ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΤΟΥ ΑΝΤΙΜΝΗΜΟΝΙΑΚΟΥ ΑΓΩΝΑ

Ήταν εκείνος ο Δεκέμβρης, πριν από επτά χρόνια που κάθε μέρα ήμασταν όλοι στο πόδι, διεκδικώντας αυτό που τουλάχιστον δεν θα ζούσαμε σήμερα και στους δρόμους πυκνά ήταν τα συνθήματα απ’ όλες τις τάξεις των εργαζομένων πολλοί από τους οποίους εκείνη την εποχή βαπτίστηκαν και στη βροχή των χημικών. Μαζί μας ήταν και πολλοί της τότε αντιπολίτευσης που σήμερα κόλλησαν στις καρέκλες τις εξουσίας και φυσικά, έχουν ξεχάσει εκείνο τον αγώνα που τους οδήγησε στην εξουσία και με κάθε τρόπο προσπαθούν, με την προσφιλή τους "αριστερή" τακτική να κάνουν το μαύρο – άσπρο για να αργήσει περισσότερο η ώρα που ξεσηκωθεί ο κόσμος εναντίον τους.

Όμως είναι μεγάλη κουβέντα αυτά και θα την κάνουμε μια άλλη στιγμή γιατί η σημερινή ανάρτηση, την οποία μου θύμισε το Facebook δεν σκοπεί να ανοίξει εδώ δημόσιο διάλογο. Θυμίζει μόνο λίγες σκηνές από εκείνη την άνοιξη στα μέσα του Δεκέμβρη που την μαράζωσε πριν την ώρα της μια ανίκανη και ανήθικη συντεχνία ανήθικων πολιτευτών και πονηρών ψηφοφόρων που στηρίζονται μόνο στις κωλοτούμπες και στα αισχρά ψέματα.

Στη φωτογραφία, λίγο πριν αρχίσουν να πέφτουν τα χημικά στο Σύνταγμα, το πιο ωραίο πανό όλης της πορείας, -εικαστικά αλλά με ιδιαίτερο νόημα- που υπέγραφαν οι σκηνογράφοι – ενδυματολόγοι πέρασε μπροστά στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη. Μετά το σύννεφα των δακρυγόνων, το πήρε και το σήκωσε κι αυτό η κατάσταση…   

ΑΘΗΝΑ, 15122017