ΟΙ ΝΕΡΑΝΤΖΙΕΣ ΤΗΣ ΟΔΟΥ ΤΣΙΜΙΣΚΗ

Μου αρέσει το Πάσχα στην Αθήνα και δεν είναι λίγες οι φορές που δεν πήγα στη μικρή πατρίδα για να το γιορτάσω εκεί και έμεινα στην πόλη και την ευχαριστήθηκα πολύ. Ο κύριος λόγος που μένω εδώ είναι ότι αυτές τις απριλιάτικες ημέρες μπορώ και κυκλοφορώ ελεύθερα σε πολλά σημεία καθώς και ο κόσμος είναι λίγος και τα αυτοκίνητα λιγότερα.

Έτσι βλέπω και πράγματα που σε άλλες περιπτώσεις θα ήταν δύσκολο, ιδιαίτερα στο κέντρο της πόλης και σε κάποιες γειτονιές που έχουν ενδιαφέρον για μένα, όπως τα Πετράλωνα, τα Σεπόλια, ο λόφος του Στρέφη, η Νεάπολη και φυσικά το λεγόμενο εμπορικό κέντρο. Εκείνο όμως που μου αρέσει περισσότερο, και δεν το μπλέκω με την Μεγάλη Εβδομάδα και τη χαρμολύπη, αληθινή ή από τα πράγματα επιβεβλημένη, είναι το περπάτημα στους δρόμους με τις νεραντζιές και οι οποίοι σε όποια κατάσταση και αν είναι, προσφέρουν μια εξαιρετική εμπειρία στην πόλη που τους υπόλοιπους μήνες του χρόνου βρωμάει απ’ άκρη σε άκρη. Εκτός αυτού, οι νεραντζιές με την μεγάλη υπομονή στην αύξησή τους, μου θυμίζουν το μέτρο που είχε κάποτε αυτή η πόλη και σήμερα που και που το βρίσκεις.

Από τις αγαπημένες μου γειτονιές με νεραντζιές για περπάτημα είναι οι δρόμοι ψηλά στη Νεάπολη, γειτονιά που έχω ζήσει πάνω από δυο δεκαετίες και κάποιες στιγμές τη νοσταλγώ. Έτσι μου προέκυψε και τούτο το απριλιάτικο σημείωμα της Μεγάλης Παρασκευής μάλιστα καθώς σκαλίζοντας το αρχείο βρήκα μια ωραία σειρά με φωτογραφίες από την οδό Τσιμισκή που τράβηξα πριν από δέκα χρόνια να συμβιώνουν με ορισμένα παλιά σπίτια και παρότι ψηφιακές, έκαναν την οθόνη του υπολογιστή να μυρίσει αθηναϊκή άνοιξη και να με ξεσηκώσει να ξαναπάω σήμερα να τις απολαύσω…    

ΑΘΗΝΑ, 14042017