Όσοι έχουν βοσκήσει γίδια γνωρίζουν πως αυτό το διαβολεμένο
(αλλά όμορφο ζώο) είναι ένας μπελάς, ιδίως όταν πρόκειται αυτά να περάσουν μέσα
σε καλλιέργειες και κάτω από δέντρα καθώς δεν υπάρχει περίπτωση να μη να
κλαδέψουν με τα δόντια τους ότι φτάνουν εκεί που σηκώνουν το κεφάλι. Αυτό είχε
πάντα σαν αποτέλεσμα ατέλειωτους καυγάδες με τους νοικοκυραίους και φυσικά με τους
αγροφύλακες άμα μας έπαιρναν είδηση...
Η χειρότερη στιγμή απ’ όσες θυμάμαι στο βόσκημα των γιδιών
ήταν όταν αυτά ανέβαιναν σε σκεπές από καλύβες οι οποίες αφθονούσαν κάποτε σε όλες
τις εξοχές και οι οποίες για λόγους ευκολίας στην κατασκευή τους ή για να
απλώνουν πάνω τους κλαρί και χορτάρια τις έφτιαχναν σε επικλινή σημεία και τα
γίδια, επειδή τους αρέσει να βγαίνουν στα ξάγναντα και να αγναντεύουν τον κόσμο, δεν έχαναν την ευκαιρία να τις πατήσουν
και να κάνουν κομμάτια τα κεραμίδια ή τις πλάκες με τις οποίες ήταν
σκεπασμένες. Ήταν μια στιγμή που κανένας δεν ήθελε να συμβεί αλλά τα γίδια συχνά το κατάφερναν…
Αυτά σκεφτόμουν προχθές στον Πρόδρομο σαν είδα τα γίδια του
Στέφανου Παπατζήμα να έχουν αράξει πάνω στους τσίγκους που σκεπάζει τα ξύλα να
μη βρέχονται χωρίς να νοιάζονται αν τους τρυπάνε με τα πόδια τους και μας κοίταζαν
με ιδιαίτερη αναίδεια. Το πιο εντυπωσιακό όμως στη σκηνή ήταν ένα χαριτωμένο τραγάκι
που είχε καταφέρει να ανέβει μέχρι πάνω στη στέγη του υπερκείμενου μικρού
κοτετσιού και έμοιαζε τόσο χαρούμενο με αυτό που είχε κάνει και παντελώς
αδιάφορο για την παρουσία μας.
Ασφαλώς και έκανε ζημιά εκεί που είχε ανέβει το τραγάκι αλλά
στην περίπτωση, την ευθύνη ακέραια τη φέρνει ο Στέφανος που έφτιαξε το κοτέτσι
εκεί ψηλά για να παίρνουν αέρα μάλλον οι κότες και για ανεβοκατεβαίνουν ευκολότερα
έκανε άνετη τη μικρή σκάλα. Αυτή η σκάλα προκάλεσε το τραγάκι και φυσικά δεν
έχασε την ευκαιρία να την περπατήσει ως την κορυφή για να δει τον κόσμο ψηλότερα από τα άλλα γίδια...
ΑΘΗΝΑ, 11072017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου