της ύλης των εφημερίδων συναδέλφους
που είχαν την τύχη να πιάνουν στα χέρια τους, ακολουθούν και τις εντολές του (10’
στιγμών απλά!) και να τα μεταφέρουν με φροντίδα στις σελίδες των εφημερίδων,
των περιοδικών και των βιβλίων.
ΑΘΗΝΑ, 18022017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου