Ήταν μια εποχή, πριν από επτά χρόνια, που τα πράγματα με είχαν
πάει στην Κρήτη και τέτοιες μέρες μαζί με τον Γιώργο Πίττα βρεθήκαμε στα
Σφακιά, στο πανηγύρι του Αγίου Χαραλάμπους που γίνεται σε μια όμορφη σπηλιά στα βράχια και βρέχεται από τα κύματα του Λιβυκού. Ήταν τότε που ο συνοδοιπόρος Γιώργος
έφτιαχνε το μοναδικό του βιβλίο «Τα πανηγύρια του Αιγαίου» και περάσαμε καλά με
τους Κρητικούς και ήπιαμε και ωραίο κρασί που μας έδωσε φτερά στα πόδια κι έτσι
αφού τελειώσαμε με το πανηγύρι πήγαμε να γνωρίσουμε τις εξοχές γύρω από τα
Σφακιά και βρεθήκαμε στην Αράδαινα, ένα χωριό που έμοιαζε να είχε σταματήσει ο
χρόνος πριν από πολλές δεκαετίες και μας έκανε εντύπωση. Ανάμεσα στα άλλα που μας
άρεσαν εκεί ήταν ότι τα χωράφια γύρω από την Αράδαινα ήταν σκεπασμένα από χιλιάδες
ανεμώνες, οι πρώτες που βλέπαμε εκείνον το κρύο χειμώνα και νοιώσαμε ότι ήταν πλέον ζήτημα ημερών η άνοιξη να περπατήσει και πιο ψηλά στην Ελλάδα και στα βουνά της…
ΑΘΗΝΑ, 12022018
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου