ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ ΕΠΙΒΙΩΣΗΣ ΓΙΑ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΟΧΙΑ

Πήγα χθες εκτάκτως στο χωριό και επειδή ήταν πολύ σύντομος ο χρόνος που θα παρέμεινα περπάτησα από τον Τυμφρηστό που με άφησε το ΚΤΕΛ Ευρυτανίας ως τη Μεγάλη Κάψη να απολαύσω λίγο και το δάσος που μοσχοβολούσε μετά το απόβρεχο. Φέτος βρέχει κάθε μέρα και τα χορτάρια έχουν φτάσει σε ύψος ρεκόρ και θα μας απασχολήσουν ιδιαίτερα όταν ξεκινήσουμε το καθάρισμα των χωραφιών. Το ίδιο συμβαίνει και με τα δέντρα και τους θάμνους έχουν πάρει φόρα οι φυλλωσιές τους και έχουν πνίξει τον τόπο στο πράσινο.   

Το ίδιο δρόμο έχω περπατήσει πολλές φορές και συνήθως βλέπω και διάφορα ζώα και ερπετά, πράγμα που πάντα δημιουργεί εκπλήξεις αλλά ποτέ δεν είναι το ίδιο.  Μια φορά το χειμώνα είδα κι ένα ζευγάρι ζαρκάδια που στάθηκαν και με περιεργάζονταν αλλά μόλις πήγα να πιάσω τη μηχανή εξαφανίστηκαν. Πολλά πουλιά βλέπω επίσης καθώς και τρωκτικά, ιδιαίτερα σκίουρους που αλωνίζουν πάνω στις καστανιές όταν έχουν καρπό.

Χθες καθώς περπατούσα και χάζευα τις ανθισμένες ακακίες και τις αφροξυλιές, παραλίγο να  πατήσω μια μικρή οχιά η οποία είχε βγει στην άσφαλτο και ήταν ακίνητη. Σαν ξύλο έμοιαζε από μακριά και μάλλον ήταν μουδιασμένη από την σχετική ψύχρα που επικρατεί συνήθως μετά από μια μπόρα. Πιθανόν να έστεκε εκεί που ήταν στεγνά επειδή ήθελε να στεγνώσει και η ίδια χωρίς να γνωρίζει λόγω ηλικίας και πείρας πως η άσφαλτος είναι καρμανιόλα για τα ερπετά γιατί στην επιφάνειά τους οι φολίδες του δέρματός τους που τα βοηθούν στην κίνηση δεν μπορούν να λειτουργήσουν καλά, γλιστράνε κι έτσι γίνονται εύκολα θύματα των τροχών. Αποτελεί για ορισμένους «κατόρθωμα» να πατήσουν το αδύναμο φίδι που βρίσκουν μπροστά τους και καμαρώνουν μάλιστα γι’ αυτό.  Επί πλέον , όταν αυτά βγαίνουν στο δρόμο γίνονται και ευκολότερη λεία των αρπακτικών γιατί δεν υπάρχει κανένα εμπόδιο δίπλα στο θήραμα και το αρπάζουν με απίστευτη ευκολία.

Την είδα ακίνητη, τη φωτογράφισα με τον ταπεινό μου φακό και μετά ανέλαβα με ένα ξύλο να της δείξω το δρόμο που έπρεπε και ομολογώ πως με ξάφνιασε η ανταπόκρισή της. Κατάλαβε αμέσως πως δεν ήμουν εχθρός της, σήκωσε λίγο το κεφαλάκι της και κάνοντας μια αργή στροφή χώθηκε στα χόρτα και δεν ξέρω που πήγε. Δεν ξέρω αν την συναντήσω πάλι κάπου στην περιοχή όταν μεγαλώσει και θα με θυμάται, δεν με απασχολεί. Ελπίζω όμως να πήρε το μάθημα πως δεν πρέπει να βγαίνει στην άσφαλτο γιατί εκεί κινδυνεύει περισσότερο από οπουδήποτε αλλού. Αν δεν το πήρε, φοβάμαι πως δεν θα την ξαναδώ…  

Αντιθέτως, είμαι βέβαιος πως θα ξαναδώ τις χελώνες που συνάντησα μπροστά μου. Τέσσερις, δυο αρσενικές και δυο θηλυκές που κι αυτές δεν λογαριάζουν τον κίνδυνο που διατρέχουν στην άσφαλτο αλλά δεν αποτελούν στόχο των οδηγών γιατί μπορεί και να ντεραπάρουν αν τις πατήσουν. Ήταν απασχολημένες με τους έρωτές τους και δεν μου έδωσαν καν σημασία και τις προσπέρασα...   

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 14052018