ΤΟ ΚΟΠΑΔΙ ΤΟΥ ΝΙΚΟΛΑ ΒΑΖΑΙΟΥ

Μπορεί να ήταν η καλύτερη μέρα και μάλιστα χωρίς αέρα, για περπάτημα σήμερα στην Αμοργό αλλά λόγω της σχετικής συννεφιάς από φωτογραφίες δεν κάναμε και πολλά πράγματα. Πλήθος ήταν τα θέματα από τη Λαγκάδα ως τον Ασφοντυλίτη που βαδίσαμε τη «Μεγάλη Στράτα» όπως λένε εδώ το μονοπάτι από την Αιγιάλη ως τα Κατάπολα αλλά η συννεφιά πίκραινε λίγο το φως κι έτσι κάπου στόμωνε ο φακός σαν στόχευε στον ορίζοντα.

Δεν πειράζει, υπάρχει πάντα και η δεύτερη φορά για να συμπληρωθεί αυτό το έργο που θέλω να κάνω και μάλιστα καλύτερο γιατί όσοι δεν το ξέρουν η εξοχές της Αμοργού είναι γεμάτες με ζώα και φυσικά ανθρώπους που τα προσέχουν και όταν τους συναντήσεις, αποδεικνύονται πολύτιμοι στις πληροφορίες και μοναδικοί στη συντροφιά. Έτσι πήγα με το Νικόλα Βαζαίο στη θέση Μποζίκη, τη μεγάλη πλαγιά με τους τεράστιους τοίχους κάτω ακριβώς από τον οικισμό Ασφοντυλίτη όπου αυτός ο ιδιαίτερα εργατικός άνθρωπος έχει ένα μεγάλο κοπάδι από κατσίκια να τα ταίσει και να τα φροντίσει.

Ήταν σας πληροφορώ μια μοναδική στιγμή σαν δεκάδες κατσίκες και τράγοι ξεφύτρωσαν μέσα από τους θάμνους σαν είδαν το Νίκο να πλησιάζει με τις σακούλες γεμάτες τροφή. Σα να είχαν πάρε όλες μαζί ένα σύνθημα, άφησαν τα κατσικάκια τους σε ασφαλή σημεία να παίζουν, όρμησαν στις ταίστρες και άρχισαν να τρώνε σπρώχνοντας όπως συνηθίζουν, η μια την άλλη με τα κέρατά τους. Όταν τέλειωσαν άρχισαν να αναζητούν τα κατσικάκια τους και αποτραβήχτηκαν σε διάφορα σημεία να βγάλουν οικογενειακώς τη νύχτα.

Θα μου πείτε τι κάθομαι και γράφω τώρα για κατσίκες… Εδώ τρέχουν προβλήματα και προβλήματα που καίνε τον κόσμο, αναζητήσεις παντός είδους γίνονται από σκοινί κορδόνι στους «τοίχους» και τα παράθυρα κι εγώ κάθομαι και χαζεύω τις κατσίκες να τρώνε.

Κι όμως ομολογώ πως σε όλους θα άρεσε να δει σήμερα ένα κοπάδι κατσίκες να μαζεύεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο που ήταν οι ταίστρες απέναντι από ένα ήσυχο πέλαγος και να γεμίζει τον κόσμο από κουδούνια , βελάσματα και την τραχιά μυρωδιά των τράγων. Και να μην την έχει ζήσει κάποιος αυτή τη στιγμή, κάτι μέσα του θα σκιρτήσει από τον αρχέγονο κόσμο των Κυκλάδων που μέχρι σήμερα δεν έχει σταματήσει να ζει, να πορεύεται και να παράγει…