ΟΙ ΕΝΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ ΜΑΣ

Είναι τούτες οι ημέρες που η Αθήνα, ειδικά η παλιά Αθήνα του 19^ου αιώνα  που περιορίζονταν γύρω από την Ακρόπολη στην Πλάκα και στο λεγόμενο σήμερα ιστορικό κέντρο που ανασταίνεται για μια ολόκληρη εβδομάδα, την Μεγάλη Εβδομάδα και σταυροκοπιέται στα εκκλησάκια που βρίσκονται εκεί, από αιώνες πριν χτισμένα.

Όντως παρατηρείται αυτές τις ημέρες μια ιδιαίτερη αύξηση του εκκλησιάσματος στις παλιές εκκλησίες της Πλάκας κυρίως και τούτο οφείλεται βέβαια στην ευλάβεια αλλά από την άλλη αποτελεί και έναν προορισμό, όπως λένε οι τουριστικοί οδηγοί της πόλης που απευθύνονται στους τουρίστες και πολλοί απ’ αυτούς παρακολουθούν τις τελετές. Είναι ελάχιστοι όμως μπροστά στο πλήθος των Αθηναίων που πλημμυρίζουν τις εκκλησίες και κατόπιν τα εστιατόρια της περιοχής για ένα νηστίσιμο δείπνο καθώς κι αυτό έγινε ένα αναπόσπαστο κομμάτι της χαρμολύπης που χαρακτηρίζει την Μεγάλη Εβδομάδα.

Το φαινόμενο του εκκλησιασμού στην Πλάκα και στις εκκλησίες του κέντρου της πόλης δεν είναι καινούργιο. Ανέκαθεν αυτά τα μοναδικά εκκλησάκια από τα οποία τα περισσότερα θάφτηκαν κάτω από τεράστιες πολυκατοικίες ήταν χώροι προσκυνήματος από τους ενορίτες – όσο υπήρχαν βέβαια στη γειτονιά- αλλά και από τους εργαζόμενους στην περιοχή γιατί εκεί χτυπούσε και η καρδιά του εμπορίου και το λεγόμενο εμπορικό κέντρο σήμερα ήταν το σημείο που συναντιόνταν όλες οι γενιές των Αθηναίων. 

Το εμπόριο ήταν αυτό που εκτόπισε σιγά – σιγά και τους κατοίκους του κέντρου και τα σπίτια έγιναν καταστήματα και ορισμένα απ’ αυτά πρόλαβαν να γίνουν και πολυκατοικίες που στέγασαν γραφεία και εργαστήρια μέχρι που ήρθε η μόδα των καφενείων και των άλλων καταστημάτων εστίασης για να υποχρεώσουν τα περισσότερα εμπορικά σε κλείσιμο. Τώρα ήρθε ο τυφώνας που λέγεται arnb (βραχυχρόνιες μισθώσεις) που προκαλεί νέες αναδιατάξεις στην πόλη και επιβάλλει μια καινούργια τάξη στην ανθρωπογεωγραφία της η οποία και επηρεάζει κυρίως τους γηγενείς ή όσους αισθάνονται έτσι, είτε αυτοί ζουν ακόμη στο κέντρο της πόλης είτε κρατάνε με αυτή μια νοερή σχέση μέσω των ενοριών που συγκροτούν γύρω από κάποιες εκκλησίας ομάδες ανθρώπων από διάφορα άλλα μέρη.

Αυτές οι φαντασιακές ενορίες είναι που τούτες τις ημέρες ανασταίνουν με τον τρόπο τους, την παλιά γειτονιά της πόλης και οι ενορίτες αν και προερχόμενοι από διάφορα άλλα σημεία, συναντούνται πιο τακτικά και αναλαμβάνουν ρόλους που κάποτε τους είχαν οι άνθρωποι της γειτονιάς. Καθαρίζουν τις εκκλησίες, τις στολίζουν με στόχο να έχουν και τον καλύτερο επιτάφιο την Μεγάλη Παρασκευή καθώς πάντα γίνεται ένας άτυπος διαγωνισμός και φυσικά να έχουν την πιο λαμπρή ανάσταση από τους άλλους γιατί όπως και να έχει, όπου και να ζουν τις άλλες μέρες, το Πάσχα του ζουν στην ενορία της καρδιάς τους…    

ΑΘΗΝΑ, 27042019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", 26042019, σελ. 22.