ΟΙ ΙΣΚΙΟΙ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΜΑΤΙΑ ΝΑ ΒΛΕΠΟΥΝ

Ο Πάνος Πεσλής κάτω από τον ίσκιο του ελάτου απέναντι
από το τραυματισμένο σπίτι του Ζιάκα στον Αϊ - Λιά του Μαράθου.

Εκείνος ο άνθρωπος που έχτισε ένα σπίτι για να στεγάσει την οικογένειά του, στην κορυφή ενός χωραφιού λίγο πιο κάτω από τον Αϊ-Λιά του Μαράθου Ευρυτανίας, στ’ Άγραφα, για ένα πράγμα ήταν σίγουρος όταν ράντισε με αίμα κόκορα τα υγρά θεμέλιά του: εκεί που αυτός σαν κλαρί φύτρωσε, εκεί θα έριχνε τη σπορά του και αν δεν έρχονταν τίποτα ανάποδοι καιροί, το ίδιο θα έκαναν και οι απόγονοί του στον αιώνα τον άπαντα...

Δεν είχε μυριστεί όμως τους καινούργιους αέρηδες που άρχισαν να φυσάνε παντού στην Ελλάδα τα χρόνια που ακολούθησαν τον τελευταίο μεγάλο σπαραγμό, τα σημάδια του οποίου όσο κι αν φρόντιζαν να κρύψουν αυτοί που τον έζησαν, τόσο αυτά έβγαναν ρίζες που δυνάμωνε η σιωπή τους και έπνιγαν, όπως ο κισσός τα αγριόδεντρα και τα βάτα τα αδούλευτα χωράφια. Κι ήταν αυτοί οι αέρηδες που όταν τους στέγνωσαν από ελπίδα, τους πήραν και τους άδειασαν μακριά, σε ξένους τόπους να ζήσουν και να προκόψουν με τέχνες άγνωστες και συμπεριφορές που ποτέ δεν διδάχτηκαν στον έρμο τον τόπο τους. 

   

Το σπίτι που τόσος ιδρώτας αφιερώθηκε σε αυτό κλειδώθηκε και αφέθηκε στην τύχη του αλλά βρέθηκε ένας χωριανός απ’ αυτούς που έμειναν φύλακες στον  άδειο τόπο να το κάνει στάβλο για τα ζωντανά του κι έτσι διατηρήθηκε όρθιο και ακέραιο για λίγα χρόνια. Κάποια μέρα όμως αποφάσισαν οι τοπικοί άρχοντες να περάσει από εκεί ένας αγροτικός δρόμος, απ’ αυτούς που δεν έχουν νόημα και βεβαίως κανένα όφελος εκτός απ’ αυτό των πάντα δραστήριων εργολάβων. Έτσι πήρε φόρα στα τυφλά η μπουλντόζα και αφού πέρασε χωρίς το ποτάμι και ανέβηκε στην πλαγιά ξεκοιλιάζοντας χωρίς ντροπή τον τόπο και διαλύοντας χωρίς κανέναν σεβασμό τα αρχαία χωράφια όταν έφτασε δίπλα από το σπίτι κι ενώ είχε τόσο χώρο να περάσει έξυσε απαλά τη γωνιά με τα αγκωνάρια και το τραυμάτισε ανεπανόρθωτα. Από τον φόβο να μην πλακώσει τα ζωντανά του τότε το παράτησε και αυτός που το είχε κάνει στάβλο και σήμερα κανένας δεν έχει την τόλμη να δρασκελίσει το κατώφλι του ενώ είναι βέβαιο πλέον πως σε λίγα χρόνια, μόνο τα τσίγκια που αργούν κάπως να λιώσουν θα θυμίζουν ότι ο σωρός με τις πέτρες ήταν κάποτε σπίτι.  

Το γεγονός σχολιάστηκε ποικιλοτρόπως αλλά κανένας δεν ήταν εκεί να διαβεβαιώσει πως όντως υπήρχε κάποιος στη θέση του χειριστή και έτσι όλοι πια πιστεύουν πως ένας ίσκιος, απ’ αυτούς που πλανιόνται μέρα και νύχτα στις ερημιές των Αγράφων ήταν στο τιμόνι!!!

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 29032017

ΟΙ ΚΡΑΝΙΕΣ ΦΕΡΝΟΥΝ ΤΗΝ ΑΝΟΙΞΗ ΣΤΑ ΒΟΥΝΑ

Σκληρές από τη φύση τους οι κρανιές, αντέχουν ιδιαίτερα στις αναποδιές του καιρού του Μάρτη τις οποίες και αψηφούν προκλητικά με την πιο πρώιμη ανθοφορία για δέντρο του δάσους. Αυτές είναι πάλι που δίνουν σήμα και στις κοιμισμένες οξιές, έλατα και βελανιδιές μόλις αρχίσει να μεγαλώνει η ημέρα, ότι αλλάζει ο καιρός και γεμίζουν τα κλαριά τους από ευωδιαστά κίτρινα λουλούδια τα οποία με τους χυμούς τους δίνουν λίγη δύναμη σε όσες από τις μέλισσες αδημονούν να έρθει η άνοιξη και τολμούν να πετάξουν στον ψυχρό αέρα του Μάρτη. Με την μείωση της κτηνοτροφίας και ιδιαίτερα των κατσικιών οι κρανιές έχουν ξεθαρρέψει σε κάθε πλαγιά και βουνό και σχηματίζουν πλέον πυκνές συστάδες παντού και αυτές τις ημέρες ομορφαίνουν κάθε τόπο και τούτο αποτελεί επίσης εγγύηση για την τροφή των πουλιών στο τέλος του καλοκαιριού που θα ωριμάσουν οι πολύτιμοι καρποί τους.

ΑΘΗΝΑ, 27032017

ΕΝΑΣ ΠΛΑΤΑΝΟΣ ΞΕΝΤΥΝΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΜΟΡΝΟ

Είπα κι εγώ πως είδα τίποτα το φοβερό: σώματα γυναικών στον κορμό μιας συκιάς στη Νέα Ιωνία αλλά η φωτογραφία που μας έστειλε ο φίλος και συμπατριώτης Βαγγέλης Πετσωτάς από το Μαυρολιθάρι μας ξεπερνάει όλους και υποκλινόμαστε στα κέφια που έχει η φύση όταν θέλει να δημιουργήσει. Ένας κορμός πλατάνου στο Μόρνο που μπορεί να μας ξεγελάσει ως ένα φυσικό σώμα γυναίκας με λίγη παραλλαγή βεβαίως καθώς τον πέτυχε σε στιγμή που γδύνεται την άνοιξη που φουσκώνει από χυμούς και πετάει το παλιό δέρμα να φορέσει καινούργιο. Σε ευχαριστούμε Βαγγέλη από μακριά προς το παρόν αλλά σύντομα θα βρεθούμε να περπατήσουμε μαζί τον Παράδεισό σου στα Βαρδούσια!

