Τα δέντρα έλεγαν ότι πεθαίνουν όρθια κι έτσι γίνονταν μέχρι που οι άνθρωποι κατάφεραν να ανοίξουν δρόμους στα πιο απίθανα σημεία των δασών σε όλο τον πλανήτη και να μην αφήσουν κανένα να σβήσει πάνω από τις ρίζες που το μεγάλωσαν. Μέχρι στιγμής γλιτώνουν όσα είναι σε προστατευόμενα και αυτά που δεν είναι σε προσβάσιμα μέρη κι έτσι ακούμε καμιά φορά την φράση η οποία όταν αναφέρεται για τους ανθρώπους σημαίνει ότι αυτοί δεν θα βασανιστούν πολύ από αρρώστιες πριν αφήσουν τον κόσμο.
Ο λόγος που κόβουν τα δέντρα οι άνθρωποι είναι να χρησιμοποιήσουν το ξύλο τους για διάφορα πράγματα. Αυτό συμβαίνει από την αυγή της ιστορίας και συνεχίζεται γιατί τα δέντρα έχουν την ικανότητα να σπέρνουν πολλούς απογόνους και αν τα αφήσουν ήσυχα καταφέρουν να γίνουν δέντρα που είτε παράγουν καρπούς, είτε προορίζονται για ξυλεία. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας περιορίστηκε το κόψιμο των δέντρων που προορίζονταν για παραγωγή ενέργειας αλλά από την άλλη, τεράστια δάση αποψιλώθηκαν προκειμένου να γίνουν χωράφια, βοσκές και οικόπεδα. Το φαινόμενο έχει προξενήσει πολλές αρνητικές συνέπειες στη φύση και γι’ αυτό προβάλλονται ως λύση οι αναδασώσεις αλλ’ αυτές μέχρι να γίνουν πάλι δάσος περνάει πολύς χρόνος και συχνά καταλήγουν στην ματαιότητα.
Σε γενικές γραμμές η αγάπη των ανθρώπων προς τα δέντρα δεν έχει μειωθεί και πολλοί νοιάζονται γι’ αυτά αλλά είναι πολύ λίγοι εκείνοι που ξέρουν πώς να τους συμπεριφερθούν γιατί κακά τα ψέματα, τα περισσότερα δέντρα έχουν καταντήσει οικόσιτα καθώς αυτά προορίζονται για την παραγωγή και άλλα για καλλωπιστικούς λόγους. Αυτά που είναι ελεύθερα είναι ελάχιστα και αυτό χάρη στο σημείο που είναι φυτρωμένα και κανένας δεν μπορεί να τα φτάσει και να δείξει το ενδιαφέρον του με όποιον τρόπο αυτός νομίζει.
Ορισμένα δέντρα τώρα εμποδίζουν την πρόοδο κάποιων έργων, το άνοιγμα των δρόμων, το χτίσιμο των σπιτιών και ανάλογα με το είδος και κυρίως την αντοχή του αντί αυτό να κοπεί και να γίνει καυσόξυλα, επιλέγεται η μεταφύτευσή του. Τούτο ξεκίνησε πριν από λίγα χρόνια για να σωθούν κάποιες πανάρχαιες ελιές που ήταν σε διάφορα σημεία της χώρας και απειλούνταν με αφανισμό, καθώς οι πόλεις δεν γνωρίζουν πια περιορισμό στην ανάπτυξή τους ή τα μεγάλα έργα, εμπόδια για την πραγματοποίησή τους. Έτσι, χάρη στην ιστορία τους περισσότερο που ήταν δεμένη και με το περιβάλλον κάθε τόπου, αυτά τα δέντρα ξεριζώθηκαν με όσο πιο πρακτικό τρόπο θα μπορούσε να το κάνει κάποιο συνεργείο, φορτώθηκαν σε μεγάλα φορτηγά και τοποθετήθηκαν σε μεγάλες τρύπες στα σημεία που είχαν επιλεχθεί για διάφορους πάλι λόγους. Εκεί αυτά τα δέντρα θα παραμείνουν μεγάλο διάστημα, μπορεί και χρόνια για να δείξουν αν προσαρμόστηκαν.
Η προσαρμογή ενός δέντρο σε ένα σημείο μεταφύτευσης είναι κάτι συνηθισμένο όταν πρόκειται για νεαρά φυτά και γίνεται με ειδικές συνθήκες προκειμένου αυτά να προκόψουν. Όπως και να’ χει όμως η μεταφύτευση είναι ένα τραύμα για κάθε δέντρο και αυτό θα φανεί κάποια στιγμή στο μέλλον. Το ζήτημα είναι προκύπτει όταν πρόκειται για ηλικιωμένα δέντρα που για να ξεριζωθούν έχουν κοπεί οι περισσότερες ρίζες τους και από τη φύση τους δεν είναι εύκολο να τις αποκτήσουν πάλι σε ένα έδαφος που ελάχιστα θα μοιάζει ενώ το ίδιο συμβαίνει και με τον αέρα. Αλλιώς είναι μαθημένη για παράδειγμα η ελιά στην Τήνο (η φωτογραφία από το λιμάνι της Τήνου της Ιωάννας Παπασταθοπούλου ), με άλλο χώμα στις ρίζες, άλλη υγρασία, άλλο ήλιο και αέρα. Αυτές τις συνθήκες δεν πρόκειται να τις βρει σε καμιά από τις πλατείες που θα την ξαναφυτέψουν ή στην αυλή κάποιου ακριβού σπιτιού που θα την τοποθετήσουν και αργά ή γρήγορα, θα πεθάνει στον τόπο της εξορίας που το προόριζαν.
Είναι ένας ωραίος τρόπος να ξεφορτωνόμαστε αυτά τα δέντρα που έτυχε να φυτρώσουν εκεί που μετά από αιώνες μάλιστα κάποιοι άνθρωποι θέλησαν να κάνουν ένα έργο αλλά η βία που ασκείται προκειμένου αυτά να σωθούν ή το χειρότερο να στολίσουν κάποιο άλλο σημείο, μόνο αυτά την καταλαβαίνουν. Όσο για εκείνους που προτείνουν αυτό τον τρόπο σωτηρίας τους ας σκεφτούν και να βρουν τρόπο, τα ήδη υπάρχοντα στις πόλεις, να ζήσουν τόσο που να τα καμαρώνουν για πολλούς αιώνες οι επερχόμενες γενιές. Το ίδιο φυσικά ισχύει και για το ύπαιθρο που όλο και λιγοστεύει…
ΑΘΗΝΑ, 23022022
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου