Η ΕΤΗΣΙΑ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΚΑΡΠΟΦΟΡΙΑΣ

Η αρχή του Σεπτέμβρη ήταν κάποτε και η αρχή νέας χρονιάς·   πριν επικρατήσουν άλλες αντιλήψεις για το εορτολόγιο και την μέτρηση του χρόνο και φυσικά, επειδή ο άνθρωπος δεν είχε ξεμακρύνει καθόλου από τη φύση και βεβαίως ζούσε αποκλειστικά και μόνο από τους καρπούς της, πράγμα που καθόριζε και την επιβίωσή του και την συνέχειά του στους δύσκολους μήνες του χειμώνα που ακολουθούσαν και χαρακτηρίζονταν από την έλλειψη τροφής και ανεκτής διαβίωσης  οπουδήποτε κι αν αυτός ζούσε στον πλανήτη.

Η εμπειρία δε που έχει ο άνθρωπος τόσες χιλιάδες χρόνια πάνω στη γη, ως τροφοσυλλέκτης κυρίως και κυνηγός και πριν γίνει αγρότης, ψαράς ή κτηνοτρόφος, αυτά αποδεικνύει. Τέτοιες ημέρες πάντα έκανε την αποτίμηση των αγαθών που το πρόσφερε άκοπα η φύση στους πολύ παλιούς χρόνους και της προκοπής που είχε το χωράφι του και το κοπάδι του στους πιο κοντινούς. Κάποτε αυτός δεν χρειάζονταν να μαζέψει και να αποθηκεύσει ότι εύρισκε γεννημένο στη φύση για να έχει να πορεύεται τον χειμώνα και διαρκώς μετακινούνταν προς αναζήτηση τροφής. Αργότερα βρήκε τρόπο να μαζεύει τους καρπούς, να τους αποθηκεύει, να τους συντηρεί και να τους καλλιεργεί μάλιστα, σταμάτησε τις περιπλανήσεις, έτσι έκατσε μόνιμα σε ένα μέρος, έχτισε μια καλύβα κι από τότε μπλέχτηκε και στην περιπέτεια που του τρώει τη ζωή και λέγεται και ιδιοκτησία…

Να μην μακρηγορούμε, οι πρώτες ημέρες του Σεπτέμβρη συμπυκνώνουν όλη την λαχτάρα που είχε ο άνθρωπος από τότε που περπάτησε στη γη και προσπάθησε να μειώσει τον κίνδυνο να εξαφανιστεί από την πείνα ή γενικότερα από την έλλειψη πόρων και καλών συνθηκών διαβίωσης.  Κι αυτό γιατί οι περισσότεροι καρποί με τους οποίους τρέφονταν είχαν ήδη ωριμάσει και μετά το μοίρασμα που γίνονταν με τα άλλα πλάσματα του κόσμου που συμβίωνε, έκανε την δική του αποτίμηση. Αν είχε τραφεί καλά αυτός και η ομάδα του, τότε είχε περισσότερες πιθανότητες να τα βγάλει πέρα μέχρι να αρχίσει πάλι η νέα περίοδος της καρποφορίας την άνοιξη. Στην περίπτωση, το ίδιο έπρεπε να γίνει και με τα ζώα και τα πουλιά, να έχουν δηλαδή τραφεί και αυτά καλά γιατί στο μεταξύ ο άνθρωπος είχε αρχίσει να εξειδικεύεται και στο κυνήγι και με αυτά θα χόρταινε τον χειμώνα.

Αν είχαν περάσει, άνθρωποι και ζώα ένα στενάχωρο καλοκαίρι με κακό καιρό και άλλα απρόοπτα που τους δυσκόλευαν, τότε στην επόμενη περίοδο ήταν καταδικασμένοι να υποφέρουν, σε βαθμό μάλιστα που κάποιες φορές απειλούνταν η συνέχειά τους.       

Τέτοιες καταστάσεις ο άνθρωπος στην μακρά του πορεία πάνω στη γη έζησε πολλές και αφού μπορούμε και το συζητάμε σήμερα στην σχετική ασφάλεια που μας παρέχει η εποχή μας, πάει να πει πως τα κατάφερε. Έτσι όταν τέτοιες ημέρες μαζεύουμε τα σταφύλια και αρχίζουμε να συγκεντρώνουμε  τα κολοκύθια, τα φασόλια και ότι άλλο έχει βγάλει ο κήπος μας και το χωράφι, ασυναίσθητα μνημονεύουμε μια ατέλειωτης σειρά προγόνων που έκαναν κάθε χρόνο τα ίδια πράγματα και κράτησαν στη ζωή τις γενιές τους.

 Μπορεί να μην το εκτιμούμε με το μυαλό μας, μπορεί να μοιάζει ουτοπία αλλά η ψυχή μας και προ πάντων τα μάτια μας και τα χέρια μας το γνωρίζουν όταν αγγίζουν ένα ώριμο κολοκύθι ή βλέπουν τους ξηρούς λοβούς των φασολιών γεμάτους από τον πολύτιμο σπόρο, έτοιμους για μάζεμα. Από τα μάτια μας δεν θα σβήσουν ποτέ, όσο βαθιά κι αν είναι χωμένες οι εικόνες της πορείας του ανθρώπου στη γη και από τα χέρια μας η αίσθηση της απόκτησης από τη φύση κάποιου αγαθού που θα μας κρατήσει στη ζωή και θα μας δώσει συνέχεια. Ανεξάρτητα αν γι’ αυτό διαθέσαμε λίγο κόπο ή το βρήκαμε ώριμο από μόνο του…  

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 01092020