Όχι πως δεν θα πιάνατε το πονηρό υπονοούμενο στην προηγούμενη ανάρτηση με τον ακανθώδη κάκτο και τα ριζωμένα στη βάση του βλαστάρια με το ίδια ακριβώς επιφάνεια που μοιάζουν με μικρούς αχινούς η καρύδια με αγκάθια. Έτσι είναι οι κάκτοι αυτής της κατηγορίας και ο καθένας αντιλαμβάνεται τη μεταφορά όπως θέλει και νομίζει…
Επειδή λοιπόν κινδυνεύω να κατηγορηθώ πως κάνω αντιπολίτευση στην κυβέρνηση με φαλλικά επινοήματα σπεύδω να αναρτήσω μια άλλη φωτογραφία για να γνωρίσετε και τη συντροφιά του εν λόγω κάκτου – ένα φυτό με ποώδη φύλλα που κρύβει το εσωτερικό του κάτω από ένα πυκνό στρώμα σκληρών αγκαθιών. Άλλου είδους αυτός, θηλυκού μάλλον γένους όπως δείχνει απλωμένος στα χείλη της γλάστρας που φιλοξενεί τις ρίζες του.
Και οι δυο κάκτοι μαζί, σε ένα πεζούλι σπιτιού στη Λαγκάδα της Αμοργού συνθέτουν την αποτροπή για στενότερες επαφές ή τον πόνο εκατέρωθεν αν συμβεί κάτι τέτοιο και σε αυτή την περίπτωση, καθένας παίρνει τα μέτρα του ή στρίβει σφυρίζοντας στον αέρα…
ΑΘΗΝΑ, 16042010
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου