ΕΝΑΣ ΙΣΤΟΣ ΑΡΑΧΝΗΣ ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ

Η Αθήνα είναι  η πόλη που στην ουρανό της, όχι του γαλάζιου και του τραγουδισμένου,  αλλά σε εκείνον που είναι λίγα μέτρα πιο πάνω από τα κεφάλια των ανθρώπων και των οχημάτων, έχει παντού σύρματα και θα είχε πολύ περισσότερα αν δεν εξελίσσονταν ιλιγγιωδώς η τηλεφωνία τα τελευταία χρόνια. Παρ’ αυτά παραμένει η πόλη με τα περισσότερα δίκτυα στον αέρα της. Στην συντριπτική πλειοψηφία τους είναι σύρματα από του ηλεκτρικού· είτε πρόκειται για το εναέριο δίκτυο της ΔΕΗ που είναι απλωμένο σε όλους τους δρόμους, είτε για το δημοτικό φωτισμό που αλλού είναι ικανοποιητικός κι αλλού η απουσία του δημιουργεί πιο βαθιές μαύρες τρύπες στη νύχτα κάποιων δρόμων σε πολλές γειτονιές.

Έτσι βλέπουμε ακόμη σύρματα του ηλεκτρικού να ακουμπάνε σχεδόν στα μπαλκόνια, πράγμα που φανερώνει πόσο πρόχειρα σηκώθηκε κάποτε ένα κτίριο γιατί πρώτα γίνεται αυτό και μετά έρχεται το ρεύμα. Αυτό πληρώθηκε στο παρελθόν με πολλές ζωές που χάθηκαν από ηλεκτροπληξία κυρίως στα πρώτα χρόνια της ανοικοδόμησης και της εξάπλωσης του ηλεκτρικού σε όλα τα σπίτια και τις εγκαταστάσεις. Σε πολλά σημεία της πόλης, ιδίως στους κεντρικούς δρόμους το δίκτυο του ηλεκτρικού έγινε υπόγειο κι έτσι μπορεί κανείς να θαυμάσει ορισμένα κτίρια χωρίς σύρματα μπροστά τους και να γλιτώσουν κάποια μεγάλα δέντρα το αυστηρό κλάδεμα. Άλλα απ’ αυτά προϋπήρχαν των δικτύων αλλά τα περισσότερα φυτεύτηκαν εκεί χωρίς να λογαριάσει κανείς ότι κάποια μέρα θα ψηλώσουν και θα ακουμπήσουν τα σύρματα και έτσι έχουν συνεχή δουλειά τα συνεργεία που κλαδεύουν τα δέντρα και να γκρινιάζουν οι πολίτες που βλέπουν το κουτσούρεμά τους. 

    

Σε ορισμένους κεντρικούς δρόμους και σε άλλους που κινούνται τα τρόλεϊ και σε μήκος αρκετών χιλιομέτρων παραμένουν τα σύρματα μέσω των οποίων τροφοδοτούνται με ηλεκτρικό ρεύμα τα μεγάλα κίτρινα οχήματα που εξυπηρετούν την μετακίνηση των Αθηναίων. Πρόκειται για ατέλειωτες σειρές συρμάτων στα οποία ακουμπάνε οι κεραίες των τρόλεϊ όταν κινούνται και συχνά βλέπουμε τους οδηγούς τους να φοράνε γάντια και να τα φέρνουν στην θέση τους όταν αυτά ξεκολάνε εξαιτίας κάποιου αποτόμου φρεναρίσματος ή σε κάποια στροφή. Είναι μια εικόνα που όποιος την βλέπει αυτομάτως υπολογίζει πόσα λεπτά θα καθυστερήσει το ένα ή το άλλο δρομολόγιο. Αυτός ο χαμένος χρόνος προστιθέμενος στις υπόλοιπες καθυστερήσεις αυξάνει την ώρα που διαρκεί ένα δρομολόγιο. Κανονικά το δίκτυο των συρμάτων που χρησιμοποιούν τα τρόλεϊ είναι γι’ αυτά ότι οι ράγες για τους σιδηροδρόμους και χάρη αυτού υποτίθεται πως κινείται απρόσκοπτα, πράγμα που σπάνια συμβαίνει γιατί τη λωρίδα που κινούνται καταλαμβάνουν ένα σωρό άλλα οχήματα, είτε για να στρίψουν αλλά και για να κάνουν τροφοδοσία σε όλες τις ώρες της ημέρας αλλά και να εξασφαλίζουν ασφαλές παρκάρισμα γιατί η κίνηση αυτών των δρόμων τα προφυλάσσει από σπασίματα και ληστείες που είναι πολύ συχνές πλέον.

Οι Αθηναίοι έχουν συνηθίσει τα σύρματα των τρόλεϊ πάνω από το κεφάλι τους και θα ήταν αόρατα γι’ αυτούς αν δεν τα προτιμούσαν να κάθονται πάνω σε αυτά τα περιστέρια, πράγμα που σε πολλούς δεν αρέσει καθώς αυτά αδιαφορούν πότε και που κάνουν την ανάγκη τους. Από την άλλη όμως και κάποιες φορές, σε ορισμένα σημεία, όπως στην πλατεία που γυρίζουν τα τρόλει στο Ψυχικό και ανάλογα από τη γωνία που βλέπει κάποιος τα πράγματα της πόλης μπορεί να δει στον ουρανό της έναν μεταλλικό ιστό σαν της αράχνης, να είναι απλωμένος και μέσα σε αυτόν να προχωρά ανύποπτο το φεγγάρι, είτε σε πανσέληνο είτε όταν λιγοστεύει. 

ΑΘΗΝΑ, 07112019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 38.