ΑΘΗΝΑ, 26032017

ΣΩΜΑΤΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΣΤΟΝ ΚΟΡΜΟ ΜΙΑΣ ΣΥΚΙΑΣ

Πίναμε τσίπουρα, πέρσι του Ευαγγελισμού σε ένα μαγαζί στη Νέα Ιωνία και όπως γύρισα μια στιγμή το βλέμμα μου προς το δρόμο, είδα στο απέναντι πεζοδρόμιο μια συκιά που πάνω στο κορμί της έμοιαζε να σχηματίζονται ένα σωρό σώματα γυναικών με ποικιλία στις καμπύλες και τις εσοχές ντυμένα με το δέρμα της συκιάς. Για να μην πω ότι αυτά που έβλεπα ήταν συνέπεια του τσίπουρου ή όνειρο, σηκώθηκα και πήγα να τα δω από κοντά αλλά μόλις πλησίασα τα μισά σώματα χωνεύτηκαν μέσα στο κορμό σαν να μην ήθελαν να τα δει κανένας. Τα ακούμπησα, ομολογώ, να βεβαιωθώ και η επιφάνειά τους αυτό έδειξε. 

Σαν τα στήθη από νεράιδες της πόλης που κατοικούν στη συκιά και εμφανίζονται μόνο σε μέρες που γιορτάζει η πόλη έμειναν στη χούφτα μου οι καμπύλες στον κορμό του δέντρου. Έκανα πίσω λίγα βήματα για να μην με δουν από το μαγαζί και βάλουν στο μυαλό τίποτα φαντασίες για μένα και είδα πως κι αυτές που κρύφτηκαν ξαναβγήκαν στο φως. Δεν ξαναπήγα από τότε αλλά μου το θύμισε σήμερα το Facebook που είχα ανεβάσει πέρσι τις φωτογραφίες και θα ξαναπάω τις επόμενες ημέρες να δω αν είναι ακόμη εκεί και αν λείπουν να ρωτήσω που μπορεί να πήγαν...

ΑΘΗΝΑ, 26032017

ΣΤΟ ΧΑΛΙΚΙ ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΖΑΧΑΡΗ

Ο Χρήστος Ζαχαρής στο μαγαζί στο Χαλίκι

Δεν ήταν φέτος να γιορτάσω την 25^η Μαρτίου στην Αθήνα ή αλλού με παρελάσεις, πανηγυρικούς και μπακαλιάρο με σκορδαλιά και με καλή παρέα πήραμε με βουνά, με στόχο, να αγναντέψουμε τις κορυφές της Πίνδου που μας κρατούν ακόμη μακριά φορτωμένες τα χιόνια και να χαρούμε τα πρώτα βλαστάρια της άνοιξης στις οξιές!

Ο Χρήστος Ζαχαρής με την Καλλιόπη Αθανασιάδη στο Χαλίκι

Ο δρόμος μας έφερε και στο Χαλίκι του Ασπροποτάμου (Τρίκαλα), το ιστορικό Χαλίκι, το ψηλότερο χωριό του Ασπροποτάμου (1.160 μ), όπου ο φίλος και συνάδελφος Χρήστος Ζαχαρής επέλεξε πριν από πολλά χρόνια να ζήσει μόνιμα αναλαμβάνοντας το μαγαζί που λειτουργούσε από πολλά χρόνια πριν ο πατέρας του και κατάφερε έτσι να ζωντανέψει το άδειο χωριό καθώς τα τελευταία δέκα χρόνια μένει στο Χαλίκι και το χειμώνα. 

Είχα αρκετά χρόνια να δω το Χρήστο και χάρηκα που τον βρήκα αισιόδοξο γιατί πέρασε χωρίς προβλήματα το βαρύ χειμώνα που έσφιξε το Χαλίκι και όλα τα βουνά και προσβλέπει σε μια ωραία άνοιξη και καλοκαίρι που θα γεμίσει πάλι κόσμο το χωριό και θα γεμίσουν ήχους από κουδούνια και φωνές τσοπάνηδων οι πλαγιές της Πίνδου. Καθίσαμε αρκετή ώρα στο ωραίο μαγαζί του και μιλήσαμε για χρόνια που περάσαμε από το Εργαστήρι Δημοσιογραφίας, τους συμμαθητές μας που έγιναν υπουργοί και αρχηγοί κόμματος, τα πολιτικά αλλά και για τα κοπάδια. Φεύγοντας δώσαμε σύντομα ραντεβού να ανέβουμε και στη Βερλίγκα, την ορεινή λίμνη απ’ όπου έδωσε και το όνομα στο μαγαζί του (La Verliga) που πηγάζουν ο Αχελώος και ο Πηνειός.  

Με τον Χρήστο Ζαχαρή στο μαγαζί στο Χαλίκι

Για όποιον επιθυμεί να επισκεφτεί το Χαλίκι, σημειώνω ότι ο δρόμος που οδηγεί σε αυτό από την Πύλη είναι καθαρός και διαρκώς ανοιχτός ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τον δρόμο από το Ανήλιο και περνάει τον αυχένα  Μάντρα Χόντζα ο οποίος είναι ελεύθερος από χιόνια και απ’ όπου η θέα προς τις κορυφές της Πίνδου είναι εξαιρετική. Το τηλέφωνο του Χρήστου Ζαχαρή είναι το 2432087274 και θα τον βρείτε εκεί όλες τις ώρες… 

ΑΘΗΝΑ, 26032017

ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΚΟΡΥΦΕΣ ΤΗΣ ΠΙΝΔΟΥ

Από τη στέγη της Πίνδου, όπου προτιμήσαμε να γιορτάσουμε την 25^η Μαρτίου και να δούμε και καλούς φίλους η μεθεόρτια καλησπέρα μας. Με το χιονισμένο Περιστέρι που έλαμπε σήμερα στον ουρανού του μικρού χωριού Χαλίκι για το οποίο θα ακολουθήσει σχετικό σημείωμα όταν επιστρέψουμε στη βάση μας, στα γνωστά Πατήσια.. 

ΜΕΤΣΟΒΟ, 26032017

ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ «ΕΛΕΥΘΕΡΟΙ ΣΤΑ ΔΕΣΜΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ»

Χαίρομαι πολύ που το βιβλίο μου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» το οποίο επανεκδόθηκε τις τελευταίες μέρες με καινούργιο εξώφυλλο έχει προκαλέσει το ενδιαφέρον σε αρκετούς φίλους και αναγνώστες όχι μόνο από τον χώρο των Αγράφων (Καρδίτσα, Ευρυτανία και Φθιώτιδα) αλλά και από άλλες περιοχές της Ελλάδας και πιο μακριά, από την Ευρώπη, την Αμερική και την Αυστραλία ακόμη διάβασα και άκουσα γι’ αυτό ωραία λόγια.

