ΠΟΙΟΣ ΑΠΟΦΑΣΙΖΕΙ ΓΙΑ ΤΟΝ AΕΡΑ ΤΩΝ ΑΓΡΑΦΩΝ;

Δεν μας μένουν παρά λίγες ώρες για να ανοίξουν οι κάλπες να υποδεχτούν την ψήφο μας για την μικρή πατρίδα καθενός μας, τους Δήμους δηλαδή, τις μεγάλες περιφέρειες που συνθέτουν τη χώρα μας και την μεγαλύτερη απ’ όλες, την Ευρώπη. Το αποτέλεσμα αυτών των τριπλών εκλογών θα κρίνει και πότε θα γίνουν στο επόμενο χρονικό διάστημα και οι εθνικές εκλογές που όλοι περιμένουν σαν μια οριακή στιγμή για τη χώρα.

Όντως πρόκειται για τις πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων χρόνων και η χρονιά που διανύουμε θα αναφέρεται στο μέλλον σαν η χρονιά που πήγαμε μπροστά ή γυρίσαμε πίσω σε άλλες σκοτεινές εποχές και τούτο φυσικά και θα αποφασίσουν οι ψηφοφόροι, Έλληνες και Ευρωπαίοι. Αυτοί είναι πάλι που θα επιλέξουν και τους ανθρώπους που θα πάρουν τις κρίσιμες αποφάσεις, για όλες τις πατρίδες και το μέλλον εκατομμυρίων ανθρώπων.

Την ευθύνη για την εκλογή την φέρουν εξ ολοκλήρου οι ψηφοφόροι οι οποίοι πρέπει να επιλέξουν τον καταλληλότερο για όλες τις αρχές και οπωσδήποτε και οι υποψήφιοι τοπικοί άρχοντες, παλιοί και δοκιμασμένοι αλλά και καινούργιοι που είτε θέλουν να προσφέρουν ή απλά τους γοητεύει η εξουσία σε όποια κλίμακα αυτή τους γοητεύει. Οι ψηφοφόροι είναι αυτοί πάλι που θα κρίνουν τα όποια προγράμματα έχουν οι υποψήφιοι και αναλόγως θα ψηφίσουν αυτό που υποτίθεται θα είναι καλύτερο και θα ωφελήσει τον τόπο τους.

Ποιος θέλει την κορυφογραμμή πάνω από τα Καμάρια γεμάτη ανεμογεννήτριες;

Το ζητούμενο σε όλες τις εκλογές φυσικά και είναι το μέλλον κάθε τόπου! Το θεμελιακό στοιχείο της ύπαρξής μας που άλλοι το λένε Δήμο κι άλλοι πατρίδα σε μια εποχή μάλιστα που σφόδρα αμφισβητείται η έννοια και οι προσεγγίσεις ως προς τον βαθμό της υπονόμευσής της ποικίλλουν. Δεν θα αναφερθώ σε ορισμένες περιπτώσεις που η πατρίδα αμφισβητείται από ορισμένους τόσο που προκαλεί αμηχανία σε όσους πιστεύουν ακόμη ότι ο κόσμος θα συνεχίσει να προχωράει χωρίς να τον πληγώνει η ανάπτυξη που ευαγγελίζονται διάφοροι τυχαίοι αλλά και κάποιοι δυστυχώς που έχουν πρόγραμμα.

Κάθε τόπος φυσικά και έχει τις ιδιαιτερότητές του· βουνά, νησιά, πεδιάδες, πόλεις, χωριά και τα προβλήματα αλλά και οι χάρες του είναι διαφορετικές και έτσι συνήθως αντιμετωπίζονται. Διαβάζοντας όμως τα προγράμματα των υποψηφίων και ακούγοντας τις υποσχέσεις τους καταλαβαίνουμε πως ελάχιστοι έχουν αφιερώσει εκτός από την προεκλογική περίοδο κάποιο χρόνο να τον περπατήσουν και να τον γνωρίσουν ενώ οι περισσότεροι έχουν αναθέσει σε κάποιο γραφείο να τους φτιάξει το πρόγραμμα κι αυτό το έχει αντιγράψει από κάποιο και πάει λέγοντας. Κάτω από την «ανάπτυξη» στοιβάζουν ένα σωρό σκέψεις οι περισσότερες από τις οποίες μοιάζουν με πυροτεχνήματα που θα σβήσουν μόλις κλείσει η κάλπη και νικητές και ηττημένοι κάτσουν ο καθένας στον πάγκο του.

