ΤΟ ΦΙΛΙ ΔΥΟ ΠΕΛΑΡΓΩΝ ΣΤΗ ΜΑΚΡΑΚΩΜΗ

Ποιος θυμάται τώρα ότι αυτές τις ημέρες το μακρινό πια 2012, είχαμε εθνικές εκλογές; Εγώ ομολογώ το είχα ξεχάσει και μου το θύμισε το Facebook, όχι τόσο ως προς το αποτέλεσμα αλλά για τον τρόπο που έκανα προεκλογική εκστρατεία στη Δυτική Φθιώτιδα καθώς συμμετείχα σε αυτές στο ψηφοδέλτιο με τους Οικολόγους Πράσινους, ενωμένους τότε και ένα κομμάτι των οποίων κατόπιν τα βρήκε με το ΣΥΡΙΖΑ, έγιναν εξουσία και προκόψαμε όλοι…

Έκανα λοιπόν τότε μια εντελώς διαφορετική εκστρατεία χρησιμοποιώντας τα εμβληματικά στοιχεία του τόπου σε διάφορα δημοσιεύματα και ανακοινώσεις, όχι τόσο για να πείσω τον κόσμο να μας ψηφίσουν αλλά κυρίως για να επιστήσω την προσοχή τους σε αυτά. Το αγαπημένο μου θέμα ήταν οι πελαργοί που ήταν γεμάτα τα χωριά που είναι δίπλα στον Σπερχειό και γέμισα τότε το Facebook με εικόνες και στιγμές από τη ζωή τους. Και τούτο γιατί αυτά τα υπέροχα πουλιά, έτσι όπως τα έβλεπα τότε και συνεχίζω να τα βλέπω, να κοιτάνε τους ανθρώπους από ψηλά, όλο και περισσότερα νομίζω πως καταλαβαίνουν, αλλά λόγω της φυσικής τους εχεμύθειας, τίποτα δεν ανακοινώνουν και αφήνουν, όποιον έχει ακόμη την ικανότητα να διαβάζει τους οιωνούς, από μόνος του, να καταλάβει τι θέλουν να πουν με τον τρόπο τους στον ουρανό και στα καμπαναριά της μικρής πατρίδας…

Κι ακόμη να πω ότι οι πελαργοί, πέρα από το ότι μπορούν και κουβαλάνε στο ράμφος τους το καινούργιο, ήτοι τα νεογέννητα, είναι επίσης τα πιο πιστά στο έτερον ήμισυ του πλάσματα (μέχρι θανάτου λένε) και ότι όταν φιλιούνται δεν βγάζουν γλώσσα - πραγματικά και μεταφορικά. Επίσης, όταν φιλιούνται κάνουν δυνατό θόρυβο σαν να σπάνε ξύλα και τους παίρνει είδηση όλος ο κόσμος...

ΑΘΗΝΑ, 06052018