ΑΠΟ ΤΟ ΧΩΡΙΟ ΣΤΟΝ ΠΛΑΤΑΝΙΑ ΜΕ ΧΙΟΝΙΑ

Ο απριλιάτικος χιονιάς έρχεται από το Ζαχαράκη.

Μεγάλη μέρα η σημερινή! Δεν βγήκα μόνο από το σπίτι, πράγμα που κάνω καθημερινά αλλά και από το χωριό! Χρειάστηκε να πάω στη Μακρακώμη για προμήθειες και τα σχετικά και όπως συνηθίζω, πηγαίνω με τα πόδια από το χωριό στον Πλατανιά να πάρω το λεωφορείο του Καρπενησίου που εξυπηρετεί και τη δική μας περιοχή, άλλοτε από τον δρόμο και όταν το επιτρέπουν οι συνθήκες από τα χωράφια – όσα έχει αφήσει δηλαδή το δάσος να φαίνονται. Να πάω από τα μονοπάτια, ούτε λόγος γιατί έχουν κλείσει εδώ και χρόνια αφού και απ’ αυτά δεν περνάει όχι μόνο άνθρωπος, ούτε και κοπάδι. Ούτε και τα αγριογούρουνα τα προτιμούν πλέον, ούτε και τα ζαρκάδια. Τα κοπάδια του χωριού κι αυτά πάνε πλέον από τον δρόμο με την άσφαλτο και ξεχύνονται στα ξέφωτα να βοσκήσουν.

Η σπάνια αγριαοχλαδιά στα Τοίχια του Πάνου Τσιρώνη άνθισε κι εφέτος...

Η διαδρομή είναι περί τα πέντε χιλιόμετρα (δρόμος και χωράφια) και το κάνω συνήθως σαράντα λεπτά και σε όλη αυτή τη διάρκεια παρατηρώ τις όποιες αλλαγές γίνονται και αναλογίζομαι την εποχή που όλος αυτός ο Τόπος από το χωριό μέχρι τον Σπερχειό ποταμό ήταν κάποτε γεμάτος κόσμο και ζωή. Έτσι ανακαλώ στιγμές που πρόλαβα με πολλούς συγχωριανούς να πηγαίνουν στα χωράφια τους και να βόσκουν τα κοπάδια τους ενώ άλλοι περπατούσαν τα μονοπάτια, που ήταν στράτες ολόκληρες, να πάνε για ψώνια στον Άγιο Γεώργιο ή για υποθέσεις τους στη Μακρακώμη ή τη Λαμία καθώς και στο Καρπενήσι.

Μια γενναία γκροστιά στη Λάκα του Δεδούση στ' Αλώνια.

Κάθε εποχή που κάνω αυτή τη διαδρομή μου έρχονται στο νου άλλες εικόνες. Άλλες το καλοκαίρι κι άλλες τις υπόλοιπες εποχές, εικόνες που έχουν να κάνουν με την παραγωγική δραστηριότητα των συγχωριανών κυρίως, λόγος που τους υποχρέωνε να βρίσκονται συνέχεια στο ύπαιθρο. Η μόνη περίπτωση να περιπλανηθεί κάποιος άσκοπα δεν υπήρχε, είτε πήγαινε για λάχανα, είτε για κυνήγι, είτε για σταφύλια και σύκα κάποτε. Απ’ αυτές τις δραστηριότητες μόνο το κυνήγι γίνεται σήμερα κι αυτό την περίοδο που επιτρέπεται. Λάχανα, εκτός του ότι έπαψε ο τόπος να βγάζει γιατί δεν βοσκιέται δεν πάει κανένας να μαζέψει αλλά ούτε και σύκα και σταφύλια γιατί κι αυτά τα κλαριά ξεράθηκαν.

