ΤΑ ΤΑΠΕΙΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΠΑΤΑΤΑΣ

Μπήκε καινούργιος μήνας και δεν ξέρω πώς να στολίσω τις ευχές που συνηθίσαμε να αλλάζουμε μέσα από τούτο το εργαλείο. Ότι και να βάλω νομίζω πως θα παρεξηγηθώ από κάποιες φίλες και κάποιους φίλους ή τις σχετικές ομάδες που τα βλέπουν όλα με το "φίλτρο" του δικού τους ματιού ή ενδεχομένως μπορεί να μην τους αρέσει το κάδρο που επιλέγω…

Γι’ αυτό τούτη την πρωτομηνιά δεν θα ακολουθήσω την πεπατημένη με τα γνωστά ωραία και προκλητικά λουλουδάκια τα οποία μπορεί και να με εκθέσουν με τους ασύμπτωτους παραλληλισμούς που έχουμε μεταξύ μας, αλλά με κάτι άλλα τα οποία μπορεί πολλοί να μη γνωρίζουν και καλό είναι να μάθουν γιατί κανείς δεν ξέρει τις μας επιφυλάσσει το μέλλον και από εραστές των ανθέων μπορεί να περιοριστούμε σε καλλιεργητές γεωμήλων.

Μπορεί επίσης να αγνοούν παντελώς ότι αυτά τα λουλούδια είναι μέρος του φυτού που καλείται πατάτα στην οποία στηρίζει κατά ένα μεγάλο μέρος τη διατροφή του ο άνθρωπος και την ξέρουμε μόνο από τους κονδύλους της μέσα είτε μέσα σε τσουβάλια στη λαϊκή, ως προτηγανισμένες στα μαγαζιά που τρώμε σουβλάκια η με την μορφή των τσιπς που παχαίνουν όσο καμιά άλλη τροφή στον κόσμο και περιέχουν τόσα χημικά που μπορεί να σκοτώσουν νεαρό ελέφαντα με ένα σακουλάκι!

Τα λουλούδια* λοιπόν της ταπεινής πατάτας ή του γεωμήλου επί το επιστημονικώτερο τα οποία μάλλον δεν χρησιμεύουν σε τίποτα καθώς ο πολλαπλασιασμός των κονδύλων της γίνεται χωρίς την επικονίαση μέσα στο έδαφος υπάρχουν νομίζω μόνο και μόνο να χαζεύουν οι μέλισσες και τα έντομα. Πιθανόν η πατάτα να βγάζει αυτά τα λουλούδια για να διασκεδάσει την εντύπωση που έχουμε για τον άχαρο καρπό της καθώς τόσες και τόσες εκφράσεις που έχουν να κάνουν με την αισθητική του ενός ή του άλλου ατόμου ή μιας δύσκολης κατάστασης έχουν μέσα και τη λέξη «πατάτα». Δεν μπορώ να είμαι στη σκέψη καμιάς πατάτας αλλά κάτι τέτοιο πιστεύω πως γίνεται.

Πέρα απ’ αυτό οι κήποι ή τα χωράφια με τις πατάτες τούτες της ημέρες είναι μια σπάνια ομορφιά καθώς τα φυτά έχουν φτάσει στο απόγειο της ανάπτυξής τους -γύρω στους 30 με 40 πόντους- και έτσι όπως είναι φυτεμένα με τάξη δημιουργούν ένα παχύ στρώμα χλωρασιάς με πολλά άσπρα – μωβ λουλούδια. Μετά από λίγες μέρες τα φύλλα, καθώς θα έχουν επιτελέσει το έργο τους που δεν είναι τίποτα άλλο παρά να μεταφέρουν ενέργεια μέσω της φωτοσύνθεσης στους κονδύλους για να μεγαλώσουν και να ωριμάσουν θα αρχίσουν να ξεραίνονται και ο επόμενος μήνας θα τα βρει πεσμένα ράκη στο έδαφος.

Τον ίδιο δρόμο θα ακολουθήσουν και τα λουλούδια της πατάτας, λουλούδια που ποτέ κανένας δεν έκοψε να προσφέρει σε ένα άλλον, λουλούδια που ποτέ δεν αξιώθηκαν τη διακόσμηση ενός βάζου πόσο μάλιστα να γίνουν στεφάνι και να στολίσουν ένα κεφάλι.

Γι’ αυτό και η πατάτα επιμένει να λέει με τα λουλούδια της πως ο προορισμός της στον κόσμο δεν είναι να γεμίζει μόνο το στομάχι των ανθρώπων και των ζώων αλλά ότι κι αυτή είναι ένα μέρος του θαυμαστού κόσμου που μας περιτριγυρίζει και από τον οποίο βλέπουμε μόνο ότι είναι ωφέλιμο.

*Να με συμπαθάτε, δεν ξέρω πολλά από φυτολογία και μπορεί εδώ να κάνω λάθος. Δεκτή κάθε παρατήρηση και σχολιασμός πάνω στο ζήτημα της χρησιμότητας των λουλουδιών της πατάτας. Ο σκοπός μου εξάλλου δεν ήταν ένα μάθημα φυτολογίας αλλά ένα σχόλιο περί του όμορφου ως χρήσιμο ή αδιάφορο…

ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Ο κήπος με τις πατάτες που βλέπεται στη φωτογραφία είναι περσινό έργο της μάνας μου στο χωριό Μεγάλη Κάψη Τυμφρηστού η οποία μεταξύ των άλλων δεν ξεχνάει να βάλει και λίγα σκόρδα για να διώχνει το κακό μάτι…

ΜΕΓΑΛΗ ΚΑΨΗ, 01062010