Με τον αείμνηστο Κωνσταντή Θάνο, βασικό αφηγητή του βιβλίου.

Πέρα απ’ αυτά όμως, η έκδοση, αλλά κυρίως η κυκλοφορία ενός βιβλίου έχει άλλες υποχρεώσεις, κατ’ εξοχήν σύνθετες οι οποίες άπτονται του εμπορίου και των συνθηκών που το διέπουν, πράγμα που μια αυτοέκδοση δύσκολα μπορεί να αντεπεξέλθει. Γι’ αυτό και η παρουσία του στα βιβλιοπωλεία των Αθηνών περιορίζεται στον βιβλιοπωλείο «Ναυτίλος» (Χαρ. Τρικούπη 28, 10679 Αθήνα. Τηλ: 2103616204). Για όσους όμως ενδιαφέρονται γι’ αυτό και δεν μπορούν να πάνε στον «Ναυτίλο» η ενδεδειγμένη λύση είναι το ταχυδρομείο μέσω του οποίου σε τρεις το πολύ ημέρες φτάνει στην πόρτα τους.

Η τιμή του βιβλίου είναι 16 ευρώ συν 4 ευρώ τα ταχυδρομικά και μπορεί να πληρωθεί μέσω της Εθνικής Τράπεζας IBAN GR07 0110 1600 0000 1607 6276 530 ή με αντικαταβολή ή με ταχυδρομική επιταγή στη διεύθυνση, Ηλίας Γ. Προβόπουλος, Λεμεσού 49, 10446 Αθήνα, Τηλ: 6973187627 και provoilias@gmail.com. Στην Καρδίτσα όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το αναζητήσει στο τηλέφωνο 2441020991 καθώς και στα 6977394752 (Αντώνης Παπαδάκος) και 6974433949 (Κώστας Πλατσιούρης).

Για την περίπτωση του εξωτερικού, υπολογίζουμε ταχυδρομικά τέλη για την Ευρώπη 8 ευρώ και για Ηνωμένες Πολιτείες, Καναδά και Αυστραλία 13 ευρώ.  

ΑΘΗΝΑ, 22032017

ΟΙ ΘΕΣΣΑΛΟΙ ΟΡΕΙΒΑΤΕΣ ΣΤΗΝ ΚΑΡΑΒΑ

Στη ράχη της Καράβας με τον Όλυμπο στον ορίζοντα μέσα στα χιόνια

Ο θεσμός την κοινών Θεσσαλικών αναβάσεων ξεκίνησε πριν από τρία χρόνια και είναι μία αφορμή για τη σύσφιξη των σχέσεων μεταξύ των ορειβατικών συλλόγων και την εδραίωση των συνεργασιών σε πολλούς τομείς. Προγραμματίζονται τέσσερις τέτοιες κάθε χρόνο, οι οποίες γίνονται εναλλάξ σε κάθε νομό της Θεσσαλίας και οργανώνονται από τους τοπικούς ορειβατικούς συλλόγους.

Την Κυριακή 19 Μάρτη ήταν προγραμματισμένη η πρώτη κοινή δράση για  φέτος, με διοργανωτή τον Ελληνικό Ορειβατικό Σύλλογο Καρδίτσας (ΕΟΣΚ), και το πρόγραμμα έλεγε ανάβαση στην πιο ψηλή κορυφή των Θεσσαλικών Αγράφων, στην ξακουστή Καράβα.  

Λίγοι παραπάνω από διακόσιοι (200) ορειβάτες και πεζοπόροι από όλη τη Θεσσαλία ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμα του ΕΟΣΚ και βρέθηκαν στο ραντεβού μας που ήταν στο διάσελο ‘’Άγιος Νικόλαος’’ στην περιοχή της Αργιθέας. Εκεί αφήνουμε τα αυτοκίνητα και τα λεωφορεία, βγαίνουν οι καθιερωμένες φωτογραφίες και αρχίζει η πεζοπορία.

Η διαδρομή είναι περίπου 10 χιλιόμετρα, είναι πολύ καλά σηματοδοτημένη από τον ΕΟΣΚ με κόκκινο κύκλο σε κίτρινο φόντο με κωδικό «Α1». Καλή η ποιότητα του χιονιού, που δεν είναι ούτε παγωμένο ούτε βουλιάζει πολύ, προσφέροντας ασφάλεια στην κίνησή της ομάδας. Μια ανθρώπινη αλυσίδα σχηματίζεται στο μονοπάτι προσφέροντας ένα  πολύχρωμο  θέαμα, όπου μαζί με το λευκό φόντο του χιονιού δημιουργούν ένα  υπέροχο σκηνικό. Είναι μια εικόνα πανέμορφη που αν δεν την ζήσεις δεν μπορείς από καμία φωτογραφία να την νοιώσεις.

Μετά από δυο ώρες οι πρώτοι φτάνουν στην αλπική λίμνη ‘’Λούτσα’’ στα 1900 μέτρα υψόμετρο, η οποία δεν φαίνεται ότι υπάρχει, γιατί στην παγωμένη της επιφάνεια έχει πέσει φρέσκο χιόνι και την κάνει ‘’αόρατη’’ και ακολουθούν και οι υπόλοιποι.

Εκεί γίνεται ένα μεγάλο διάλειμμα, δοκιμάζοντας και τα λουκούμια που κουβάλησαν ως εδώ τα μέλη του ΕΟΣΚ και η πολυπληθής ομάδα χωρίζεται στα τέσσερα. Οι μισοί και πλέον συνεχίζουν για την κορυφή, κάποιοι παραμένουν στην λίμνη, αρκετοί γυρίζουν πίσω και μερικοί ανεβαίνουν στην απέναντι κορυφή στο Κουλκουτσάρι.

Η προσπάθεια δικαιώνεται για όσους συνεχίζουν μέχρι τις κορυφές με το θέαμα των πανέμορφων ολόλευκων κορυφών  που ζώνουν τον ορίζοντα. Το ανοιχτό πλάτωμα γεμίζει από κόσμο χαρούμενο και μετά από μια σύντομη ξενάγηση των κορυφών που φαίνονται όσο φτάνει το μάτι και τις απαραίτητες βέβαια φωτογραφίες, ακολουθεί ο εύκολος δρόμος της κατάβασης, όπου αρκετοί χρησιμοποίησαν την απολαυστική μέθοδο της τσουλήθρας, ανανεώνοντας έτσι το επόμενο Θεσσαλικό ραντεβού μας.

