ΠΩΣ ΔΙΑΒΑZΟΥΜΕ ΤΟΝ ΤΟΠΟ ΤΟΝ ΜΑΡΤΗ

Με έκλεισε φέτος ο χειμώνας στα Πατήσια και δεν κατάφερα να τον απολαύσω όπως ήθελα και να που έφτασε στη μέση ο Μάρτης για να αξιωθώ, επιτέλους σήμερα, να πάρω το δρόμο για τη μικρή πατρίδα συγκεκριμένα, όπου ελπίζω να με αφήσει ο καιρός να κάνω τις απαραίτητες δουλειές στα χωράφια προκειμένου να κάνουμε κι εφέτος καλλιέργειες…

Όπως και νάχει πάντως, ο Μάρτης είναι ένας μήνας που μου αρέσει να κάνω και φωτογραφίες στα βουνά – όχι για τα χιόνια τους αλλά γιατί είναι η εποχή που όλος ο τόπος είναι γυμνός από φύλλα και γι’ αυτό φαίνονται όλες οι λεπτομέρειες που σε άλλες εποχές καλύπτει χωρίς έλεος το δάσος που τον έχει κυριεύσει. Και έχει ενδιαφέρον αυτό το διάστημα να περπατήσει κάποιος την Ευρυτανία και τα Άγραφα και κάθε γωνιά της Ελλάδας βεβαίως γιατί μπορεί να δει στις απέναντι πλαγιές καθαρά όλα εκείνα τα στοιχεία που υπενθυμίζουν το πέρασμα και τα έργα των ανθρώπων από εκεί.  Τώρα είναι ο καιρός που μπορούμε να δούμε παλιούς συνοικισμούς που λιώνουν, σπίτια ερειπωμένα και κάπως και το δίκτυο των μονοπατιών που καταργήθηκαν από τους νέους δρόμους αλλά και την αχρησία από τους ντόπιους.

Είναι εν ολίγοις το περπάτημα στα βουνά αυτό τον καιρό ένα μάθημα ανθρωπογεωγραφίας σε ένα άδειο και σιωπηλό Τόπο όπου τα σπαράγματα από τα έργα των προγόνων υποφώσκουν στις ερημιές αλλά είναι ικανά ακόμη να αρδεύσουν τη μνήμη και να αναστήσουν, έστω νοερά μια κοινωνία που διαλύθηκε χωρίς καν να το καταλάβει…

ΥΓ. Η φωτογραφία περσινή, από ένα ταξίδι στην Ευρυτανία με τον Πάνο Κουτρούμπα για να είμαστε τις Απόκριες στην δική του μικρή πατρίδα, την Καστανιά και βεβαίως μια στάση να αγναντέψουμε τον Προυσό κάτω από την ομίχλη ήταν επιβεβλημένη!