ΣΤΟ ΛΕΟΝΤΙΤΟ ΤΗΣ ΑΡΓΙΘΕΑΣ
Δεν είναι και εύκολη δουλειά να βάλεις σκάλα σε ένα δέντρο...
Η παρέα από την Άρτα τέλειωσε και κατεβαίνει από τον πλάτανο
Η όλη τους επιχείρηση επίσης εμπνέονταν από το σεβασμό στον πλάτανο και προσπάθησαν να μην πληγώσουν καθόλου τον κορμό του με καρφιά προκειμένου να στηρίξουν τη σκάλα. Ήξεραν πολύ καλά πως αν επιχειρούσαν να βάλουν έστω ένα καρφί, αυτό θα δημιουργούσε μια πληγή που θα έφερνε αμέσως το σάπισμα του πληγωμένου σημείου και σιγά – σιγά θα επεκτείνονταν σε όλο το δέντρο. Μαθηματικά όλες αυτές οι πληγές καταλήγουν σε ακρωτηριασμό του δέντρου γεγονός που αν σε μια ποταμιά ή σε άλλο σημείο του δάσους θεωρείται φυσικό και απαλλάσσει το δέντρο από τα άρρωστα μέλη του, στο Λεοντίτο περικλείει κινδύνους για τους ανθρώπους.
Είναι σίγουρα από τα μεγαλύτερα δέντρα που απαντώνται στην ελληνική φύση, ο πλάτανος που φύτρωσε κάποτε σε ένα σημείο του χωριού Λεοντίτο της Αργιθέας και όταν μεγάλωσε, στη σκιά του έφτιαξαν την πλατεία του χωριού και άνοιξαν και μαγαζιά να μαζεύεται ο κόσμος. Είναι τόσο παλιός, τόσο που κάτω από τα κλαδιά του λέει η τοπική ιστορία πως έκαναν σύναξη οι κλεφταρματωλοί πριν ακόμα από την επανάσταση του 1821 και ο Γεώργιος Καραϊσκάκης εκεί είχε για πολύ καιρό το λημέρι του και το στρατηγείο του.
Με το δίκιο τους καμαρώνουν στο Λεοντίτο τον μεγάλο πλάτανο
που ισκιώνει την πλατεία και χαίρονται τη δροσιά του.
που ισκιώνει την πλατεία και χαίρονται τη δροσιά του.
Έτσι λένε στο Λεοντίτο και καμαρώνουν για αυτό το μνημείο του τόπου τους που το ύψος του ξεπερνά τα 35 μέτρα, η δε ηλικία του υπολογίζεται σε περισσότερα από 500 χρόνια και αποτελεί ένα σημαντικό πόλο έλξης για επισκέπτες από όλη την Αργιθέα και την υπόλοιπη Ελλάδα που θέλουν να γνωρίσουν αυτό το περίφημο δέντρο και να απολαύσουν τη σκιά του. Ένας τόσο μεγάλος όμως πλάτανος έχει και προβλήματα με τα κλαδιά του που ξεραίνονται ή σπάνε από τα χιόνια και τους αέρηδες και πολλές φορές κρέμονται ή σκαλώνουν στα άλλα κλαδιά και ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσουν στο έδαφος με κίνδυνο πολλές φορές να τραυματίσουν κάποιον άνθρωπο ή να προξενήσουν ζημιές.
Δεν είναι και εύκολη δουλειά να βάλεις σκάλα σε ένα δέντρο...
Μια ομάδα φίλων από την Άρτα, ο Ανδρέας Χαραλάμπης καθηγητής φυσικής, ο Βάσος Κωστής και ο Χρήστος Μπόσμης οι οποίοι δηλώνουν πως από τότε που τον γνώρισαν τον έχουν ερωτευτεί και τον επισκέπτονται συχνά, σε μια πρόσφατη επίσκεψή τους στο χωριό διαπίστωσαν πως κάποια μεγάλα κλαδιά του πλατάνου ενέχουν κινδύνους για τους ανθρώπους που θα καθίσουν από κάτω τους τώρα που καλοκαιριάζει και γεμίζει η πλατεία και πήραν την απόφαση να τον καθαρίσουν.
Δεν ήταν δα και εύκολο πράγμα να ανέβουν πάνω στο μεγάλο δέντρο το οποίο σημειωτέον δεν μπορεί να πλησιάσει ειδικό ανυψωτικό μηχάνημα να κόψουν τα κλαδιά και γι’ αυτό πήραν μια ξύλινη σκάλα την οποία έδεσαν με σχοινιά στον κορμό και έτσι αναρριχήθηκαν πάνω στο μεγάλο δέντρο και έριξαν στο έδαφος τα ξερά κλαδιά. Η δουλειά απαιτούσε ειδικές ικανότητες ισορροπιστή και για αυτό ο Ανδρέας που όπως λένε μπορεί να βαδίσει πάνω στο παραπέτο της γέφυρας της Άρτας με δεμένα τα μάτια ήταν αυτός που περπάτησε πάνω στα κλαδιά, τα έδεσε με σχοινιά και σιγά – σιγά και προσεκτικά τα τράβηξαν κάτω χωρίς βεβαίως να σπάσουν τα υγιή και τα καινούργια βλαστάρια της χρονιάς.