Περισσότερες πληροφορίες για τη δράση του ΕΟΣΚ στα τηλ: 6973695595 – 6974110853, στο http://eoskarditsas.blogspot.com/ και  https://www.facebook.com/eoskarditsas και για ηλεκτρονική επικοινωνία στο e-mail : eoskarditsas@yahoo.gr

ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 21-32-17

ΤΑ ΣΠΟΥΡΓΙΤΙΑ ΤΙΜΟΥΝ ΩΣ ΠΡΕΠΕΙ ΤΗΝ ΗΜΕΡΑ!!!

Άντε, τον διαβήκαμε παίδες και κορασίδες και τον φετινό χειμώνα και μπαίνουμε από σήμερα κανονικά στην άνοιξη και όπου να’ ναι θα έρθουν και τα χελιδόνια, μετά το Πάσχα και θα ακολουθήσει ως συνήθως το καλοκαίρι. Μαζί με τη σημερινή ημέρα της αρχής της άνοιξης, γιορτάζουμε και την ημέρα της ποίησης (της δασοπονίας και του ύπνου βεβαίως) και επειδή δεν έχω τίποτα σχετικό με χελιδόνια που είναι αρκετά ποιητικά να σας καλημερίσω, επιστρατεύω μια παλιότερη φωτογραφία με τον ανοιξιάτικο έρωτα δυο σπουργιτιών σε μια ταράτσα της Αμοργού και σας εύχομαι καλό ξεκίνημα στην νέα εποχή…

ΑΘΗΝΑ, 21032017

ΣΤΗΝ ΕΦΕΔΡΕΙΑ ΣΑΡΑΝΤΑ ΧΡΟΝΙΑ…

Πως κυλάει ο άτιμος ο χρόνος!!!! Σαν σήμερα πριν από 40 χρόνια, στις 20 Μαρτίου 1978 το μεσημεράκι παρουσιάστηκα στο 11^ο Σύνταγμα Πεζικού (Κόρινθος) να υπηρετήσω τη στρατιωτική μου θητεία. 28 μήνες ήταν τότε ο χρόνος που έπρεπε να υπηρετήσουμε στο Στρατό Ξηράς ενώ για τα υπόλοιπα σώματα ήταν κάτι μήνες παραπάνω. 

Ήμουν 19 χρονών τότε, είχα ένα φόβο που έφευγα για πρώτη φορά μακριά από το σπίτι αλλά δεν με ένοιαζε και σύντομα συνήθισα τις μεταθέσεις, από το Γύθειο, στη Σπάρτη ως τον Έβρο. Μου άρεσε μάλιστα που ήμουν τόσο μακριά, στο Μέγα Δέρειο κι ας ήταν μια απομονωμένη μονάδα με λίγους στρατιώτες. Μου άρεσε εκεί γιατί είχε πολλά δάση από βελανιδιές και ένα σωρό χωματόδρομους που περπατούσαμε να πάμε στο χωριό με τους Πομάκους με τους οποίους είχαμε αναπτύξει πολύ καλές σχέσεις. Μου άρεσαν και τα ταξίδια που έκανα δυο – τρεις φορές με τρένο από εκεί στην πατρίδα. Έβλεπα τότε μια Ελλάδα γεμάτη κόσμο, καλλιέργειες, δραστηριότητα που δεν είχα χθες που πήγα με τρένο στην Καρδίτσα. 

Κάνα χρόνο υπηρέτησα στη Λαμία, στην 64 ΜΕ και καθώς είχα πάρει και δυο σαρδέλες εκτέλεσα και χρέη επιλοχία, γεγονός που μου επέτρεπε να βγαίνω κάθε μέρα έξοδο στην πόλη και να πηγαίνω τα Σαββατοκύριακα στο χωριό να κάνω διάφορες δουλειές. Εκεί έκανα και τις πρώτες παρέες, γνώρισα και κορίτσια, περνούσα καλά μέχρι που ήρθε ο Απρίλιος του 1980 και απολύθηκα και ξεκίνησα μια άλλη θητεία που κρατάει ως τα σήμερα και ως φαίνεται θα κρατήσει για πολύ ακόμη και οι 25 μήνες στρατιωτική θητεία να εγγράφονται στη μνήμη σαν η πιο ξέγνοιαστη περίοδος της ζωής μου και ομολογώ, όλο και πιο συχνά τη νοσταλγώ!

ΑΘΗΝΑ, 20032017

ΤΑ ΠΑΛΙΑ ΧΑΜΗΛΑ ΣΠΙΤΙΑ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΤΣΑΣ

Το έχουμε ξαναπεί: η Καρδίτσα είναι μια πόλη που τη θεωρώ σαν δεύτερη πατρίδα· κάθε φορά που βρίσκομαι εκεί την περπατώ, όχι πια για να την γνωρίσω πια, αλλά για να δω πάλι κάποιες λεπτομέρειες αγαπώ και που τις δίνουν εκείνο το χαρακτηριστικό χρώμα - το γήινο που απηχεί τόσο τον κάμπο αλλά και τα ριζά των βουνών και βεβαίως τ’ Άγραφα.

Είναι για μένα η Καρδίτσα απ’ όλες τις περιοχές της Ελλάδας αυτή που βρίσκεται πιο κοντά στη γη και τούτο έχει να κάνει κυρίως με την αγροτική παραγωγή η οποία εξαρτάται από τον αγώνα που δίνει ο κάθε άνθρωπος και τη φροντίδα που δείχνει στη γη του αλλά και γιατί, τα στοιχεία που τη συνθέτουν είναι πανταχού παρόντα με κυριότερο βέβαια το χώμα ως κυρίαρχο και απαραίτητο στοιχείο για την καλλιέργεια. Όλα είναι γήινα, τολμώ να πως στην Καρδίτσα αλλά παράλληλα έχουν και κάτι που τα κάνει να στέκονται πάνω από το χώμα, να αιωρούνται θαρρείς στο ύψος του ανθρώπου και όποτε τον ξεπερνάνε είναι για να του διδάξουν το χαμένο μέτρο και γι’ αυτό δεν τον συνθλίβουν με τον όποιον όγκο τους. 