Όπως και να έχει το πράγμα, αυτός που θα πληρώσει θα είναι ο τόπος και ο οποίος δεν έχει στόμα να μιλήσει και πόδια να φύγει μακριά. Πάνω του θα εφαρμοστούν ένα σωρό απίθανες ιδέες που ενώ υποτίθεται θέλουν το καλό του, θα τον ταπεινώσουν, θα τον προσβάλλουν, θα τον πληγώσουν, θα τον μαγαρίσουν και εν τέλει θα τον εξαντλήσουν. Τέτοια, εκτός από ελάχιστες εξαιρέσεις ήταν η πολιτική που ασκήθηκε τις τελευταίες δεκαετίες σε κάθε γωνιά της Ελλάδας και καμιά δημοτική αρχή (μην αναφερθώ και στις κοινοτικές που καταργήθηκαν) δεν κρίθηκε για τις ζημιές που προκλήθηκαν σε κάποιον τόπο είτε από τις λαθεμένες πρωτοβουλίες τους είτε από την αδιαφορία τους.

Ποιος θα υπογράψει να γεμίσουν όλες οι κορυφές πάνω από το Μέγδοβα ανεμογεννήτριες;

Οι ντόπιοι, οι ψηφοφόροι επί του προκειμένου που επέλεξαν αυτούς τους άρχοντες, μοιρασμένοι στους δικούς τους και τους αντιπάλους, δεν έκαναν τίποτα άλλο παρά να περιμένουν να έρθει η σειρά τους τους να συνεχίσουν, τις περισσότερες φορές, το έργο της ανάπτυξης. Με την πάροδο του χρόνου μιας και σε κανέναν δεν αποδίδεται ευθύνη, τα πράγματα ξεχνιούνται και ακολουθεί σχεδόν πάντα, η αναγνώριση του υπαίτιου ακόμα και ως ευεργέτη της περιοχής. Έτσι επέρχεται σιγά – σιγά ο ηθικός μαρασμός κάθε τοπικής κοινωνίας και η αλήθεια για τα πράγματα χώνεται βαθιά για να μην βλαστήσει ποτέ πια.

Η πρακτική αυτή ήταν που απαξίωσε όσο τίποτα τον Τόπο σαν ένα πράγμα που δεν ανήκε σε κανέναν και χωρίς τη στοιχειώδη σκέψη για το πώς αυτός θα παραδοθεί στην επόμενη γενιά. Πιο κραυγαλέο από την αδιαφορία για την καταστροφή των δασών της Ελλάδας από τις πυρκαγιές δεν υπάρχει. Ενώ όλοι ξέρουν πως η φωτιά περιμένει την κατάλληλη στιγμή κάθε καλοκαίρι να ξεσπάσει αμείλικτη, παραπέμπουν την ευθύνη της πρόληψης σε αόρατες και οκνηρές υπηρεσίες που έχουν πλήθος επιχειρησιακών σχεδίων στα χαρτιά αλλά συνήθως διαθέτουν ελάχιστο εξοπλισμό και μέσα να αντιμετωπίσουν ένα τέτοιο φαινόμενο. Κι αν επιχειρήσουν, θα βρουν μπροστά τους ένα βουνό εμπόδια που κι αυτά έχουν να κάνουν με την αδιαφορία και τον κακό συντονισμό των σχετικών υπηρεσιών.

Τα βουνά ήταν η Κιβωτός του κόσμου και δεν πρέπει να αφεθούν στην διάθεση κάθε εργολάβου.

Οι πυρκαγιές είναι μόνο ένα παράδειγμα από το πλήθος των ζητημάτων που αφορούν την αδιαφορία των πάντων για τον τόπο. Το ίδιο αντιμετωπίζεται το ζήτημα των νερών, με την εκπληκτική ρύπανσή τους από κάθε είδους δραστηριότητες τόσο των επιφανειακών, όσο και του υπεδάφους. Το ίδιο και η θάλασσα που γίνεται αποδέκτης όλων των λυμάτων. Το ίδιο πάλι υποφέρουν και οι πεδιάδες από την αλόγιστη εκμετάλλευση.

Τελευταία στη σειρά των στοιχείων του τόπου που ταπεινώνονται χάρη στην ανάπτυξη είναι η εγκατάσταση βιομηχανικών μονάδων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας (ΒΑΠΕ) σε κάθε κορυφή των βουνών της Ελλάδας. Είναι ένας καινούργιος τρόπος εκμετάλλευσης της φύσης που στηρίζεται σε μια σειρά υπολογισμένων και επιδοτούμενων μάλιστα ενεργειών που αποδίδουν τεράστια κέρδη σε ορισμένες βιομηχανίες και λόμπυ οικονομικών συμφερόντων.

