Πως ανέβηκαν οι σπόροι από τις τσουκνίδες και τα αγριόχορτα πάνω στη στέγη και φύτρωσαν στα κεραμίδια του παρατημένου χαμηλού σπιτιού στην οδό Μαυρομιχάλη, δεν είναι δα και κανένα μυστήριο...
Είναι έργο του αέρα που λογαριασμό στις κινήσεις του σε κανένα δεν δίνει. Ότι του αρέσει σαρώνει από τους δρόμους και τις πλατείες της πόλης, -σκόνη, σκουπίδια, χαρτιά, λέξεις, ιδέες και αισθήματα- τα σηκώνει ψηλά κι όπου του κοπεί η ανάσα, εκεί τ’ ακουμπάει κι ανάλογα με το έδαφος που θα βρουν, αυτά ξηραίνονται ή θάλλουν. Στην περίπτωση, οι ανυπόληπτες τσουκνίδες που, από την εξορία που ζουν συνήθως στις άκρες των κήπων και μέσα στα βρώμικα οικόπεδα, βλάστησαν τούτες τις ημέρες τόσο ψηλά που ποτέ τους δεν μπορούσαν να φανταστούν στη ζωή τους ότι θα γίνει. Όπως να’ χει, ομορφαίνουν τον αέρα του μελαγχολικού δρόμου μέχρι που να στεγνώσουν από δροσιά οι μέρες και οι νύχτες της άνοιξης και να σβήσουν ως το καλοκαίρι χωρίς κανένας να τις πάρει είδηση…
ΑΘΗΝΑ, 05032017
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου