Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΟΦΟΡΙΑΣ

 

Για κάποιον λόγο φέτος του οποίου οι εξηγήσεις αναζητούνται πέρα από την λογική ή της επιστήμης τις εκτιμήσεις, η ανθοφορία των καρποφόρων είναι εντυπωσιακή. Τούτο λένε όσοι έχουν ακόμη το δικαίωμα να συνομιλούν με την φύση, να καταλαβαίνουν τους κύκλους της και να μην τρομάζουν από τα απρόοπτα που συμβαίνουν, είναι συνέπειες ενός χειμώνα που έδειξε την προσωπικότητά με πολλά χιόνια και ιδιαίτερα παγωμένο καιρό.

Αυτό λένε οι ελάχιστοι που έχουν απομείνει στην ύπαιθρο ή έχουν καταφύγει στις πόλεις μη αντέχοντας αυτούς που πληροφορούνται τον καιρό από τις ειδήσεις, οφείλεται στο ότι οι χαμηλές θερμοκρασίες λειτούργησαν έτσι ώστε να μειωθούν κατά πολύ τα βακτήρια, τα μικρόβια και ένα σωρό άλλοι ιοί που αναπτύσσονται στις χλιαρούς χειμώνες. Επικαλούμενοι δε τους παλαιότερους που ουδέποτε η σχέση τους με την φύση είχε διαρραγεί επαναλαμβάνουν την άποψη ότι ο πάγος «ψήνει» όχι μόνο τα μικρόβια που αναπτύσσονται στο περιβάλλον αλλά ακόμα και τα φίδια μέσα στις τρύπες τους. Το έλεγαν δε αυτό γιατί μόλις άρχιζε να ζεσταίνει ο καιρός, όλα τα φίδια ξύπναγαν και ο φόβος που είχαν γι’ αυτά μειώνονταν καθώς πίστευαν πως αρκετά θα μείνουν παγωμένα μέσα στη γη.

Με λιγότερα μικρόβια και άλλα επιβλαβή λοιπόν λόγω του πάγου και όχι βέβαια των χημικών παρασκευασμάτων που πλημμυρίζουν πια τη γη η φετινή ανθοφορία είναι κάτι που χρόνια έχει να παρατηρηθεί. Όχι μόνο στους οργανωμένους οπωρώνες αλλά και σε οποιοδήποτε άγριο καρποφόρο στις εξοχές και στο δάσος. Λόγω της μείωσης έως την εξαφάνιση σχεδόν της κτηνοτροφίας τα τελευταία χρόνια στις ημιορεινές περιοχές της χώρας έχουν αυξηθεί εντυπωσιακά τα άγρια καρποφόρα και αυτά ανθίζουν ανάλογα με το είδος και βέβαια το υψόμετρο που φύτρωσαν. Τα περισσότερα απ’ αυτά τα δέντρα έχουν φυτρώσει εκεί γιατί τα πουλιά μετέφεραν σπόρους με τα περιττώματά τους ενώ ορισμένα χωρίς τον φόβο της γίδας κατάφεραν να σηκώσουν κεφάλι, να πάρουν ύψος και ανάστημα. 

Έτσι βλέπουμε παντού άγριες κορομηλιές καθώς και μηλιές ενώ πιο σπάνια κυδωνιές και άλλα δέντρα. Με μια καθυστέρηση ενός δεκαημέρου περίπου λόγω του κρύου, άνθισαν αυτές τις ημέρες, ομορφαίνουν τα χωράφια και τα δάση και καθώς παρατηρείται μια αργοπορία και στην άνθηση των αγριολούλουδων αποτελούν τον κύριο στόχο των μελισσών που δεν σηκώνουν αναβολές στο έργο τους και πετάνε όπου μυριστούν γύρη.

Είναι δε τόσο πυκνή η ανθοφορία ορισμένων απ’ αυτά τα δέντρα που προκαλεί και απορίες. «Θα δέσουν όλα αυτά τα λουλούδια;», σκέφτονται κάποιοι που βλέπουν το στολισμένο δέντρο σαν μηχανή παραγωγής ή άλλοι που το προσεγγίζουν ως εικαστικό έργο χωρίς να μπορούν να μπουν στο νόημα γιατί το κάνει αυτό η αγριομηλιά ή γκορτσιά.  