Γι’ αυτό και στην Καρδίτσα μου αρέσουν περισσότερο τα μικρά, χαμηλά σπίτια παρά οι μεγάλες, πρόχειρες για να μην πω τίποτα άλλο αυτή τη στιγμή κατασκευές για τις οποίες φυσικά και δεν υπάρχει καμιά δικαιολογία γιατί έγιναν έτσι. Τα μικρά σπιτάκια λοιπόν που είναι ξαπλωμένα στα οικόπεδα της Καρδίτσας είναι αυτά που τις δίνουν το χαρακτηριστικό χρώμα και τα οποία, λόγω της φύσης των υλικών κατασκευής τους – πλίνθες και ξύλα είναι αυτά τα οποία όταν γεράσουν μπορούν να ξαναγίνουν χώμα, να σβήσουν στη γη και κανείς να μην θυμάται μετά από λίγα χρόνια που ήταν αυτά και ποιοι τα κατοικούσαν.

Είναι μεγάλη κουβέντα γι’ αυτά τα σπίτια της Καρδίτσας που η διατήρησή τους ορισμένων ως κατοικήσιμων, εμένα μου λέει πως είναι πολλοί αυτοί που τα αγαπάνε και τα συντηρούν και αφορά πιστεύω όλη την κοινωνία της Καρδίτσας και είναι πολύ όμορφο για τον επισκέπτη της πόλης να τα αναζητεί και να τα ανακαλύπτει πίσω και κάτω από τη σκιά των πολυκατοικιών που πιέζουν το κέντρο της πόλης και τις γειτονιές της καθώς και πολλά χωριά κοντά της. Τούτες τις ημέρες μάλιστα που δεν έχουν ακόμη αρχίσει να θρασεύουν τα κλαριά και οι πρασινάδες και να τα πνίξουν με τον όγκο τους, μπορούν ολόγυμνα με τα σημάδια του χρόνου στο σώμα τους να πουν ατέλειωτες ιστορίες για τα ίδια και τους νοικοκυραίους τους… 

ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 17032017

ΤΟ ΚΑΛΩΣΟΡΙΣΜΑ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ ΣΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ

Με την Έλενα Μούσκολο, τον Παντελή Μανώλη, τον Αντώνη Παπαδάκο και 

τους Γιώργο Αμβροσίου, Ιωάννη Όμηρο Ντάφο και Φάνη Καφαντάρη. 

Δεν ήταν μια ακόμη παρουσίαση του βιβλίου μου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» η χθεσινή πρόσκληση στο Παντοπωλείο «Αμάραντες Γεύσεις» του Αντώνη Ηλ. Παπαδάκου, στη Δημοτική Αγορά της Καρδίτσας. Η παρουσίασή του έγινε πρόπερσι, καλοί φίλοι μίλησαν γι’ αυτό και δεκάδες ήταν οι φίλοι και οι συντοπίτες  που το τίμησαν με την παρουσία τους τότε στο Παυσίλυπο και το βιβλίο πήρε το δρόμο του για την ανάγνωση και τα βιβλιοπωλεία. (Φωτογραφίες Κώστας Φιλ. Πλατσιούρης).

Με τον Δήμαρχο Καρδίτσας Φώτη Αλεξάκο και τους Γιώργο Αμβροσίου, 

Ιωάννη Όμηρο Ντάφο και Φάνη Καφαντάρη. 

Από τότε όμως πέρασαν δυο χρόνια, το βιβλίο εξαντλήθηκε και χρειάστηκε να προχωρήσω σε μια δεύτερη έκδοση ενώ παράλληλα έκρινα πως έπρεπε να βγει με άλλο εξώφυλλο, πράγμα που έγινε χωρίς όμως να αλλάξει τίποτα στο περιεχόμενό του. Αυτή τη δεύτερη έκδοση με άλλο εξώφυλλο λοιπόν καλωσορίσαμε χθες το βράδυ στον πάγκο του Παντοπωλείυ γιατί ο Αντώνης Ηλ. Παπαδάκος και ο Κώστας Φ. Πλατσιούρης ήταν οι άνθρωποι που με υποστήριξαν με κάθε τρόπο στη δημιουργία του που κράτησε παραπάνω από τέσσερα χρόνια και τους θεωρώ αδελφικούς φίλους. Αυτοί ήταν πάλι μου με προέτρεψαν να προχωρήσουμε στην επανέκδοση καθώς βρίσκονται καθημερινά με Καρδιτσιώτες που θα ήθελαν να το αποκτήσουν αλλά δεν το εύρισκαν πια.

Με την Πηνελόπη Πατραμάνη και τη Μάχη Χάκα.

Έτσι λοιπόν βρεθήκαμε λίγοι φίλοι χθες το βράδυ στο Παντοπωλείο «Αμάραντες Γεύσεις», ξεφυλλίσαμε το βιβλίο και τα είπαμε πίνοντας από το εξαιρετικό τσίπουρο του Φάνη Καπνογιάννη και σαν καταστάλαγμα όσων ειπώθηκαν, τολμώ να πω πως ανέλαβα να προχωρήσω και σε άλλες, όπως αυτή καταγραφές σελίδων της τοπικής ιστορίας και σύντομα θα έχετε καινούργιες ειδήσεις από αυτό τον ωραίο αγώνα του «Ακτήμονα». Ήδη άρχισα από χθες ένα καινούργιο έργο το οποίο σας το φυλάω σαν έκπληξη και θα σας το ανακοινώσω όταν προχωρήσει ενώ πήραν επιτάχυνση δυο άλλα έργα, ένα για τον αγώνα της επάρκειας των αγαθών στον Αμάραντο και το άλλο που αφορά έναν μεγάλο ορειβάτη από την Καρδίτσα και τις κορυφές του κόσμου και των Αγράφων.  

Με τον εκδότη της εφημερίδας "ΑΛΗΘΕΙΑ" Γιώργο Αμβροσίου

ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ

Για όσους τώρα ενδιαφέρονται να αποκτήσουν το βιβλίο μπορούν να το αναζητήσουν στο Παντοπωλείο «Αμαράντες Γεύσεις» καθώς ο Αντώνης ανέλαβε να με ειδοποιεί για τη ζήτηση ή να με ειδοποιεί στο τηλέφωνο 6973187627 ή στο provoilias@gmail.com για να βρίσκουμε τρόπο να φτάνει στα χέρια του. 
Η τιμή του βιβλίου είναι 16 ευρώ συν 4 ευρώ τα ταχυδρομικά και μπορεί να πληρωθεί μέσω τράπεζας IBAN GR07 0110 1600 0000 1607 6276 530.

ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 17032017 

ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΤΣΑ ΜΙΑ ΝΕΑ ΠΟΡΕΙΑ…

Με τον Κώστα Φ. Πλατσιούρη και τον Αντώνη Ηλ. Παπαδάκο να κρατούν στα χέρια τους την επανέκδοση του βιβλίου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» στο Παντοπωλείο «Αμάραντες Γεύσεις».