Οι παλιές βελανιδιές που όριζαν την παλιά στράτα στ' Αλώνια 

Προσπαθώ κάθε φορά που κάνω αυτή τη διαδρομή να φέρνω στο νου πρόσωπα που ξεχώριζαν την εποχή γύρω στη δεκαετία του ’70 που καταλάβαινα τη ζωή και βεβαίως συμμετείχα σε ένα σωρό δραστηριότητες. Κάνω κάθε φορά ένα άτυπο προσκλητήριο όταν κατεβαίνω από τις Αγκορτσιές στ’ Αλώνια κι από εκεί στα Δρέματα και τον Πλατανιά. Τους βάζω όλους στη σκηνή και κάθε φορά συμπληρώνω κάποια στοιχεία που μου έρχονται στο νου και συμπληρώνω το ρόλο και την πορεία τους στην Κοινότητα. Ρωτάω και όσες γερόντισσες ζουν ακόμη στο χωριό κι έτσι προχωράω ένα έργο που είχα αφήσει στη μέση.

Οι κεντρωμένες αγριαχλαδιές στα Αλώνια του Γιάννη Τσιρώνη.

Σήμερα έκανα τη διαδρομή βιαστικά και με τα χέρια στις τσέπες γιατί νωρίς το πρωί ξεκίνησε ένα σύννεφο χιονιά από το Ζαχαράκη και το έριχνε σπυρωτό από το χωριό ως τ’ Αλώνια. Κι από την άλλη μεριά, από το Χοντρογιάννη το ίδιο γίνονταν. Η θερμοκρασία ήταν σχεδόν στο μηδέν και το βάδισμα ο καλύτερος τρόπος να ζεσταθώ. Ούτε τη μηχανή δεν μπορούσα να κρατήσω στα χέρια και έτσι περιορίστηκα σε λίγες βιαστικές φωτογραφίες του αγριεμένου τοπίου που κυριαρχούσε το χρώμα της στάχτης. Το μόνο που ξεχώριζε ανάμεσα στα θεόγυμνα δέντρα ήταν οι γκορτσιές που ξεγελάστηκαν από τις προηγούμενες μέρες και ντύθηκαν ανοιξιάτικα. Είναι σκληρά δέντρα αυτά και καταφέρνουν πάντα να δέσουν καρπό, καρπό που αργεί να ωριμάσει και με αυτό θρέφονται πια μόνο τ’ αγρίμια.

Ο απριλιάτικος χιονιάς έρχεται και από του Χοντρογιάννη.

Οι κουτσουπιές στη στροφή στα Δρέματα αρχίζουν να ξεθαρρεύουν

Οι γκορτσιές και κάποιες αχλαδιές που έχει μπολιάσει ο Γιάννης Τσιρώνης στ’ Αλώνια ήταν τα μόνα δέντρα που η εικόνα τους έδειχνε πως τελειώνει κιόλας το πρώτο δεκαήμερο του Απριλίου και άφηναν μια υπόσχεση καρποφορίας. Χαμηλότερα, από τα Κμάσια και κάτω που είναι και πιο ζεστά, είδα τις κουτσουπιές να ετοιμάζονται να ανθίσουν και απέναντι στη Μεξηράδα και στο ποτάμι τις ιτιές να έχουν αρχίσει να πρασινίζουν. Το μεσημέρι που επέστρεψα από τη Μακρακώμη, ο χιονιάς είχε δώσει τη θέση του σε μια θερμή ηλιοφάνεια και αυτό έκανε τα δέντρα να πάρουν περισσότερο θάρρος και σίγουρα τις επόμενες ημέρες θα δούμε να έρχεται η Άνοιξη και στην σιωπηλή μικρή μας πατρίδα στις ανατολικές πλαγιές του Τυμφρηστού. Θα την απολαύσουμε και θα έχουμε να πούμε περισσότερα γι’ αυτήν και τη ζωή του χωριού αυτή την εποχή όταν φύγει το κακό και είμαστε όλοι παρόντες…   

Οι ιστιές στα Πλατενέϊκα και στο ποτάμι άρχισαν να πρασινίζουν...

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 07042020