Δεν ήταν δα και εύκολο πράγμα να ανέβουν πάνω στο μεγάλο δέντρο το οποίο σημειωτέον δεν μπορεί να πλησιάσει ειδικό ανυψωτικό μηχάνημα να κόψουν τα κλαδιά και γι’ αυτό πήραν μια ξύλινη σκάλα την οποία έδεσαν με σχοινιά στον κορμό και έτσι αναρριχήθηκαν πάνω στο μεγάλο δέντρο και έριξαν στο έδαφος τα ξερά κλαδιά. Η δουλειά απαιτούσε ειδικές ικανότητες ισορροπιστή και για αυτό ο Ανδρέας που όπως λένε μπορεί να βαδίσει πάνω στο παραπέτο της γέφυρας της Άρτας με δεμένα τα μάτια ήταν αυτός που περπάτησε πάνω στα κλαδιά, τα έδεσε με σχοινιά και σιγά – σιγά και προσεκτικά τα τράβηξαν κάτω χωρίς βεβαίως να σπάσουν τα υγιή και τα καινούργια βλαστάρια της χρονιάς.
Η παρέα από την Άρτα τέλειωσε και κατεβαίνει από τον πλάτανοΗ όλη τους επιχείρηση επίσης εμπνέονταν από το σεβασμό στον πλάτανο και προσπάθησαν να μην πληγώσουν καθόλου τον κορμό του με καρφιά προκειμένου να στηρίξουν τη σκάλα. Ήξεραν πολύ καλά πως αν επιχειρούσαν να βάλουν έστω ένα καρφί, αυτό θα δημιουργούσε μια πληγή που θα έφερνε αμέσως το σάπισμα του πληγωμένου σημείου και σιγά – σιγά θα επεκτείνονταν σε όλο το δέντρο. Μαθηματικά όλες αυτές οι πληγές καταλήγουν σε ακρωτηριασμό του δέντρου γεγονός που αν σε μια ποταμιά ή σε άλλο σημείο του δάσους θεωρείται φυσικό και απαλλάσσει το δέντρο από τα άρρωστα μέλη του, στο Λεοντίτο περικλείει κινδύνους για τους ανθρώπους.
Ο Ανδρέας αποδείχθηκε ένας πολύ καλός ισσοροπιστής
Η μέθοδος που ακολούθησαν οι τρεις φίλοι να φροντίσουν τον πλάτανο ήταν ένας συνηθισμένος τρόπος να περνάνε παλαιότερα από το ένα κλαδί στο άλλο σε κάποια δέντρα τα οποία για να μαζέψουν τους καρπούς του οι άνθρωποι έπρεπε να υποχρεωτικά να σκαλώσουν πάνω του. Τέτοια συνήθως δέντρα ήταν οι καρυδιές που για να ανέβει κάποιος επάνω στα κλαδιά τους να τινάξει τον καρπό έπρεπε να χρησιμοποιήσει σκάλα ή να δεθεί. Μια τέτοια απόπειρα φυσικά και απαιτούσε ειδικές ικανότητες και σε κάθε χωριό ήταν λίγοι τότε που ανέβαιναν στα δέντρα και φυσικά έπαιρναν και καλό μεροκάματο. Σήμερα όμως είναι ζήτημα αν βρεθεί κάποιος να το κάνει αυτό, χώρια που όλες οι μεγάλες καρυδιές έχουν κοπεί για το πολύτιμο για έπιπλα ξύλο τους και αν κάπου έχει σωθεί μια, περιμένουν να πέσουν οι καρποί τους στο έδαφος να τα μαζέψουν.
Κι επειδή κάποιοι φίλοι έχουν την απορία που τους βρίσκω όλους αυτούς τους ωραίους και διαφορετικούς ανθρώπους, τους προσκαλώ σε ένα ταξίδι μαζί μου. Έτσι θα έχουν τη χαρά και γνωρίσουν ένα σωρό τόπους που ούτε καν φαντάζονται ότι υπάρχουν και βεβαίως την τιμή να συνταξιδεύσουν με τον καλύτερο συνοδηγό της ορεινής Ελλάδας...
ΥΓ. Το κείμενο και οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο ένθετο περιοδικό της εφημερίδας "Έθνος" Κυνήγι, τον Ιούνιο του 2009.
ΥΓ. Το κείμενο και οι φωτογραφίες δημοσιεύτηκαν στο ένθετο περιοδικό της εφημερίδας "Έθνος" Κυνήγι, τον Ιούνιο του 2009.
ΑΘΗΝΑ, 19062017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου