ΜΙΑ ΠΑΡΤΙΔΑ ΤΑΒΛΙ ΣΕ ΓΚΡΙΖΟ ΤΟΠΙΟ

Είναι η σκηνή ίσως που χαρακτηρίζει τους Έλληνες σε οποιοδήποτε μέρος του κόσμου· η φωτογραφία δυο ανθρώπων να παίζουν τάβλι παραπέμπει ευθέως στη χαλαρότητα που διακρίνει τους συμπατριώτες μας ορισμένες στιγμές της ημέρας ή κατ’ άλλους τον χρόνο που διαθέτει κάποιος στο καφενείο παίζοντας μια παρτίδα τάβλι με έναν άλλο. Η εικόνα αυτή συνήθως είναι πιο πλήρης όταν γύρω από τους δυο ταβλαδόρους κάθονται τρείς – τέσσερις άλλοι μοιρασμένοι υπέρ του ενός ή του άλλου παίχτη άλλοτε σιωπηλά και άλλοτε με φωνές και προστάγματα παροτρύνουν για μια κίνηση ή κριτικάρουν κάποια άλλη.

Είναι η φωτογραφία που παραδόξως καταφέρνουν και τραβάνε όλοι σχεδόν οι τουρίστες και αυτή αποτελεί τεκμήριο ότι όντως επισκέφθηκαν την Ελλάδα και γνώρισαν μάλιστα την βαθιά της εκδοχή της καθημερινότητάς της. Γι’ αυτό ας είναι καλά οι μαγαζάτορες των τουριστικών ειδών που για λόγους μάρκετινγκ παίζουν συστηματικά μια παρτίδα τάβλι μπροστά στα καταστήματά τους με τον γείτονα ή κάποιο φίλο ή και περαστικό και δεν το έχουν σε τίποτα να την σταματήσουν και να εξυπηρετήσουν τον πελάτη που θα δείξει ενδιαφέρον για κάποιο από τα είδη που έχει στην προθήκη ή χύμα μπροστά στην είσοδο.

Επί του προκειμένου, το τάβλι είναι ο κράχτης και ο θόρυβος από τα ζάρια και τα πούλια που ανάλογα την ένταση που έχει το παιχνίδι χτυπάνε στο ξύλινο κουτί εκείνο το μήνυμα που δίνεται στον πελάτη ότι το αφεντικό είναι ντόμπρος και δεν το έχει σε τίποτα να το σταματήσει και βεβαίως, ο συμπαίχτης του, ευγενικός πάντα και ποτέ ανυπόμονος θα περιμένει να τελειώσει η συνδιαλλαγή και μετά θα ξεκινήσουν την παρτίδα από εκεί που την άφησαν. Ο πελάτης φεύγει ευχαριστημένος αφού πρώτα βγάλει τη φωτογραφία.

Δεν είναι απαραίτητο όμως να γίνεται έτσι, πολλές φορές η παρτίδα είναι δημόσια χάριν των θεατών, κάτι θέλγει ιδιαίτερα  τους ταβλαδόρους στους κύκλους των οποίων υπάρχουν πολλές διαβαθμίσεις ικανότητας και φήμης και αυτά τα μίνι πρωταθλήματα επαναλαμβάνονται κάθε μέρα σχεδόν με τους ίδιους παίχτες ή άλλους που δοκιμάζουν την τύχη τους με τον πρωταθλητή. Οι νίκες και οι ήττες καταγράφονται και συζητιούνται στη γειτονιά και αυτός που σημειώνει τις περισσότερες επιτυχίες αναγνωρίζεται και εκτιμάται ιδιαίτερα στα καφενεία όπου συχνάζει και στις ανδροπαρέες με τα ίδια ενδιαφέροντα.

Το τάβλι, μια συνήθεια που ήταν αρκετά διαδομένη μέχρι πριν από λίγα χρόνια σε όλα τα καφενεία υποχώρησε μπροστά στις αλλαγές που έφερε η εξέλιξη και σε αυτό τον τομέα. Τα παραδοσιακά καφενεία έχουν δώσει τη θέση τους στις καφετέριες και οι άνθρωποι που πηγαίνουν σε αυτά πάνε σε αυτά να δουν ποδόσφαιρο, πράγμα που δημιουργεί θόρυβο και δεν ευκολύνει τους ταβλαδόρους και γι’ αυτό όλο και πιο σπάνια βλέπουμε να παίζουν τάβλι, ώριμοι κυρίως άντρες και σχεδόν καθόλου νέοι που κάτι τέτοιο θα περιόριζε τον χρόνο της προσοχής που έχουν στα κινητά τους. Η αδιαφορία τους για το τάβλι είναι εντυπωσιακή και όπως δείχνουν τα πράγματα αυτό θα καταντήσει μουσειακό είδος και δεν αποκλείεται να αρχίσουν τότε να γίνονται κινήσεις και να παίρνονται πρωτοβουλίες για την αναβίωσή του ως ιδιαίτερο στοιχείο της καθημερινότητας του Έλληνα. Οι δυο άντρες πάντως που είδα προχθές σε ένα πεζόδρομο στην πλατεία Κάνιγγος, προπονούνται καθημερινά και είναι έτοιμοι να δεχθούν αντιπάλους και να τους διδάξουν καλό τάβλι.  

ΑΘΗΝΑ, 21112019. Εφημερίδα "Φιλελεύθερος", σελ. 39.