Όταν ξεκίνησα πριν από έξι -επτά χρόνια να συγκεντρώνω το υλικό για τη δημιουργία του βιβλίου μου «Ελεύθεροι στα δεσμά των Αγράφων» οι άνθρωποι που υποστήριξαν την ιδέα, στάθηκαν δίπλα μου και με ενθάρρυναν, ήταν ο Κώστας Φ. Πλατσιούρης και ο Αντώνης Ηλ. Παπαδάκος. Ο Κώστας Φ. Πλατσιούρης είναι και χωριανός των πρωταγωνιστών, γέννημα θρέμμα της Νεράιδας (Σπινάσας) ενώ ο Αντώνης Ηλ. Παπαδάκος από το διπλανό χωριό Αμάραντος και η προσοχή που έδωσαν και οι δυο στο έργο, ήταν κυριολεκτικά αδελφική!

Ο Κώστας Φ. Πλατσιούρης, η Ζίνα Κρητικού και ο Αντώνης Ηλ. Παπαδάκος 

καλωσορίζουν το βιβλίο στην Καρδίτσα.

Στους δυο αυτούς καλούς φίλους λοιπόν έκανα χθες και την πρώτη εμφάνιση της επανέκδοσης του βιβλίου με καινούργιο εξώφυλλο στην Καρδίτσα και χαρήκαμε μαζί τη νέα πορεία που παίρνει και αποφασίσαμε να το γιορτάσουμε και να μοιραστούμε τη χαρά και με άλλους φίλους από την Καρδίτσα και την κοινότητα της Νεράιδας και του Αμαράντου. Γι αυτό και κανονίσαμε σήμερα το απόγευμα μετά τις 7, να συναντηθούμε στο χώρο του Παντοπωλείου του Αντώνη «Αμάραντες Γεύσεις», στην Κεντρική Αγορά της Καρδίτσας να κουβεντιάσουμε γι’ αυτό με όσους το έχουν διαβάσει και να το συστήσουμε σε άλλους, συνοδεία βεβαίως με εκλεκτό τσίπουρο προσφορά άλλων φίλων.

- Όσοι λοιπόν βρεθείτε προς την Κεντρική Αγορά της Καρδίτσας σήμερα το απόγευμα είστε προσκεκλημένοι στη γιορτή της πρώτης επανέκδοσης ενός σημαντικού βιβλίου για την ιστορία της Καρδίτσας.  

ΚΑΡΔΙΤΣΑ, 173032017

Ο ΚΡΙΚΕΛΟΠΟΤΑΜΟΣ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ...

Κάτω από τα σύννεφα της χθεσινής βροχής κυλάει ο ποταμός. Ο Κρικελοπόταμος· από τους σκληρότερους μικραδερφούς του θεϊκού Αχελώου που μαζεύει νερά από την Γραμμένη Οξυά, τον Τυμφρηστό, την Καλιακούδα, το Κεραμίδι, την Τριανταφυλλιά και τις άλλες κορυφές του Παναιτωλικού και τα ταξιδεύει στη θάλασσα. Η βοή του ανεβαίνει ψηλά αλλά μόνο τα αγρίμια τον ακούνε καθώς στη Ρωσκά, στα Ψιανά, στη Σκοπιά, στα Δολιανά, στο Ληναράκι, στον Πρόδρομο, στην Καστανούλα μόνο και οι φύλακες κουράστηκαν να περιμένουν και εγκατέλειψαν τις θέσεις. Μόνο ψηλά στην Καστανιά έχουν μείνει λίγοι πιστοί στον πατρογονικό τόπο αλλά κι αυτοί έχουν αλλού τα μάτια τους και τα αυτιά τους στραμμένα…

ΚΑΣΤΑΝΙΑ ΕΥΡΥΤΑΝΙΑΣ, 16032016

ΗΡΘΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΠΕΛΑΡΓΟΙ ΣΤΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑ!

Για μας στη Φθιώτιδα, από την Ανθήλη και μέχρι τις Ράχες Τυμφρηστού η Άνοιξη ανεβαίνει και από τις δυο πλευρές του Σπερχειού σιγά – σιγά και ως το Πάσχα φουντώνει ο Τόπος και μέχρι τον Ιούνιο φτάνει και στην κορυφή του Τυμφρηστού.  Έτσι γίνεται πάντα και το χαιρόμαστε διπλά όταν βλέπουμε πως αυτή την ανάσταση του Τόπου προαναγγέλλουν οι πελαργοί μας που έρχονται κάθε χρόνο στις ίδιες φωλιές και όπως παρατηρούν πολλοί, οι πληθυσμοί τους αυξάνονται και τούτο έχει να κάνει με πολλά πράγματα…

Δεν θα μιλήσουμε όμως γι’ αυτά απόψε γιατί πρέπει να μοιραστούμε τη χαρά της πρώτης εμφάνισής τους στο Καστρί και όπως λέει ο φίλος και συγχωριανός Γιώργος Δεδούσης ως την Κυριακή θα τους δούμε και στις κολώνες πάνω από το βεντζινάδικο του Γκίκα στο Νεοχωράκι, το δυτικότερο σημείο εγκατάστασής τους στη Δυτική Φθιώτιδα. Εκτός κι αν φέτος μας κάνουν την τιμή και έρθουν ως τον Άγιο Γεώργιο που έχουμε χρόνια να δούμε!!!

ΑΘΗΝΑ, 15032017

ΤΟ ΓΙΓΑΝΤΙΑΙΟ ΒΟΥΝΟ ΚΑΙ Ο ΜΙΚΡΟΣΚΟΠΙΚΟΣ ΟΙΚΙΣΜΟΣ

""Το γιγαντιαίο βουνό και ο μικροσκοπικός οικισμός" θα μπορούσε να είναι περιεκτικά ο τίτλος του εικονιζόμενου τοπίου. Και πράγματι, αν παρατηρήσει κανείς προσεκτικά την εικόνα, θα διακρίνει έναν μικροσκοπικό οικισμό ακουμπισμένο μακάρια στους πρόποδες μιας μεγαλοπρεπούς βουνοκορφής. Η εικόνα έχει ληφθεί κατά τη διαδρομή από το Θέρμο προς τον Άγιο Θεόδωρο, το χωριό - σταθμό στην πορεία προς τις πηγές του Γιδομανδρίτη, ένα χαρακτηριστικό ορεινό τοπίο εξαίσιου φυσικού κάλλους με πολλαπλά θέλγητρα.

