Η ΓΩΝΙΑ ΤΗΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΗΤΤΑΣ

Είναι μια γωνία, σε ένα από τα πιο κεντρικά σημεία της πόλης, συγκεκριμένα στο κτίριο της Ακαδημίας των Αθηνών που όποιος το βλέπει μπορεί να σκεφτεί πως το συνεργείο που πήγε να φροντίσει κάποτε την μπροστινή πλευρά του ιδιαίτερα κομψού αυτού αρχιτεκτονικού συνόλου σχόλασε και για κάποιο λόγο δεν ξαναγύρισε να τελειώσει τη δουλειά. Μπορεί επίσης να σκεφτεί ότι η τεχνική εταιρεία που ανέλαβε κάποτε να καθαρίσει από τα γκράφιτι και τις ανορθογραφίες της λεγόμενης τέχνης του δρόμου ή της διαμαρτυρίας αν θέλετε, να έμεινε απλήρωτη από τους εργοδότες ή να χρεοκόπησε και παράτησε το έργο στη μέση.

Ένα σωρό υποθέσεις, πιθανές ή απίθανες μπορεί να κάνει κάποιος όταν βλέπει αυτή τη γωνία όπου κραυγάζει αλλά και εμπεδώνεται η αδυναμία να αποκατασταθεί το πρόσωπο του τοίχου ενός εμβληματικού κτιρίου και να επιβληθεί μια τάξη, όσον αφορά την εικόνα της πόλης που στο σύνολό της μοιάζει σαν ένας μεγάλος πίνακας νηπιαγωγείου. Η λύση που βρέθηκε είναι να τον μοιράσουν στα δύο, σε ένα μέρος του να επιτρέπεται να κάνει ο καθένας ό,τι θέλει και στο άλλο όχι, που τα ανεπιθύμητα αποτελέσματα αποκλείονται με μια επικάλυψη από νοβοπάν και ένα χαμηλό κικλίδωμα που υποτίθεται θα αποτρέπει τους περίεργους να πλησιάσουν το σημείο και να προβούν στους γνωστούς βανδαλισμούς τους.

Η λύση που βλέπουμε είναι μια ήττα της πόλης και όσων νοιάζονται γι’ αυτή, γιατί αποδεικνύει με περίτρανο τρόπο την αδυναμία να επιβληθούν, ή καλύτερα να καταλάβουν κάποιοι ότι όλοι οι τοίχοι δεν είναι το ίδιο και τα νοβοπάν που υποτίθεται ότι προστατεύουν την πρόσοψη του κτιρίου το επιβεβαιώνουν. Η ιδέα μάλιστα να αφήνονται να γράφουν ό,τι θέλουν και μετά να περνάει ο μπογιατζής να τα καλύπτει με χρώμα είναι επίσης μια πρόκληση στο διηνεκές για τους «καλλιτέχνες» αυτού του είδους, οι οποίοι ποτέ δεν θα πάψουν να θέλουν να αφήσουν το στίγμα τους εκεί και τούτο φαίνεται καθημερινά.

Ο τρόπος πάλι που τοποθετήθηκαν τα νοβοπάν δείχνει και μια άλλη αντίληψη, αυτή της νοικοκυράς που ρίχνει κάτω από το χαλί τα σκουπίδια για να μη φαίνονται. Αποκαθιστά δηλαδή έστω και με αυτό τον πρόχειρο τρόπο την πρόσοψη, αυτή που βλέπει όλος ο κόσμος που περνά πεζή ή μέσα σε αυτοκίνητα και λεωφορεία την οδό Πανεπιστημίου και αφήνει τον παράδρομο όπως έχει ή αδιαφορεί για την κατάστασή του. Έτσι καταφέρνει τουλάχιστον να μην μεταφέρονται σε όλο τον κόσμο οι φωτογραφίες της πρόσοψης όπως ήταν γιατί το σημείο αυτό είναι και από τα αγαπημένα των τουριστών, τουλάχιστον των πιο ψαγμένων και αυτών που ξέρουν σε ποια πόλη έρχονται καθώς φωτογραφίζονται κάτω από τα αγάλματα των μεγάλων σοφών της αρχαιότητας. Το γεγονός μπορεί να χαρακτηριστεί και ως εξέλιξη αφού από το σημείο έχουν απομακρυνθεί οι χρήστες ουσιών που δεν χωρούσαν στο παρκάκι της εξαθλίωσης πίσω ακριβώς από την Ακαδημία, στη Νομική…

ΑΘΗΝΑ, 23082018. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 37.