Η ΔΙΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΣΚΥΛΟΥ

Εντάξει, αφού με έφτιαξε πρωί – πρωί ο Στράτος με τα χρώματα από το Μεξικό πήρα τους δρόμους να δω την πορεία των φορτηγατζήδων τους οποίους συμπαθώ αρκετά γιατί με εξυπηρετούν σε πολλές διαδρομές σαν ξεμένω από μεταφορικό μέσο…

Όσο επέτρεπε βέβαια έκανα κάποιες καλές φωτογραφίες στη διάρκεια της πορείας στη Σταδίου και τις οποίες μπορεί να ανεβάσω αργότερα γιατί τώρα τρέχουν και άλλα πράγματα που πρέπει να προλάβω τις επόμενες ώρες.

Εκείνο όμως που μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση ήταν ότι απουσίαζαν παντελώς οι γνωστοί σκύλοι που για μένα και πολλούς άλλους αποτελούν και το δείκτη αν θα γίνουν επεισόδια. Παρόλο που τα συνθήματα (καθαρά φορτηγατζίδικα και ήταν αρκετά υβριστικά για τον υπουργό Ρέππα) από την Ομόνοια μέχρι το Σύνταγμα δεν φάνηκε κανένας σκύλος να περπατάει ανάμεσα ή μπροστά στους διαδηλωτές γιατί φαίνεται ότι από τη χροιά της φωνής τους δεν τους έπαιρνε σοβαρά! Ούτε κι εμείς εξάλλου, δημοσιογράφοι, φωτογράφοι και άλλοι που τους ακούγαμε πως θα μπουκάριζαν στη Βουλή τους πιστεύαμε γιατί απλά τους λείπει το «τσαγανό» όπως θα λέγαμε οι παλιοί στο δρόμο και στις διαδηλώσεις.

Καθώς προπορευόμουν της πορείας που έστριψε να περάσει μπροστά από τη «Μεγάλη Βρεταννία» βλέπω μπροστά στην πόρτα του ξενοδοχείου τους υπαλλήλους να κατεβάζουν τα ρολά και να σπρώχνουν απαλά ένα από τους γνωστούς σκύλους να μη μείνει μέσα.

Βαριεστημένος αυτός σηκώθηκε σιγά - σιγά, έριξε μια βαθιά ματιά στην κεφαλή της πορείας, μύρισε φαίνεται πως κανένας απ’ αυτούς δεν είχε στην τσέπη κάτι να πετάξει στα ΜΑΤ, ούτε βαζελίνη και μάσκες να τους προφυλάξουν από τα χημικά που θα έπεφταν μετά, και μετά κατέβηκε περήφανα τα σκαλάκια και έστριψε καμαρωτός – καμαρωτός προς την Πανεπιστημίου βέβαιος πως δεν πρόκειται να γίνει απολύτως τίποτα το σοβαρό σήμερα από τους φορτηγατζήδες στη Βουλή…