ΠΩΣ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΗΣ ΠΟΛΗΣ

Τα κεντρικά κτίρια των τραπεζών στην Αθήνα είναι αναμφισβήτητα από εκείνα που συνθέτουν την ιστορική εικόνα της πόλης και από τη στιγμή μάλιστα που κάποια απ’ αυτά έχουν ζωή δεκαετιών, τότε μπορούμε να μιλάμε και για μνημεία της αρχιτεκτονικής αλλά και της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της. Πέρα απ’ αυτό αποτελούν και σημεία αναφοράς για κάποιο δρόμο ή πλατεία κι έτσι τα αναγνωρίζει ο κάθε δημότης.

Ο λόγος για το κτίριο της Εθνικής Τράπεζας στην Ομόνοια, την πολύπαθη πλατεία στην οποία ασκούνται πολλοί από τους ειδικούς περί τον δημόσιο χώρο και ο ένας καταφέρνει να την κάνει χειρότερη από τον προηγούμενο και αυτό το παιχνίδι μοιάζει να μην έχει τέλος καθώς κάθε φορά που αλλάζει η δημοτική αρχή, ετοιμάζονται τα φίλια συνεργεία να εκδράμουν και να της αλλάξουν την εικόνα κατά πως ο καθένας την θεωρεί καλύτερη.

Περιμετρικά στην πλατεία Ομονοίας έχουν απομείνει μερικά παλιά, εμβληματικά κτίρια που θυμίζουν την ακμή αυτής της πόλης: Το «Νέον» που ανακαινίστηκε και λειτουργεί ως εστιατόριο και δυο εμβληματικά ξενοδοχεία, το «Μπάγκειον» που κάτι πήγε να γίνει αλλά προτιμήθηκε να λειτουργεί ευκαιριακά ως χώρος έκφρασης και τέχνης, το «Μέγας Αλέξανδρος» που ρημάζει θεόκλειστο και στα πεζοδρόμια μπροστά τους έχει πλέον καθιερωθεί το παράνομο εμπόριο και οι ύποπτες συναλλαγές που φέρνουν κοντά τους ντόπιους με τους μετανάστες. Το ίδιο αλισβερίσι γίνονταν και μπροστά στο κτίριο της Εθνικής Τράπεζας και γι αυτό είχε κλείσει την πόρτα της προς την πλευρά της Ομόνοιας, σφράγισε τα παράθυρά με ταμπλό με φωτογραφίες από την Αθήνα μιας άλλης εποχής κι άφησε ανοιχτή μόνο εκείνη της Πανεπιστημίου να μπαινοβγαίνουν οι συναλλασσόμενοι.

Αυτά μέχρι πριν από λίγο καιρό, γιατί τελευταία, στην πρόσοψή της εμφανίστηκαν σκαλωσιές και πανό που δείχνουν πως θα γίνει κάποιο πολυκατάστημα και αυτό μάλιστα ήδη λειτουργεί στο ισόγειο ενώ μόλις έφυγαν οι λινάτσες αποκαλύφθηκε πως η εταιρεία που το άνοιξε φρόντισε να βάψει και να περιποιηθεί όλους τους ορόφους κι έτσι το κτίριο λάμπει πάλι στα Χαυτεία αλλά δεν είναι πια η Εθνική Τράπεζα όπως την ξέραμε όλοι.

Είναι πια ένα άλλο κτίριο που δεν αποκλείεται να γίνει σημείο αναφοράς στο σημείο που βρίσκεται, εφ’ όσον βέβαια έλθει και η πολυπόθητη ανάπτυξη και πάνε καλά οι δουλειές που άνοιξαν οι ξένοι επενδυτές και τότε ποιος θα θυμάται ότι εκεί ήταν η Εθνική Τράπεζα και η οποία μέσα στα χρόνια της κρίσης πούλησε ή νοίκιασε ένα κτίριο για να μειώσει τις ζημιές της. Η ενέργεια αυτή μπορεί να περνάει απαρατήρητη, μεσούντος μάλιστα του Αυγούστου αλλά για όσους παρακολουθούν με προσοχή την ζωή της πόλης και της Ελλάδας γενικότερα εκλαμβάνεται ως μια ακόμη υποχώρηση του παλιού κόσμου και προάγγελος μιας άλλης κοινωνίας που κάτι τέτοια ιστορικά και συναισθηματικά σαν την Εθνική της Ομονοίας δεν θα έχουν τη θέση που ξέραμε, ούτε στη μέσα στη μέρα μας, ούτε και στην καρδιά μας. Το παράδειγμα με την «Γωνία του Μπακάκου» που από φαρμακείο έγινε φούρνος σε αυτές τις σκέψεις μας οδηγεί…

ΑΘΗΝΑ, 10092018. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 09082018, σελ. 37