ΟΤΑΝ ΔΕΡΝΕΙΣ ΤΟΝ ΚΑΔΟ ΑΠΟΡΙΜΜΑΤΩΝ

Δεν συνηθίζω να σχολιάζω την πολιτική επικαιρότητα (είναι άλλωστε τόσοι πολλοί εδώ μέσα που εγώ το καταλαβαίνω ότι περισσεύω) αλλά κάποιες φορές δεν μπορώ να κρατηθώ και όταν μάλιστα έχω και το facebook να με αναστατώνει με τις ενθυμήσεις του, τότε περνάω… τον Ρουβίκωνα και κάθομαι στο πληκτρολόγιο για τα περαιτέρω. 

Σήμερα δε είχα αρκετές προκλήσεις απ’ αυτό, όπως το ρημαδιό που ξημέρωσε η Αθήνα πριν από έξι χρόνια και τον εμπρησμό του Αττικόν πράγμα που αρκετοί όπως διαπίστωσα το έχουν ξεχάσει αλλά εκείνο που με τάραξε ήταν μια φωτογραφία από τα επεισόδια που ακολούθησαν όταν έκαναν απόβαση στον Πειραιά και πολιόρκησαν το Υπουργείο Γεωργίας στην Πλατεία Βάθη πριν από δυο χρόνια σαν χθες, οι αγρότες από την Κρήτη. Έγιναν διάφορα εκείνη την ημέρα, επενέβησαν τα ΜΑΤ, πλακώθηκαν με τις κατσούνες και τα ρόπαλα, έπεσαν χημικά κι όταν κάπως ηρέμησαν τα πράγματα, κάποιοι κρητικοί άρχισαν να δέρνουν με μανία τον κάδο των απορριμμάτων που έβγαζε καπνούς μέχρι που τον διέλυσαν και τον παράτησαν κομμάτια στο δρόμο. Το γιατί το έκαναν αυτό, δεν θέλει και πολύ ψάξιμο ούτε και κανέναν καθηγητή στην ψυχολογία να μας εξηγήσει πως αυτός ο τόπος είναι καταδικασμένος από τους κατοίκους του και μόνο!

ΑΘΗΝΑ, 13022018