Πάνω διακρίνεται χειμωνιάτικα ο Άννινος, μία από τις πιο χαρακτηριστικές κορυφές του Ανατολικού Παναιτωλικού, καθισμένος, ίδιος βασιλιάς θαρρείς, στον μεγαλοπρεπή θρόνο του να ατενίζει περήφανα πέρα μακριά, και αδιαφορώντας επιδεικτικά - και υποτιμητικά, θα μπορούσε να ισχυριστεί κανείς - για το τι συμβαίνει κάτω από τα πόδια του, εκεί που για πολλά χρόνια ανθρώπινο χέρι προσπαθεί, και τα καταφέρνει επάξια, να παρέμβει στην ανέγγιχτη φύση του θρόνου του. Εκεί όπου ένας μικροσκοπικός οικισμός, τα Κοτσαλέικα Κόνισκας, ολόιδιο γλυπτό τοπίου στη βάση του θρόνου, σκαλισμένο από τα επιδέξια χέρια ταλαντούχου τεχνίτη, μοιάζει με αθώα παιδική ζωγραφιά που παρέχει ανθρώπινη τρυφερότητα στην τραχιά αγριάδα του τεράστιου γρανιτένιου θρόνου.

Το κωνικό σχήμα του Αννίνου, η περίοπτη θέση του, η οποία παρέχει δυνατότητα απέραντης θέασης ολόκληρης σχεδόν της Αιτωλίας, αλλά κι ακόμη πολύ πιο πέρα, ως την Ευρυτανία και τα Άγραφα, τη Ναυπακτία, τα βουνά της Πελοποννήσου και το Ιόνιο Πέλαγος, για όποιον έχει τη θέληση να ανέβει ως την κορυφή, και, τέλος, τα γκρεμώδη πρανή στις πλαγιές του, όπως αυτές κατηφορίζουν απότομα, δυτικά προς τον Γιδομανδρίτη, βόρεια προς το Στρεψιανόρεμα και Ανατολικά προς τον Εύηνο, προκαλώντας δέος και συνάμα θαυμασμό, είναι τα στοιχεία εκείνα που καθιστούν την εν λόγω κορυφή σημείο αναφοράς για το ορεινό Θέρμο και όχι μόνο.

Κάτω, επί του δασικού δρόμου που οδηγεί από τον Άγιο Θεόδωρο στην Κόνισκα, δίπλα στο ρέμα που κατεβαίνει από τον Άννινο και στο κατώτερο σημείο ενός μεγάλου χαλιά - ο οποίος ξεκινά από τα ριζά ενός θεόρατου γκρεμού και απλωμένος σαν υπόλευκο σεντόνι κατηφορίζει ως τον οικισμό, πού και πού κεντημένος λες με χοντροβελονιά με το βαθυπράσινο χρώμα των ελάτων που κατάφεραν να γιγαντωθούν μέσα στα τροχάλια - διακρίνεται ο μικροσκοπικός οικισμός Κοτσαλέικα, φωλιασμένος μακάρια σε μια περιορισμένης έκτασης, αλλά εξαίσιου φυσικού κάλλους, απλοχωριά, η οποία φαντάζει σαν όαση μέσα στην απέραντη κακοτοπιά που κυριαρχεί πάνωθέ του ως και την κορυφογραμμή.

Μια όαση που ο ανθρώπινος μόχθος την έχει μεταμορφώσει σε τόπο κατοικίας, Ένας τόπος, μάλιστα, θαυμάσιος, με καλλιεργήσιμη έκταση, αποτελούμενη από αναβαθμίδες (πεζούλες), ιδανικός για κτηνοτροφία και με πολύ υγιεινό κλίμα, αφού γι' αυτό φροντίζει ο "κατεβατός" του Αννίνου, όπως χαρακτηριστικά λένε οι ντόπιοι τον αέρα που κατεβαίνει από τον Άννινο μέσω της χοάνης που σχηματίζεται στα ριζά της κωνικής κορυφής και στη συνέχεια κατηφορίζει μέσω στενής και βαθιάς χαράδρας που καταλήγει στο ρέμα που διέρχεται δίπλα από τον οικισμό. Αέρας, ο οποίος ειδικά το καλοκαίρι μετατρέπεται σε αναζωογονητική ανάσα δροσιάς.

Παραδίπλα από τον οικισμό, προς τη νότια πλευρά, αλλά και λίγο πάνω από αυτόν, απλώνεται ένα υπέροχο ελατόδασος, το οποίο μπορεί να διασχίσει κανείς μέσω του παλιού μονοπατιού ή μέσω του δασικού δρόμου στην πορεία προς την Κόνισκα. Εδώ υπάρχει και η ζωογόνος πηγή όπου αναβλύζει και το γάργαρο νερό που χρησιμεύει για την ύδρευση του οικισμού καθώς και για την άρδευση των λιγοστών κτημάτων του, χωρίς την ύπαρξη του οποίου, εξάλλου, δεν θα μπορούσε να υπάρξει ο οικισμός.

Το λιγοστό χώμα, το νερό, η άφθονη γη για τη βόσκηση των γιδιών κι ο καθαρός αέρας ήταν υπεραρκετά στοιχεία εκείνον τον καιρό για τη δημιουργία του οικισμού. Αυτά γίνονταν, βέβαια, σε εποχές που οι ανθρώπινες κοινωνίες χαρακτηρίζονταν από αυτάρκεια και ολιγάρκεια και ό,τι είχαν το αποκτούσαν με σκληρή προσπάθεια. Τότε που απουσίαζε πανταχόθεν η μέριμνα για την επιβίωση των ανθρώπων, αλλά που η οικονομία ήταν πραγματική και όχι χάρτινη όπως στις μέρες μας.

Ο μικροσκοπικός αυτός οικισμός συνεχίζει, σε πείσμα των καιρών, να κατοικείται και σήμερα, έστω και εποχιακά και περιστασιακά, από ανθρώπους που αγαπούν τον τόπο τους και ξέρουν να απολαμβάνουν τα αγαθά της φύσης. Της φύσης μέσα στην αρχέγονη, άγρια και συνάμα συναρπαστική, ομορφάδα της.

Λίγο πιο πάνω από τον συνοικισμό υπάρχει ένας μεγάλος καταρράκτης στο ρέμα που ειδικά τον χειμώνα με τις πλημμύρες και αργότερα με το λιώσιμο των χιονιών είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακός. Σε κάποια ευκαιρία θα μας δοθεί η ευκαιρία να τον επισκεφθούμε και να υπάρξει και εκτενέστερη σχετική αναφορά για την εν λόγω περιοχή.

ΥΓ. Από τη σελίδα στο Facebook του Νίκου Κωστακόπουλου, δάσκαλου από την Κοκκινόβρυση Τριχωνίδας. 

