Η ΖΩΗ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Οι άστεγοι που όπως όλοι βλέπουμε τα τελευταία χρόνια πολλαπλασιάζονται, είναι ένα αναπόσπαστο πλέον κομμάτι της Αθήνας, ιδιαίτερα στο λεγόμενο εμπορικό κέντρο και η εικόνα τους προκαλεί διάφορα συναισθήματα στους περαστικούς, οι οποίοι, μάλλον έχουν συνηθίσει το θέαμα που απαντάται σε όλα τα σημεία της πόλης και όπου παρατηρείται κίνηση τις περισσότερες ώρες της ημέρας. Τούτο γίνεται σύμφωνα με αφηγήσεις πολλών από τους αστέγους γιατί εκεί είναι πιο ασφαλείς ενώ για κάποιους άλλους είναι και μια ευκαιρία  να κάνουν και πιο εύκολα και διακριτική επαιτεία, γιατί στην περίπτωση τηρείται ο παλιός νόμος της αγοράς που θέλει και τη σκόνη που αφήνει ο περαστικός… να αποδίδει!

Το ζήτημα των αστέγων στην Αθήνα ασφαλώς και συζητιέται έντονα τα τελευταία χρόνια και ακούγονται προτάσεις από διάφορους φορείς και οργανώσεις που αναλαμβάνουν να ανακουφίσουν εκείνους τους συμπολίτες μας οι οποίοι για μια σειρά λόγων βρέθηκαν στο δρόμο και προσπαθούν να τους οδηγήσουν να κάνουν στη αντίθετη διαδρομή. Να ξαναβρεθούν με ένα κεραμίδι στο κεφάλι τους δηλαδή και να κοιμούνται σε ένα καθαρό κρεβάτι σε ένα ζεστό σπίτι και να έχουν ένα πιάτο φαγητό φτιαγμένο στην κουζίνα τους. Πράγματα δηλαδή αυτονόητα για τον πολιτισμό μιας κοινωνίας που παρά την δεκαετή σχεδόν οικονομική κρίση διατηρεί μια καλή θέση στον κατάλογο των χωρών με εύρωστη οικονομία. Το αν τώρα από απ’ αυτή τη διάκριση υπολείπεται ο μισός πληθυσμός της χώρας που περιθωριοποιείται από την αυξανόμενη φτώχεια είναι ένα θέμα που δεν απασχολεί την κυβέρνηση που την ενδιαφέρουν μόνο οι φοροεισπράξεις και τα επιδόματα.  

Το φαινόμενο των αστέγων είναι πιο εμφανές στα κεντρικά σημεία της πόλης, στην Πανεπιστημίου και της Ακαδημίας και κυρίως στην Σταδίου, στις εσοχές μπροστά από την τράπεζα της Ελλάδος καθώς και στην Ερμού προς το Μοναστηράκι. Οι λόγοι είναι προφανείς, και αφορούν την ασφάλειά τους ειδικά τη νύχτα αλλά αυτό που βλέπουν όλοι όσοι περνάνε από τα προαναφερόμενα σημεία είναι η περιποιημένη κρεβατοκάμαρά τους. Ανάλογα τη νοικοκυροσύνη του καθενός, εντυπωσιάζει και οδηγεί τη σκέψη ότι έτσι θα την έστρωνε και στο σπίτι του όταν είχε, γιατί αυτές οι συνήθειες δεν ξεχνιούνται.

Οι πιο νοικοκυρεμένοι είναι εκείνοι που έχουν εξοικονομήσει κι ένα στρώμα να μην ταλαιπωρούν το κορμί τους το πεζοδρόμιο και χρησιμοποιούν κουβέρτες, απ’ αυτές που σκέπαζαν την ελληνική οικογένεια δυο γενιές τώρα και προέρχονται από κάποια εργοστάσια που λειτουργούν ακόμη. Ο τρόπος που μαζεύουν αυτή την ελάχιστη, σαν του σαλίγκαρου οικοσκευή την οποία προσέχουν και οι καταστηματάρχες γιατί πολλές φορές οι άστεγοι λειτουργούν άτυπα και ως φύλακες της επιχείρησης τους όλο το εικοσιτετράωρο  δείχνει ότι από εκεί που την έχουν απλώσει, μόνο αν συμβεί κάτι πολύ ιδιαίτερο θα φύγουν. Αντιθέτως, αυτοί που βλέπουμε να απλώνουν υπνόσακους στα πεζοδρόμια και να βάζουν μπροστά το κυπελάκι της επαιτείας, είναι περαστικοί απ’ αυτή την πιάτσα και μάλλον αλλοδαποί που κάνουν και καμιά αρπαχτή στην Αθήνα που βρέθηκαν.  

ΑΘΗΝΑ, 20022019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 37