Αυτά, πίσω από τη μάσκα της προστασίας του περιβάλλοντος, αφού έχουν στρώσει το δρόμο με μεγάλης κλίμακας και ποικιλίας τρόπων επιβάλουν την ανάπτυξη ακόμη και σε περιοχές ειδικής προστασίας μεγάλων συγκροτημάτων από ανεμογεννήτριες και δικτύων τα οποία κυριολεκτικά ξεθεμελιώνουν τον τόπο, δημιουργούν ανεπανόρθωτες βλάβες στα οικοσυστήματα, αλλοιώνουν σε τραγικό βαθμό το τοπίο και επηρεάζουν αρνητικά τις δραστηριότητες των ανθρώπων και την ισορροπία ακόμη του κλίματος.

Ακόμη και στην "Κοιμωμένη των Αγράφων" θέλουν να φυτέψουν ανεμογεννήτριες.

Τα αποτελέσματα αυτής της πρακτικής είναι ήδη ορατά σε πολλές περιοχές της Ελλάδας αλλά οι τα συμφέροντα που προωθούν τις ΒΑΠΕ εκτός του ότι είναι πανίσχυρα σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, επιβάλλουν τη θέλησή τους σε πολλές τοπικές κοινωνίες μέσω των επιλογών που κάνουν οι τοπικοί άρχοντες και χωρίς προηγουμένως να γίνει ένας έστω ενημερωτικός διάλογος με τον κόσμο. Κι όταν αυτός γίνεται, είναι γεμάτος είναι γεμάτος από ψευδείς πληροφορίες και αμφίβολες επιστημονικές προσεγγίσεις που στοχεύουν στην ανάγκη των ανθρώπων και οι λύσεις που προσφέρουν δεν έχουν καμιά συνέχεια και συνέπεια.

Την ευθύνη για την εξέλιξη αυτής της κατάστασης την έχουν οι τοπικοί άρχοντες και είναι αυτοί που με την υπογραφή τους επιτρέπουν την άλωση και των ελληνικών βουνών από λογής – λογής επιχειρηματίες που στόχος τους δεν είναι να παράξουν πράσινη ενέργεια όπως λένε από ανανεώσιμες πηγές, τον αέρα δηλαδή αλλά να αυξήσουν με κάθε τρόπο τα κέρδη τους προκαλώντας και μια σύγχυση στις τοπικές κοινωνίες με τις ανυπόστατες υποσχέσεις για την ανάπτυξη.

Στην περίπτωση, η μόνη δύναμη που μπορεί να τους σταματήσει είναι η ενημέρωση και αυτή είναι υποχρεωμένοι να κάνουν όσοι ενδιαφέρονται για την ανάπτυξη κάθε τόπου και θέλουν να αναλάβουν τις τύχες τους. Η δέσμευσή τους ότι θα εξαντλήσουν κάθε πτυχή του διαλόγου πάνω στις ΒΑΠΕ πριν βάλουν την υπογραφή τους είναι η πιο τίμια στάση και τους προφυλάσσει από την οργή του κόσμου στο μέλλον. Κι ακόμη, όσοι τοπικοί άρχοντες στο παρελθόν, είτε από ελλιπή ενημέρωση ίσως, είτε από επιπολαιότητα (για να είμαστε πιο ειλικρινείς) υποστήριξαν αυτού του είδους την ανάπτυξη, οι επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές είναι μια ευκαιρία να αλλάξουν θέση μέσω της ψήφου των δημοτών τους.

Ποιος μπορεί να φανταστεί όλες τις κορυφές των Αγράφων φυτεμένες με ανεμογεννήτριες;

Αρκεί βέβαια αυτή η θέση να είναι ειλικρινής και να στηρίζεται σε πραγματικά στοιχεία και όχι σε αυτά που προσφέρουν αφειδώς και με ύποπτο πολλές φορές τρόπο οι εργολάβοι οι οποίοι ούτως ή άλλως δεν είναι και ψηφοφόροι τους και φυσικά δεν θα υποστούν τις όποιες συνέπειες της καταστροφής. Μόλις κάνουν τη δουλειά τους, ούτε που θα γυρίσουν να κοιτάξουν πίσω τι άφησαν αλλά θα κάνουν και πως δεν γνωρίζουν τον Δήμαρχο, τον Κοινοτικό Σύμβουλο, τον Πρόεδρο και όποιον άλλο τοπικό παράγοντα έχει βάλει την υπογραφή του να γίνει κάθε κορυφή σε όλη την Ελλάδα κρανίου τόπος. Κι έτσι, με αυτό το αρνητικό πρόσημο, θα μείνουν στην Ιστορία κι θα αποτελούν κακό παράδειγμα για τις επόμενες γενιές σε κάθε τόπο. 

ΑΘΗΝΑ, 24052019