ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΑΧΕΛΩΟ ΤΑ ΑΓΡΑΦΑ

Ο ξεριζωμός στην κοιλάδα της Επισκοπής δεν δίδαξε κανέναν τίποτα...

Όταν σχεδίασαν να βουλιάξουν κάτω από το ταμιευτήρα των Κρεμαστών την ευφορότερη γη της Ευρυτανίας, την κοιλάδα της Επισκοπής και του Μέγδοβα μπήκαν μπροστά οι κουμπάροι των εργολάβων και άπλωσαν χάντρες και καθρεφτάκια μπροστά στα μάτια των ιθαγενών και κουβέντα στην κουβέντα πείστηκαν ότι αυτό θα ήταν καλό για την Πατρίδα.

Ήταν τόσο ισχυρή η προπαγάνδα που πείστηκαν· κάποια μεροκάματα ανειδίκευτου εργάτη που έκαναν στα έργα τους ζέσταναν την τσέπη αρκετών αλλά καθώς προχωρούσε το έργο κι έβλεπαν πως δεν θα έχουν πια πατρίδα, ένα κόμπος άρχισε να τους σφίγγει την καρδιά. Όταν έφτασε η ώρα να κλείσει το φράγμα και να πλημμυρίζει ο τόπος από τα νερά του Αχελώου και του Μέγδοβα τότε συνηδειτοποίησαν πως η δική τους μικρή πατρίδα δεν θα υπάρχει παρά μόνο στη μνήμη και με βαριά καρδιά έβγαλαν τα κόκκαλα των προγόνων από τα νεκροταφεία, να μην τα αφήσουν στο βυθό της λίμνης και τα πήραν μαζί τους στην καινούργια πατρίδα όπου με τις γλίσχρες αποζημιώσεις κουτσά – στραβά εγκαταστάθηκαν.  

Η πιο τραγική στιγμή του ξεριζωμού των κατοίκων από την κοιλάδα της Επισκοπής ήταν όταν έβαλαν μπροστά οι μπουλντόζες με τη συνοδεία των χωροφυλάκων βεβαίως για να αντιμετωπιστούν τίποτα αταξίες από μεριάς ορισμένων που αρνούνταν να φύγουν, γκρέμισαν τα σπίτια και ισοπέδωσαν τα χωριά δίνοντας έτσι με αυτή τη χαριστική και κατάκαρδα βολή, την εντύπωση της δύναμης που κανένας δεν θα αμφισβητούσε. Από εκείνη την επιχείρηση λίγες, για ευνόητους λόγους είναι οι φωτογραφίες που υπάρχουν αλλά εκφράζουν με τον καλύτερο τρόπο βία του κράτους απέναντι στους ανέστιους.

Οι περισσότεροι από τους ξεριζωμένους βολεύτηκαν εδώ κι εκεί αλλά κανείς δεν ενδιαφέρθηκε όμως για τους κατοίκους που ναι μεν δεν θυσίασαν τη μικρή πατρίδα τους για την ανάπτυξη αλλά με την πλήρωση του ταμιευτήρα είδαν πως άλλαξαν τα πάντα γύρω τους και έπρεπε να προσαρμοστούν στη νέα κατάσταση ή να πάρουν τα μάτια τους και να φύγουν. Τους υποσχέθηκαν ότι θα είχαν αντισταθμιστικά οφέλη αν έμεναν στον τόπο τους αλλά αυτά ήταν τέτοια που τους έκαναν να φύγουν μια ώρα νωρίτερα. Το πιο χαρακτηριστικό απ’ όλα ήταν ότι τους είχαν απαγορεύσει να ψαρεύουν στη λίμνη!

Στο ίδιο σκηνικό παίζεται στις μέρες μας, εξήντα χρόνια μετά το πνίξιμο της κοιλάδας της Επισκοπής με τα λεγόμενα αιολικά πάρκα με τις τερατώδεις ανεμογεννήτριες που θέλουν να φυτέψουν στ’ Άγραφα. Δεν τους έταξαν ανταποδοτικά οφέλη, είναι εκτός μόδας αυτά λόγω των μνημονίων αλλά καθώς το μεροκάματο είναι σπάνιο είδος τους υποσχέθηκαν 80 θέσεις εργασίας και επίδομα κάποια εκατομμύρια στο Δήμο Αγράφων. Τι εργασία όμως και πόσο καιρό θα διαρκέσει αυτή δεν είπαν. Ούτε τι ειδικότητες θέλουν τους είπαν να ετοιμάζονται οι ενδιαφερόμενοι. Έτσι, αόριστα θέσεις εργασίας είπαν και άρχισαν να σκέφτονται που θα επενδύσουν το τίμημα του ξεπουλήματος μιας ακόμη πατρίδας. Το παράδειγμα των αντισταθμιστικών για τα Κρεμαστά κανένας δεν θέλει να θυμάται… 

ΑΘΗΝΑ, 26052018