ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΕΡΝΑΕΙ Η ΨΗΦΟΣ

Με την ψήφο τους οι πολίτες υποτίθεται πως εξουσιοδοτούν κάποιους άλλους συμπολίτες μας που οικειοθελώς διατίθενται να αναλάβουν, όταν εκλεγούν, την διαχείριση των ζητημάτων της πόλης (μιας και ζούμε στον αστερισμό των δημοτικών εκλογών) και να την παραδώσουν όταν λήξει η θητεία τους καλύτερη, καθαρότερη, με σπουδαία έργα.

Ασφαλώς και κάθε τοπικός άρχοντας έχει τις ιδέες του και ανάλογα με το ταμείο που διαθέτει, στοχεύει στη βελτίωση της καθημερινότητα των δημοτών, παρεμβαίνει στα επείγοντα ζητήματα και αφήνει ένα έργο που εκτός από τους δημότες θα το κρίνει και η ιστορία. Με το προσωπικό του ύφος πάλι που ο καθένας διαθέτει, δημιουργεί επίσης μια εικόνα που κάνει γνωστή την πόλη και της ενδυναμώνει ή μειώνει την ακτινοβολία.

Έτσι είναι, οι δημότες επιλέγουν ένα πρόσωπο και τον ψηφίζουν για δήμαρχο μαζί με κάποιους άλλους για δημοτικούς και κοινοτικούς συμβούλους, τους εύχονται την πρώτη ημέρα που αναλαμβάνουν καλή αρχή και δύναμη στο έργο τους και από την επομένη αρχίζουν την κριτική ενώ κάποιοι βγαίνουν στη ρούγα και φωνάζουν ότι έχουν αργήσει κιόλας.  Δεν εξετάζει κανένας πως ήταν το ένα ή το άλλο έργο που άφησαν οι προηγούμενοι, πως ήταν η μια γειτονιά και η άλλη μόλις λίγες ημέρες πριν, τι δυνατότητες έχει να αποδώσει έργο μέσα σε ένα βουνό από μικρά και ασήμαντα πολλές φορές προβλήματα που δεν μετακινείται με καμιά δύναμη!   

Έχουν δίκιο οι δημότες, λέει η συντριπτική πλειοψηφία απ’ αυτούς αλλά αν κάτσει κάποιος και τους παρακολουθήσει ένα εικοσιτετράωρο θα σημειώσει ένα πλήθος από ενέργειες που αν δεν εμποδίζουν, τουλάχιστον υπονομεύουν το έργο που έχουν αναθέσει στην Δήμαρχο και τις υπηρεσίες τις οποίες πληρώνουν οι ίδιοι μέσω της φορολογίας.

Θα ήταν ατέλειωτη η λίστα των εμποδίων που βάζουν οι δημότες στο έργο της δημαρχίας. Εδώ βάζουν πλάτη και η κεντρική εξουσία, κάποια υπουργεία δηλαδή καθώς και η περιφέρεια που έχει ένα σημαντικό κομμάτι του Δήμου, δρόμοι, πάρκα, πλατείες στη διαχείρισή τους και συνήθως αδιαφορούν για την κατάσταση που βρίσκονται.  

Ένα τρανό παράδειγμα στην περίπτωση είναι η εξωτερική κατάσταση των κτιρίων που κάποτε, όταν χτίζονταν η πόλη, συμμορφώνονταν με κάποιον οικοδομικό κανονισμό αλλά τούτο φαίνεται πως έχει ατονήσει και κανείς δεν δείχνει ενδιαφέρον για την εικόνα ενός δρόμου και μάλιστα κεντρικού, την Λεωφόρο Αμαλίας λίγα μέτρα από το Σύνταγμα και τη βουλή των Ελλήνων. Εκεί είναι ένα παρατημένο παλιό, ωραίο τρίπατο σπίτι το οποίο για την ασφάλεια των διερχομένων το είχαν τυλίξει κάποτε με μαύρες διαφανείς λινάτσες. Πέρασε όμως καιρός, δεν βρέθηκε κάποιος να το αναλάβει να στεγάσει κάτι εκεί, οι λινάτσες έλιωσαν και κρέμονται εδώ και χρόνια στις σκαλωσιές σαν πένθιμα κρόσσια. Οι διαχειριστές του ουδόλως ενδιαφέρονται, όχι να τα αλλάξουν, ούτε καν να τα ξεκρεμάσουν να μην ανεμίζουν πάνω από τη λεωφόρο τις ημέρες που φυσάει αέρας.

Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι ευθύνη του Δήμου, είναι ευθύνη αυτών που έχουν το κτίριο και σαν αυτό είναι δεκάδες οι περιπτώσεις που χαλάνε την εικόνα της πόλης και εδώ δυστυχώς ο Δήμος δεν έχει τις δυνατότητες να παρέμβει και να το κατεβάσει. Αν δεν το καταλάβουν μόνοι τους και αν κάνουν το ίδιο και μερικοί άλλοι ακόμη, τότε η εικόνα της πόλης δεν θα απέχει από του μαχαλά κάπου σε κάποια άγνωστη χώρα που δεν ξέρει τι θα πει Δήμαρχος!  

ΑΘΗΝΑ, 30052019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 36