ΤΟ ΞΟΔΙ ΕΝΟΣ ΑΘΗΝΑΪΚΟΥ ΠΕΡΙΠΤΕΡΟΥ

Από σύμπτωση βρέθηκα νωρίτερα στο ξήλωμα ενός περιπτέρου από τη γωνία 3^ης Σεπτεμβρίου και Ηπείρου και το οποίο ήταν εγκαταλειμμένο εδώ και αρκετά χρόνια και είχε σαν αποτέλεσμα να γίνει ένα ρυπαρό ερείπιο της μιας άλλης εποχής στην περιοχή και χώρος όπου διάφοροι περίεργοι είχαν κάνει στέκι για τις σκοτεινές δοσοληψίες τους.

Ένα συνεργείο είχε ξεκινήσει από νωρίς, όπως κατάλαβα, να ξηλώσει την κατασκευή από το πεζοδρόμιο η οποία δεν ήταν και εύκολη και καθώς οι άνθρωποι που το δούλεψαν για πολλές δεκαετίες το είχαν δέσει γερά με τσιμέντα και σίδερα για να μην τους λιανίσει κανένα βιαστικό αυτοκίνητο ή το βρουν κάποιο πρωί χωρίς εμπόρευμα μέσα. Είχαν τελειώσει, είχαν φορτώσει τα άχρηστα πια επιπρόσθετα στοιχεία του σε ένα αυτοκίνητο και είχε έρθει ένα άλλο να φορτώσει το κουφάρι να το πάρει μακριά. Με ένα δυο – τρία ώπ και συντονισμένες κινήσεις το κούφιο περίπτερο βρήκε τη θέση του στην καρότσα όπως ακριβώς ένα φέρετρο στη σχάρα του ειδικού γι’ αυτές της περιπτώσεις οχήματος.

Καθώς έφευγε το φορτηγό κανένας από τη γειτονιά δεν βρέθηκε να ακολουθήσει το ξόδι του περιπτέρου από το οποίο, τόσα χρόνια οι περίοικοι έπαιρναν εφημερίδες, περιοδικά, τσιγάρα και ένα σωρό άλλα είδη όλες τις ώρες της ημέρας και αποτελούσε, χάρη του περιπτερά που γνώριζαν όλοι και το κέντρο πληροφοριών και ενημέρωσης για όλα, μικρά και μεγάλα γεγονότα που συνέβαιναν σε μια ακτίνα λίγων δεκάδων μέτρων γύρω του.

Το γεγονός έχει να κάνει βεβαίως με την βιολογική απόσυρση μιας γενιάς περιοίκων ή την μετεγκατάστασή τους σε άλλα προάστια αλλά και με την αδιαφορία των νέων γειτόνων που στην εθνική ποικιλία τους και των προτεραιοτήτων που βάζουν στη ζωή τους, μια τέτοια επιχείρηση όπως το αθηναϊκό περίπτερο ήταν καταδικασμένη να αποτύχει γιατί απλά, καταστήματα με ψιλικά  έχουν ανοίξει σχεδόν σε κάθε πολυκατοικία της Αχαρνών οι Πακιστανοί και βεβαίως απορούμε αν η πελατεία τους μπορεί να τα συντηρήσει…

ΑΘΗΝΑ, 22052017