13032017

ΠΩΣ ΔΙΑΒΑZΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ

Με έκλεισε φέτος ο χειμώνας στα Πατήσια και δεν κατάφερα να τον απολαύσω όπως ήθελα και να που έφτασε στη μέση ο Μάρτης για να αξιωθώ, επιτέλους σήμερα, να πάρω το δρόμο για τη μικρή πατρίδα συγκεκριμένα, όπου ελπίζω να με αφήσει ο καιρός να κάνω τις απαραίτητες δουλειές στα χωράφια προκειμένου να κάνουμε κι εφέτος καλλιέργειες…

Όπως και νάχει πάντως, ο Μάρτης είναι ένας μήνας που μου αρέσει να κάνω και φωτογραφίες στα βουνά – όχι για τα χιόνια τους αλλά γιατί είναι η εποχή που όλος ο τόπος είναι γυμνός από φύλλα και γι’ αυτό φαίνονται όλες οι λεπτομέρειες που σε άλλες εποχές καλύπτει χωρίς έλεος το δάσος που τον έχει κυριεύσει. Και έχει ενδιαφέρον αυτό το διάστημα να περπατήσει κάποιος την Ευρυτανία και τα Άγραφα και κάθε γωνιά της Ελλάδας βεβαίως γιατί μπορεί να δει στις απέναντι πλαγιές καθαρά όλα εκείνα τα στοιχεία που υπενθυμίζουν το πέρασμα και τα έργα των ανθρώπων από εκεί.  Τώρα είναι ο καιρός που μπορούμε να δούμε παλιούς συνοικισμούς που λιώνουν, σπίτια ερειπωμένα και κάπως και το δίκτυο των μονοπατιών που καταργήθηκαν από τους νέους δρόμους αλλά και την αχρησία από τους ντόπιους.

Είναι εν ολίγοις το περπάτημα στα βουνά αυτό τον καιρό ένα μάθημα ανθρωπογεωγραφίας σε ένα άδειο και σιωπηλό Τόπο όπου τα σπαράγματα από τα έργα των προγόνων υποφώσκουν στις ερημιές αλλά είναι ικανά ακόμη να αρδεύσουν τη μνήμη και να αναστήσουν, έστω νοερά μια κοινωνία που διαλύθηκε χωρίς καν να το καταλάβει…

ΥΓ. Η φωτογραφία περσινή, από ένα ταξίδι στην Ευρυτανία με τον Πάνο Κουτρούμπα για να είμαστε τις Απόκριες στην δική του μικρή πατρίδα, την Καστανιά και βεβαίως μια στάση να αγναντέψουμε τον Προυσό κάτω από την ομίχλη ήταν επιβεβλημένη!

ΟΙ ΕΥΡΥΤΑΝΕΣ ΣΤΟΥΣ ΒΑΛΚΑΝΙΚΟΥΣ ΠΟΛΕΜΟΥΣ 1912 - 13

Από αριστερά: Αθανάσιος Νικολοδήμος, Κλεομένης Κουτσούκης, Καίτη Αρώνη – Τσίχλη, 

Γιάννης Σακκάς, Κώστας Παπαδόπουλος.

Γέμισε χθες η αίθουσα της Παλαιάς Βουλής των Ελλήνων από Ευρυτάνες και φίλους της Ευρυτανίας και της Ρούμελης γενικότερα για την παρουσίαση από την «Πανευρυτανική Ένωση» και το «Ευρωπαϊκό Κέντρο Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών» του τόμου των από τα πρακτικά του Συνεδρίου «Η συμμετοχή των Ευρυτάνων στους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 13 » που έγινε το καλοκαίρι του 2013 στον Προυσό, τον Τόρνο και την Καστανιά Ευρυτανίας.

Ο Πρόεδρος της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Αθανάσιος Σταμάτης με τον Κλεομένη Κουτσούκη, πρόεδρο του το «Ευρωπαϊκού Κέντρου Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών».

Ο Αθανάσιος Νικολοδήμος, Αντιστράτηγος ε.ά.

Ο ηθοποιός Κ. Κωνσταντίνου διαβάζει ποιήματα για τους Βαλκανικούς Πολέμους.

Καίτη Αρώνη – Τσίχλη, Ομότ. Καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου

Ο Γιάννης Σακκάς, Καθηγητής της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Μεσογείου

 

Ο Επιμελητής της έκδοσης Κώστας Αντ. Παπαδόπουλος.

Για το βιβλίο μίλησαν: οι Αθανάσιος Νικολοδήμος, Αντιστράτηγος ε.ά. από το Γαρδίκι Ομιλαίων Φθιώτιδας, Καίτη Αρώνη – Τσίχλη, Ομότ. Καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας Παντείου Πανεπιστημίου, Γιάννης Σακκάς, Καθηγητής της Νεότερης και Σύγχρονης Ιστορίας της Μεσογείου και την αποφώνηση έκανε ο Επιμελητής της έκδοσης Κώστας Αντ. Παπαδόπουλος. Την εκδήλωση συντόνισε ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κέντρου Ευρυτανικών Σπουδών και Ερευνών Κλεομένης Κουτσούκης ενώ ποιήματα που γράφτηκαν γι’ αυτούς τους πολέμους απήγγειλε ο ηθοποιός Κ. Κωνσταντίνου.

Η απονομή της τιμητικής πλακέτας προς την ευεργέτη της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Ελένη Πουρνάρα από τον Πρόεδρο Αθανάσιο Σταμάτη και τον Γενικό Γραμματέα Κώστα Παπαδόπουλο.

Ευρυτάνες με τους ευεργέτες της «Πανευρυτανικής Ένωσης» Ελένη και Νίκο Πουρνάρα.

Στο πέρας της εκδήλωσης τιμήθηκαν από πλευράς της «Πανευρυτανικής Ένωσης» οι ευεργέτες της κατά την τελευταία διετία Ελένη και Νίκος Πουρνάρας οι οποίο ήταν παρόντες καθώς και η οικογένεια Αθανασίου και Μαρίνας Μαρτίνου των οποίων η βοήθεια υπήρξε αποτελεσματική για τη λειτουργία της δραστήριας ένωσης και φυσικά για την έκδοση των πολύτιμων βιβλίων τους και του περιοδικού «Ευρυτανικά Χρονικά».

Η «Πανευρυτανική Ένωση», από την ίδρυσή της (1955) έθεσε ως στόχο την ανάδειξη της τοπικής ιστορίας της Ευρυτανίας. Προς τούτο πραγματοποίησε σειρά συνεδρίων και ημερίδων και έχει εκδώσει δεκάδες τόμων, κυρίως, κατά την τελευταία δεκαετία. Για όποιον ενδιαφέρεται για το έργο της και τις εκδόσεις της μπορεί να απευθυνθεί στα γραφεία της Κλεισθένους 17, 10552 Αθήνα και στα τηλέφωνα 2103240001 και 2106920004 καθώς και στο www.panevrytaniki.gr (E-mail: panevrytanikienosi@gmail.com).

ΑΘΗΝΑ, 13032017