Είναι βέβαιο πως κανένα απ’ αυτά δεν στολίζεται να το δουν οι άνθρωποι και αναλόγως πως βλέπει τον κόσμο ο καθένας να εκφράσει τις απορίες του ή να βγάλει τα συμπεράσματά του. Είναι η φύση τους τέτοια και η ανθοφορία τους περισσότερο αφορά τις μέλισσες παρά κανένα άλλο πλάσμα. Το κάνει για να τραφούν οι μέλισσες γιατί αυτές γονιμοποιούν τον κόσμο και αν λείψουν θα αρχίσουν οι στείρες εποχές και θα οδηγήσουν την κοινωνία μας σε αφανισμό. Χαίρονται τα δέντρα όταν τα πλημμυρίζουν σμήνη από μέλισσες και απολαμβάνουν το βουητό τους και το πέταγμά τους από άνθος σε άνθος.

Αυτές με τη σειρά τους ανταποδίδουν την ευγνωμοσύνη τους στα δέντρα συλλέγοντας γύρη απ’ όλα τα άνθη με τον τρόπο που καμιά μηχανή δεν μπορεί να τις αντιγράψει. Δεν αφήνουν ούτε ένα που να μην το επισκεφτούν αλλά από την άλλη δεν είναι και υποχρεωμένες να δώσουν απολογισμό αν πέτυχε ή όχι η επικονίαση που συμβάλλουν. Το δέντρο, όπως και η κοινωνία αλλά με πιο σοφό τρόπο, ελέγχει αυτή τη λειτουργία. Με ποιο τρόπο είναι σχεδόν απίθανο να το καταλάβει ο άνθρωπος. Το δέντρο αφήνει τις μέλισσες να περάσουν απ’ όλα τα άνθη του αλλά λίγα απ’ αυτά θα αφήσει να δέσουν καρπό και λιγότερα ακόμα να τον ωριμάσουν. Με τον τρόπο του αποβάλλει την επικονίαση στα περισσότερα άνθη γιατί εκτιμά τις δυνάμεις του και ξέρει πολύ καλά ότι αν έχει μια αγριομηλιά για παράδειγμα δυο χιλιάδες άνθη, δεν μπορεί να ωριμάσει δυο χιλιάδες μήλα.

Η αγριομηλιά ξέρει μέχρι τι μπορεί να θρέψει στα κλαδιά της γι’ αυτό και περιορίζει από τώρα την καρποφορία της. Ξέρει πόσο βάρος μπορούν να σηκώσουν τα κλαδιά της, ξέρει πόσο νερό διαθέτει το έδαφος κάτω από τις ρίζες της, ξέρει τις αέρηδες φυσάνε εκεί που είναι φυτρωμένη, ξέρει τι έντομα κυκλοφορούν κοντά της, ξέρει και προοικονομεί  για το μέλλον που θα έχουν οι καρποί της – τα παιδιά της και οι απόγονοι αυτών. Ξέρει πως με λιγότερους καρπούς στα κλαδιά της αυτοί θα θρεφτούν καλύτερα και θα είναι πέρα τον Αύγουστο το καμάρι της και το καμάρι όλης της πλάσης γύρω της.

Για να το καταλάβει αυτό ο άνθρωπος θέλει να γυρίσει πίσω και να αναζητήσει την αλήθεια της φύσης μέσα από τα μικρά, τα ασήμαντα πολλές φορές πράγματα που την συνθέτουν και να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα που εκπέμπουν ένα σωρό λειτουργίες της. Όπως το προσκύνημα των μελισσών στην ανθισμένη αγριομηλιά και τη λαχτάρα αυτής να ακούσει το βουητό τους στα κλαδιά της και να τις νιώσει να βυζαίνουν βαθιά τα άνθη της χωρίς να σκέφτεται πόσα άνθη θα δέσουν μήλα και πόσα θα μείνουν στείρα. Ξέρει αυτή γιατί το κάνει…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ., 01052022